حالا، با پررنگ شدن احتمال برگزاری اعتصابی جدید، جامعه هالیوود احساس می‌کند در حال تجربه دژاوو است. بعد از شکست مذاکرات با استودیوهای اصلی، انجمن نویسندگان امریکا (WGA) در صدد جمع‌آوری رای مجوز اعتصاب از اعضای خود است. در حالی که این اتحادیه تا دوشنبه اول ماه مه (11 اردیبهشت) فرصت دارد به تجمیع آرا برسد، میزان تنش‌‌هایی که در سال‌های اخیر شکل گرفته‌اند رو به فزونی می‌رود و این واقعیت به نقل از کسانی بیان شده که در روند مذاکرات حضور داشته‌اند اما مجاز به هیچ‌گونه اظهار نظری در این زمینه نیستند.

این جو پرتنش حاصل طوفان تمام عیاری است که تغییرات اقتصادی و دیجیتالی به صنعت سرگرمی تحمیل کرده است. از زمان آخرین اعتصاب نویسندگان، صنعت سرگرمی شاهد تغییرات گسترده‌ای بوده است. سرویس‌های پخش آنلاین مانند «نتفلیکس» و «آمازون» هالیوود را دگرگون ساخته‌اند و در حال حاضر، به شکلی بی‌سابقه تولیدکننده شمار قابل توجهی از با کیفیت‌ترین سریال‌های روز به شمار می‌روند – پدیده‌ای که اغلب از آن با عنوان «عصر طلایی تلویزیون» یاد می‌شود.

اما این دوران برای بسیاری از نویسندگان چندان هم طلایی نیست؛ این روزها ساخت سریال‌هایی با فصل‌های کوتاه به قاعده‌ای جدید تبدیل شده است. بسیاری از سریال‌هایی که از شبکه‌های کابلی یا آنلاین به نمایش در می‌آیند در قالب فصل‌های ده اپیزودی یا کم‌تر تهیه و تولید می‌شوند که این تعداد کم‌تر از نصف مدت زمان سریال‌هایی است که در گذشته روی آنتن می‌رفتند – دست‌کم در قالب 24 اپیزود. همین موضوع، نویسندگان را در بحران مالی قرار داده است؛ خصوصا این که به دلیل تصویب قوانین انحصاری جدید دیگر نمی‌توانند به طور همزمان در چندین پروژه مختلف حضور داشته باشند.

از آن‌جایی که تکرار دوباره سریال‌ها دیگر قدیمی شده و جایی در فضای عصر طلایی تلویزیون ندارد، نویسندگان دستمزدهای محدودتری دریافت می‌کنند. از همین رو، بودجه کم‌تری نیز به طرح‌های بازنشستگی و سلامت اعضای انجمن اختصاص می‌یابد، آن‌هم در دورانی که بسیاری از نویسندگان نسل قبل در شرف بازنشستگی هستند و بیش از پیش نیاز به استفاده از حقوق و مزایای مربوط به این دوران دارند. جان بومن، نویسنده و تهیه‌کننده تلویزیون و مدیر سابق کمیته مذاکرات انجمن نویسندگان امریکا عقیده دارد: «گذران زندگی به عنوان یک نویسنده مدام دشوار و دشوارتر می‌شود.»

به همین میزان، استودیوها نیز حجم تولیدات‌شان را منطبق بر گرایش روزافزون مخاطبان به گزینه‌های آنلاین و از مد افتادن شبکه‌های کابلی کاهش داده‌اند.حتی فروش دی وی دی سریال‌ها که زمانی فوق‌العاده سودآور بود به شدت کاهش یافته است و تعداد کم‌تری از مخاطبان به تماشای اپیزودهای جدید سریال‌ها در سالن‌های سینما رغبت نشان می‌دهند. از همین رو، کاهش تولید سالانه استودیوها به معنای کاهش فرصت شغلی برای فیلمنامه‌نویس‌هاست.

