وکیلی در گفت‌وگو با «فرهیختگان»: نمی‌توان با اما و اگر به المپیک رفت و مدال گرفت
به گزارش «فرهیختگان» دور شدن محمد وکیلی از تیم‌ملی نوجوانان هم مخالفان زیادی داشت و هم موافق. البته کارنامه وکیلی در پشتوانه‌سازی و افتخارآفرینی بلندقامتان نوجوان نشان می‌دهد او یادگاری ارزشمندی را برای والیبال ایران به‌جا گذاشته است، یادگاری‌ای که برخلاف میل خود کنار گذاشته و به‌دنبال ادامه رویاهایش به باشگاه سایپا رفته است. او که بعد از 7 سال حضور در تیم‌ملی نوجوانان هنوز کارش را با این رده سنی تمام نکرده پاسخگوی سوالات «فرهیختگان» شد تا درباره اوضاع این روزهای والیبال ایران بگوید. از بلاتکلیفی تیمهای ملی تا تشکیل تیم والیبال در 5 رده سنی. گفت‌و‌گوی «فرهیختگان» با وکیلی را در ادامه می‌خوانید.
از بلاتکلیفی تیمهای ملی شروع کنیم، تقریبا تکلیف سرمربی هیچ‌کدام از رده‌های سنی تیم‌ملی مشخص نیست!
فکر می‌کنم تغییر زمان مسابقات آسیایی در رده سنی نوجوانان و جوانان که برای نوجوانان 13 بهمن‌ماه خواهد بود، کمی خیال فدراسیون را راحت کرده است که فرصت کافی برای تیمهای رده پایه دارد، البته فکر می‌کنم عطایی را در تیم‌ملی جوانان نگه دارند و درمورد نوجوانان نمی‌دانم تصمیم‌شان چیست و اهمیتی هم ندارد برایم که چه کاری می‌خواهند انجام دهند! اخبارشان را پیگیر نیستم و راجع به تیم بزرگسالان هم فکر می‌کنم با توجه به مصاحبه رئیس فدراسیون که می‌خواهند جزء 4 تیم برتر دنیا باشند، دوست دارند از گزینه‌های خارجی استفاده کنند، وقتی هدف‌گذاری‌شان این است حتما یک مربی بزرگ را می‌آورند که البته منوط به این است که این کار را بشود انجام داد چراکه بحث شرایط اقتصادی است و اینکه مربیان خوب در کشورهای دیگر ممکن است تا پایان المپیک قرارداد داشته باشند و برای چندماه بعد از سال 2020 ممکن است نیایند، ولاسکو هم اعلام کرده در آن مدت نمی‌تواند بیاید و با توجه به قراردادی که با ایتالیا دارد در هیچ زمینه‌ای همکاری نمی‌کند و باید دید برنامه فدراسیون چه خواهد بود.
احتمال برگشت شما به تیم‌ملی وجود دارد؟
من قطع همکاری نکرد‌ه‌ام که بخواهم دوباره همکاری کنم، این نظر فدراسیون بوده که دنبال گزینه‌های دیگر باشد و البته حقش است و مشکلی هم نیست ولی ما تاکنون خیلی بازیکن تربیت کرده‌ایم، از سال 2014 که در دنیا بدون ست باخته قهرمان شدیم بازیکنانی چون جواد کریمی، یلی، اسفندیار و مجرد به تیم‌ملی رسیدند که دستاورد بزرگی است، در 2017 که قهرمان جهان شدیم، فلاحت‌خواه، شریفی، حضرت‌پور، توخته و کاظمی اضافه شدند. در دور سوم هم سعادت، جبهه، سرلک، خواجه و فیض‌امام‌دوست. اینها بازیکن‌هایی هستند که طی دوسه سال آینده می‌توانند خودشان را اثبات کنند، در فیزیک بازیکن‌ها و رساندن‌شان به تیمهای ملی جوانان و بزرگسالان موفق بودیم و این کارنامه وجود دارد و نیازی نیست کتمان کنند یا من اصرار کنم که این بازیکنان ساخته شده‌اند.
