به گزارش «فرهیختگان»، 17 ساله است، اول راه با قدی که نشان می‌دهد آمده تا از عناوینی که چون مرد سال والیبال ایران در رده سنی خودش و بهترین پشت خط زن در سال 2018 دفاع کند. بردیا که در اصل اهل ارومیه است و در تیم والیبال خاتم اردکان پنجه می‌زد، راهی صربستان می‌شود تا با حضور در تیم «نیش» این کشور، سعادت داشتن عنوان کم‌سن‌ترین لژیونر آسیا را هم نصیب خودش کند. کاپیتان تیم ملی والیبال نوجوانان با وجود سن و سال کمش، پخته و آگاه از مسیری که طی کرده و طی می‌کند حرف می‌زند. محمد وکیلی که مربی او در تیم ملی نوجوانان بوده است از او به‌عنوان پدیده جدید والیبال و ستاره آینده تیم ملی بزرگسالان یاد می‌کند و «بردیا سعادت» هم مسیر رسیدن به این تعریف را برنامه‌ریزی کرده است. گرچه به گفته خودش رویاهایش سقفی ندارد. گفت‌وگوی «فرهیختگان» با این لژیونر نوجوان والیبال را در ادامه می‌خوانید.

کم‌سن‌ترین لژیونر آسیا شدی، دلیل رسیدن به این عنوان را چه می‌دانی؟

 بزرگ‌ترین دلیلش حمایت خانواده‌ام و کمک مربیانم است، مربیانم خیلی برایم زحمت کشیدند که بتوانم به این جا برسم و واقعا در زندگی والیبالی‌ام مدیون همه آنها و دست‌بوسشان هستم.

 از کدام تیم‌ها پیشنهاد داشتی و چرا صربستان را انتخاب کردی؟

از لیگ‌های ایران، ایتالیا، صربستان و لهستان پیشنهاد داشتم و صربستان را برای پیشرفت بیشتر انتخاب کردم، درحقیقت جایی را انتخاب کردم که بیشتر به چشم بیایم و فرصت بازی کردن بیشتری پیدا کنم و دلیل اصلی انتخابم این بود که برای من سکوی پرتابی به سوی تیم‌ها و لیگ‌های معتبر اروپایی باشد.

 تمرینات تیم جدید کی شروع می‌شود؟ کی راهی صربستان می‌شوی؟

تا جایی که خبر دارم از اوایل مهرماه لیگ شروع می‌شود و من هم اوایل شهریورماه به صربستان می‌روم تا به تمرینات تیمی ملحق شوم.

 از کی و کجا والیبال را شروع کردی؟ خودت علاقه داشتی یا با استعدادیابی مدرسه این رشته را دنبال کردی؟

 والیبال را از شهر خودم ارومیه شروع کردم و از سال 89 یا 90 بود که به‌صورت مبتدی وارد این رشته شدم و چون پدرم و عموهایم همه والیبالی بودند من همیشه به این رشته علاقه داشتم و با تشویق آنها وارد مسیر قهرمانی شدم.
 

درحال ادامه تحصیلی یا تمرکزت فقط روی والیبال است؟

درحال ادامه تحصیل هستم ولی بیشترین تمرکزم روی والیبال است و بیشتر وقتم را برای رشته مورد علاقه‌ام می‌گذارم.

 سطح لیگ برتر والیبال ایران از نگاه تو چگونه است؟

سطح لیگ‌مان خوب است و بد نیست، ولی هنوز خیلی جای پیشرفت دارد که تبدیل به یکی از بهترین لیگ‌های دنیا شود؛ به طور معمول در لیگ ما فقط چند تیم حرف اول را می‌زنند و چند تیم هم اصلا زورشان به تیم‌های اول جدول نمی‌رسد که به نظرم رقابت نابرابری می‌شود و هنوز جا دارد تا لیگ ما بیشتر از این پیشرفت کند.

