مدیران نقشی در پوکر قهرمانی نداشتند!

  به گزارش «فرهیختگان»، علیرضا مرزبان،کارشناس فوتبال طی یادداشتی در روزنامه «فرهیختگان» نوشت: آن کس که حقیقت را نمی‌داند و نمی‌فهمد نادان است و آن‌کس که حقیقت را می‌داند و نمی‌گوید، جنایتکار است. با شیوع ویروس کرونا تیم‌‌ها همدیگر را متهم کردند و این موضوع یک آشوب بزرگ دیگر به پا کرد و احترام‌‌ها از بین رفت و اخلاق زیر پا گذاشته شد و به هم درس دروغگویی دادیم (که این اتفاق یک فاجعه بزرگ و زجر‌آور است، آن هم درحالی که ما ادعا می‌کنیم ورزشکار هستیم و باید از راستی سخن بگوییم حتی اگر به ضررمان تمام شود) اما متاسفانه این اتفاقات همه در لیگ امسال رخ داد و اشکالات و اشتباهات بزرگی صورت گرفت. از لحاظ فنی امسال شرایط به‌گونه‌ای پیش رفت که سپاهان وارد یک بحران بزرگ شد و از سوی دیگر استقلال سرمربی‌اش را از دست داد، درحالی‌که نتایج خوبی گرفته و حتی به صدرجدول رسیده بود و این درحالی است که پرسپولیس موفق شد نتایج خوب و خیره‌کنند‌ه‌ای کسب کند.

درواقع این تیم به‌عنوان تیمی که چهار سال پیاپی عنوان قهرمانی را به دست می‌آورد توانسته یک نظم جدید را به فوتبال ایران برگرداند و این نظم یعنی ثبات تیمی و از همه مهم‌تر ثباتی که بین بازیکنان به‌وجودآمده و آنها توانستند با یک شناخت مناسب از هم این موفقیت‌‌ها را رقم بزنند که در این بین بودن سیدجلال حسینی به‌عنوان کاپیتان نقش پررنگی را در این قهرمانی‌‌ها ایفا کرده و از سوی دیگر فردی مثل کریم باقری نیز در کنار تیم با محوریت و حضورش به پرسپولیس و موفقیت‌هایش قوام بخشید.

البته نباید افتضاحاتی که در این سال‌‌ها مدیریت باشگاه به وجود آورد؛ از عدم‌احترام به یکدیگر تا حضور افراد جدید به‌صورت متعدد و البته درگیری‌‌های بزرگ و تهمت زدن به همدیگر در کنار کناره‌گیری‌های مختلف را فراموش کنیم. بنابراین نباید یادمان برود کسانی که توانستند پرسپولیس را در این چهار سال قهرمان کنند اعضای هیات‌مدیره و مدیر عاملان این باشگاه نبودند و به نظر من این افراد باید خود را از موفقیت‌های به‌دست‌آمده کنار بگذارند، چون آنها به‌هیچ‌وجه نقشی در این موفقیت و قهرمانی‌‌ها نداشتند و چه‌بسا حضور و عملکرد آنها -به جز یکی دو نفر که واقعا دلسوز بودند- بیشترین ضرر را به سرخ‌پوشان رساند، چون آنها بیشتر به فکر جایگاه و منافع‌شان بودند تا موفقیت تیم و منافع هواداران. در واقع آنها بیشتر به‌دنبال آن بودند تا از کنار پرسپولیس جایگاه جدیدی را به دست آورده و به مسائل دیگر فکر می‌کردند تا موفقیت این تیم. کادرفنی، بازیکنان به‌همراه کادر پزشکی و تدارکات عواملی بودند که با یکدیگر متحد و منسجم شدند تا این موفقیت‌‌ها طی این چهار سال به دست بیاید.

به‌خوبی یادم می‌آید روز اولی که برانکو کارش را در پرسپولیس آغاز کرد به این امر معترض بود که در تیم‌‌های ایرانی تغییرات زیادی صورت می‌گیرد و در همان اوایل بنده پیشنهاد دادم تا باشگاه را تحت‌فشار بگذارند تا هرچه سریع‌تر قرارداد بازیکنان به‌صورت درازمدت تمدید شود و همیشه با برانکو در این خصوص صحبت می‌کردیم که بین کادر بازیکنان در کنار کادرفنی باید تغییرات حداقلی باشد و این موضوع از همان ابتدا در دستورکار قرار گرفت و در کنار آن اتحاد خوبی به وجود آمد و علی‌رغم مشکلاتی که در کادر مدیریتی وجود داشت، سایر عوامل توانستند با یک انسجام و اتحاد به مبارزه پرداخته و این موفقیت‌‌ها را رقم بزنند. نکته قابل‌توجه بعدی این بود که هواداران پرسپولیس در این سال‌‌ها کمتر به حاشیه رفتند و اتفاقا خیلی خوب فضا و حواشی را مدیریت و سعی کردند هوادار تیم باشند و بر پایه احساس و همراه با عصبانیت و در فضایی تنش‌زا تصمیم‌گیری و رفتار نکنند، چون با چنین رفتاری و حمایت در چنین فضایی نمی‌توان انتظار داشت که تصمیم‌گیری درستی صورت بگیرد. پس به همین دلیل این قهرمانی‌‌ها و موفقیت‌‌ها به هواداران هم تعلق دارد که فضای آرامش را به تیم هدیه داده و آنها هم در این مدت وظیفه خود را به‌خوبی انجام دادند و با تیم مهربان بودند و به‌معنای واقعی مثل یار دوازدهم رفتار کردند و این موضوع هم نقش بزرگی را ایفا کرد که باید به آن افتخار کرد.

درنهایت فکر می‌کنم این موفقیت‌‌ها پایدار باشد، چون پرسپولیس باز هم به‌دنبال این است که ثبات خود را پیدا کرده و باز هم یک تغییرات حداقلی را ایجاد کند، چون وقتی بازیکنان و کادرفنی از لحاظ شخصیتی همدیگر را خوب می‌شناسند احترام‌‌ها سر جای خود باقی مانده و در این مسیر کمترین مشکل پیش خواهد آمد و این مسائل برای ساختار‌های تیم‌سازی بسیار مهم است.