والیبال را در سالی که گذشت در لیگ برتر و تیمهای ملی چطور ارزیابی می‌کنید؟
خب جوانان قهرمان دنیا شد، بزرگسالان مجوز المپیک گرفت، نوجوانان هم در دنیا بالاتر از تیمهای آسیایی ایستاد و پنجم شد که البته جابه‌جایی مقام‌ها در رده سنی جوانان طبیعی است و ما هنوز هم جزء بهترین تیمهای دنیا هستیم، ایتالیا دو دوره به‌وسیله ما حذف شد و عملکرد سه دوره ما خیلی خوب و قابل دفاع است و معدل ما 240 امتیاز از 300 امتیاز یا نمره 18 از 20 است، تنها تیم 250 امتیازی روسیه است که بازهم قهرمانی‌های ایران از روس‌های بیشتر است. لیگ برتر هم با تعطیل شدن 50 روزه‌اش شور و هیجانش کم شد و بعد از آن کرونا آمد و نیمه‌کاره ماند، در بخش لیگ برنامه‌ریزی خیلی دقیق نبود، فدراسیون هم با سرپرست اداره می‌شد و درمجموع لیگ سال گذشته کمک زیادی برای تیم‌ملی نداشت.
شما سال‌ها نسل طلایی والیبال را به تیم‌ملی بزرگسالان معرفی کردید؛ نفراتی مانند معروف، مجرد، میرزاجانپور و... دلیل افت تیم‌ملی نوجوانان در سالی که گذشت چه بود؟
ما افت چندانی نداشتیم، بازیکنانی تربیت شدند و به تیمهای ملی بالاتر رسیدند، ولی به جایگاه باتجربه‌ترها رسیدن در کوتاه‌مدت برای جوان‌ترها سخت می‌شود، به‌طور مثال ما امیر غفور، یلی و شهرام محمودی را در تیم بزرگسالان داریم و پشت‌سر آنها بردیا سعادت است که چند تیم خارجی ازجمله ایتالیا و صربستان خواهان او هستند که با 18 سال فکر می‌کنم به‌عنوان کم‌سن‌ترین لژیونر تاریخ قاره آسیا صربستان را انتخاب کرده است، ولی برای او با این همه توانایی رفتن به تیم بزرگسالان سخت خواهد بود، ما نگران ساختن بازیکن نیستیم، همان‌طور که بازیکن‌های زیادی را برای تیمهای ملی تربیت کردیم فکر می‌کنم به‌اندازه کافی بازیکن ساخته‌شده که در آینده می‌توانند به تیم‌ملی کمک کنند.
والیبال ما به چه چیزی نیاز دارد؟ فدراسیون و وزارتخانه چقدر به وظیفه‌شان عمل می‌کنند؟
والیبال ما وحدت و همدلی می‌خواهد که متاسفانه کمتر شده است، برای هر پدیده‌ای که درحال رشد باشد اتفاقاتی می‌افتد که سرعت آن رشد را بگیرد، درحال حاضر والیبال ممکن است دچار حاشیه‌هایی شده باشد، درگیری بین مربیان و علیه هم صحبت کردن‌ها کارهای خوبی نیست و فکر می‌کنم این ما را تهدید می‌کند. موضوع دیگر این است که فدراسیون اعلام کرده نیازی به کمک‌های مالی وزارتخانه ندارد و چون داورزنی از آنجا آمده است همان دیدگاه وزارتخانه را در فدراسیون پیش می‌برد که باید در نظر گرفته شود امسال با وجود کرونا شاید حامیان مالی کم شوند و به مشکلات مالی بربخوریم، بازهم باشگاه‌ها با شرایط سخت کم و زیاد هزینه می‌کنند و بازیکن‌ها را برای تامین زندگی‌شان تحت پوشش قرار می‌دهند تا بتوانند بعد از لیگ به تیم‌ملی کمک کنند و این جای تقدیر دارد، راستش بعضی وقت‌ها خیلی نمی‌خواهند به مجموعه‌ای کمک کنیم همین که کاری به کارشان نداشته باشیم و بگذاریم آرامش خود را حفظ کنند بزرگ‌ترین کمکی است که می‌توانیم انجام دهیم، والیبال نیاز به حمایت همه‌جانبه دارد، نیاز به حمایت رسانه‌ها دارد. نباید بگذاریم کدورت‌ها باعث نشود ریشه نهالی که کاشته‌ایم خشک شود تا در المپیک بازهم بتوانیم مردم را خوشحال‌تر کنیم.
المپیک خیلی هم دور نیست، این بلاتکلیفی تیم بزرگسالان باعث نمی‌شود هم انگیزه بچه‌ها پایین بیاید و هم تیم افت کند؟
نزدیک به 15 ماه تا المپیک مانده که اگر سرمربی تیم‌ملی بزرگسالان با یک انتخاب خوب معرفی شود و بچه‌ها بدانند در لیگ رصد می‌شوند و بلاتکلیف نیستند به‌طور حتم تاثیرش مثبت است ولی باید ببینیم فدراسیون چه برنامه‌ای برای بزرگسالان دارد، اول اینکه مربی باید نسبت به حریف‌های المپیک شناخت داشته باشد و هم این شناخت را پیدا کند، المپیک میدان سختی است و هر کسی که بیشترین تمرکز و تلاش را داشته باشد می‌تواند موفق‌تر باشد، به المپیک نمی‌توان با اما و اگر رفت و به سکو و مدال رسید.