مربیان تیم ملی به‌خصوص مربیان ایرانی را چطور می‌بینی؟ چقدر می‌توانند به والیبال ایران کمک کنند؟

می‌خواهم با این سوال شما از تمام مربیانی که برای پیشرفتم کمک کردند تشکر کنم، آقایان کارگر پیشه، انوری و حداد که والیبال پایه را تحت آموزش‌شان یاد گرفتم و آقای وکیلی و کادر فنی‌شان که در تیم ملی نوجوانان برای ما خیلی زحمت کشیدند و برای پیشرفت‌مان تلاش خیلی زیادی کردند، روزهایی می‌شد که 10 تا 11 ساعت تمرین می‌کردیم و وقت‌شان را برای ما می‌گذاشتند، از آقای عطایی ممنونم که با وجود سن کمم به من اعتماد کرد و به تیم ملی جوانان دعوتم کرد تا من هم سهمی در قهرمانی جهان در بحرین که برای اولین‌بار برای ایران اتفاق افتاد، داشته باشم و معتقدم ایران مربیان خیلی خوب و فنی‌ای دارد که می‌توانند به والیبال کمک قابل توجهی کنند.

بلاتکلیفی تیم‌های ملی برای نداشتن سرمربی چقدر روی خودت به‌عنوان بازیکن تاثیر دارد؟

به نظرم این تاثیری روی بازیکن ندارد، چون نظر شخصی من این است که من به‌عنوان بازیکن باید تمرین و بازی‌ام را انجام بدهم و در کارهای مدیریتی دخالت نکنم چون این‌طوری هم تمرکزم روی والیبال بهتر می‌شود و هم می‌توانم عملکرد بهتری داشته باشم.

کرونا برایت محدودیت بود یا فرصت؟

نه می‌شود گفت فرصت و نه محدودیت، البته محدودیتش بیشتر بود چون پارسال که لیگ تعطیل شد من تقریبا سه ماه در قرنطینه بودم و تازه تمرینات جدی‌ام را با رعایت پروتکل‌های بهداشتی شروع کرده‌ام، از نظر فرصت هم می‌شود گفت مدت‌ها بود که استراحت نداشتیم و فرصت خوبی برای ریکاوری و استراحت شد و امیدوارم بتوانیم روزی کرونا را هم شکست بدهیم تا ملت عزیزمان بتوانند نفس راحتی بکشند.

به کدام پست علاقه داری؟ الگوی ایرانی و خارجی‌ات در والیبال کیست؟

به پست پشت خط زن که پست تخصصی خودم است علاقه زیادی دارم و با تمام احترامی که به بازیکن‌های ایرانی و خارجی دارم الگویی ندارم و از بازی و تجربیات‌شان استفاده می‌کنم ولی به معنای الگو نه، و دوست ندارم جای بازیکنی قرار بگیرم چون هر بازیکنی ویژگی منحصر به فرد خودش را دارد، مطمئنم جای بازیکنی را نمی‌شود پر کرد و دوست دارم به‌عنوان بردیا سعادت با ویژگی‌های منحصر به فرد خودم یک جایگاه جدید داشته باشم.

 آینده بردیا سعادت را چطور باید متصور بود؟

 تا جایی که بتوانم تلاش می‌کنم به هدف‌هایم برسم، در حقیقت سقفی را برای تلاش و آینده‌ام تعیین نکردم و سخت برای رسیدن به اهدافم تلاش می‌کنم.

به لیگ ایران برمی‌گردی یا هدفت کشورهای دیگری است؟

هدف اولم کمک کردن به کشور خودم است ولی دوست دارم بیشتر تجربه لژیونر شدن را به دست بیاورم و بتوانم در تیم‌های اروپایی که حرف اول را در دنیا می‌زنند بازی کنم و از لحاظ فنی، شخصیتی و حرفه‌ای با تجربه‌تر شوم تا با اطمینان و عملکرد عالی به تیم ملی کشور خودم کمک کنم.

 فدراسیون از جوان‌های ملی پوش حمایت می‌کند؟

 همه کادری که در فدراسیون کار می‌کنند جزء نخبه‌ها هستند و چندین سال است کارشان همین است و به‌خاطر دارم، موقعی که تیم ملی نوجوانان در محل فدراسیون تمرین می‌کرد  با وجود اینکه تمرینات تیم بزرگسالان هم همان روزها بود ولی از لحاظ امکانات، خوابگاه، اتاق وزنه و تغذیه مناسب فرقی نمی‌گذاشتند، واقعا از ما حمایت می‌کردند و قدردان همه‌شان هستم.

 * نویسنده: نسیم شیرازی،  روزنامه‌نگار