برای بیرون آمدن از این وضعیت چه باید کرد؟
باید فدراسیون زودتر سرمربی را معرفی کند، اگر مربی ایرانی یا خارجی می‌خواهد زودتر مذاکره کند، اینکه می‌گویند تیم آقایان و بانوان برزیل هم تمرین نمی‌کنند درست ولی آنها مربیان‌شان آماده‌اند و هر موقع اراده کنند می‌توانند برنامه‌های خودشان را پیاده کنند ولی ما نسبت به آنها یک مقدار عقب‌تر هستیم که باید با انتخاب سرمربی این نقص را برطرف کنیم.
به سایپا رفتید، برنامه‌تان برای رده‌های سنی‌شان چیست؟
به سایپا رفتم چون عقیده داشتم یک‌سری برنامه‌ها را در این 6 سال ناتمام گذاشتم، اولین برنامه این است که به‌جز تیم زیر 19 سال و جوانان، در رده‌های سنی 11 تا 13 سال، زیر 15 سال و زیر 17 سال نیز تیم تشکیل بدهم تا بازیکنان بااستعداد به‌جای دو رده سنی پایه در 5 رده سنی و در 5 نقطه تهران در جنوب و شمال و شرق و غرب و مرکز فعالیت کنند تا خروجی آن پشتوانه‌ای برای تیم‌ملی باشد.
با وجود شما و کارخانه در این باشگاه قرار است اتفاق بنیادی برای تیم رخ دهد؟
من و کارخانه می‌خواهیم کاری کنیم تا تعداد زیادی بازیکن باتعصب از باشگاه به رده سنی بزرگسالان باشگاه و درنهایت تیم‌ملی تزریق شوند و عقیده دارم بازیکن‌ها هرچقدر کمتر باشگاه را تغییر دهند از نظر اخلاقی و صمیمیتی طی طولانی‌مدت خاص‌تر خواهند بود که این خود می‌تواند مکتب خوبی باشد تا باشگاه فرهنگی-ورزشی هم معنادار باشد.
لیگ برتر امسال را چطور پیش‌بینی می‌کنید؟
تقسیم بازیکنان در تیم‌ها خیلی خوب بود و تعداد تیمهای مدعی امسال بیشتر شده است، سایپا، سپاهان، ارومیه، ورامین، سیرجان و هراز یزد مدعی هستند و تیمهای خوب و قدرتمند زیاد است، گنبدی‌ها هم همیشه با حمایت تماشاچی‌هایشان بازی‌های خوبی را انجام می‌دهند و فکر می‌کنم امسال تیم ضعیفی نداشته باشیم و رقابت‌ها در بالای جدول بسیار سخت و فشرده خواهد بود. چون یک‌سری از بازیکن‌ها که سال گذشته در خارج از کشور بودند به لیگ ایران برگشته‌اند، فکر می‌کنم امسال از لیگ نیمه‌کاره رهاشده قبلی بسیار بهتر باشد، به شرط اینکه کرونا بگذارد و بازی‌ها را بتوانیم به اتمام برسانیم.
کرونا باعث نمی‌شود برنامه‌هایتان به تاخیر بیفتد؟ تمرین‌ها با این مشکل جهانی برقرار است؟
مشکل کرونا همچنان باقی است، ما منتظریم با حضور مقامات مسئول در رعایت پروتکل‌های بهداشتی و پزشک تیم تمام بازیکن‌ها را برای تست کرونا دعوت کنیم. برای ما اول سلامتی بازیکنان به‌خصوص در رده‌های سنی پایه مهم است چراکه آنها نیاز به مراقبت دارند و مانند بزرگسالان باتجربه‌تر نیستند، دنیا در بحث کرونا فراز و نشیب دارد، یک‌بار همه امیدوار می‌شوند که فعالیت‌ها را شروع کنند و دوباره مشکلاتی ایجاد می‌شود که روند را کند می‌کند. به‌هر‌حال جان هر انسانی بالاتر از هر مساله دیگری حتی مدال المپیک است.
* نویسنده: نسیم شیرازی، روزنامه‌نگار
مطالب پیشنهادی