تمام موارد یاد شده، صحنه را برای کشمکش و درگیری مهیا ساخته است. قرار است جمع‌آوری رای مجوز اعتصاب اواخر ماه آوریل انجام شود. طبق اعلام قبلی انجمن، رای‌گیری آنلاین از 19 تا 24 آوریل برگزار خواهد شد. این حرکت در روند مذاکراتی که توسط اتحادیه‌ها انجام می‌شود شیوه‌ای مرسوم به شمار می‌رود، با این حال، انجمن نویسندگان امریکا آن را واکنشی به موضع تندرویانه استودیوهایی دانسته که تاکنون از پاسخگویی به مطالبات آنها سر باز زده‌اند.

کریس کی‌سر عضو هیات مدیره کمیته مذاکرات انجمن در یکی از گفت‌وگوهای اخیر خود تاکید کرده است: «هیچ‌یک از اعضای هیات مدیره یا کمیته خواهان برگزاری اعتصاب نیستند.» او در ادامه افزوده: «اما متاسفانه، تنها راه برخورد منطقی استفاده از قدرت اتحادیه است.»

او در ادامه با انکار ادعاهای صورت گرفته از سوی استودیوها مبنی‌بر این که انجمن اولین طرفی بود که از ادامه مذاکرات پا پس کشید، اضافه کرده است مذاکرات اواخر هفته گذشته، به دنبال ارسال پیام صوتی استودیوها مبنی‌بر لغو جلسه روز بعد، به بن بست رسید. کی‌سر نویسنده و تهیه‌کننده اجرایی سریال‌های تلویزیونی معروفی مانند «ستمگر» (Tyrant) تاکید کرده است: «این ما نبودیم که پا پس کشیدیم.»

اتحادیه تهیه‌کنندگان سینما و تلویزیون که نماینده استودیوها و شبکه‌های اصلی و همچنین تهیه‌کنندگان مستقل به شمار می‌رود با انتشار بیانیه‌ای نسبت به از سر گرفتن مذاکرات ابراز تمایل کرده اما همچنان منتظر واکنش انجمن به درخواست اخیرشان است که از سوی نویسندگان به منزله عقب‌نشینی تلقی شده است.

اتحادیه در بخشی از بیانیه خود آورده: «تداوم فعالیت صنعت سرگرمی به نفع همه است و هر زمان آنها آماده باشند، ما آماده بازگشت به مذاکرات هستیم.» در حالی که قرار است مذاکرات از دهم آوریل از سر گرفته شوند، دو طرف همچنان بر سر مسایل جدی دچار اختلافات جدی هستند. احتمال برگزاری اعتصاب سبب شده نویسندگان در گوشه و کنار شهر، با احساسات متناقضی دست به گریبان باشند.

تیم دانل نویسنده، تهیه‌کننده و کارگردان تلویزیون که زمانی در کمیته مذاکرات انجمن نیز فعالیت داشته است درباره وضعیت موجود گفته: «دو دستگی وجود دارد. نویسندگان باتجربه‌تر که اعتصاب سال‌های 2007-2008 را پشت سر گذاشتند، نسبت به برگزاری اعتصاب دوباره تردیدهای زیادی دارند. نویسندگانی که از آن زمان به بعد، وارد انجمن و صنعت سرگرمی شده‌اند بیش‌تر به مطالباتی که نویسندگان دارند و درباره‌شان حرف زده‌اند نگاه می‌کنند و عقیده دارند: اگر از طریق مذاکره موفق نشویم، مجبوریم اعتصاب کنیم.»

هنوز معلوم نیست کمپانی‌های پخش آنلاین چگونه در روند مذاکرات شرکت دارند. «نتفلیکس» عضو اتحادیه نیست، اما مذاکره مستقلی نیز با انجمن نداشته و انتظار می‌رود تنها در امضای قرارداد نهایی حضور داشته باشد. «آمازون» اما عضو اتحادیه است.

در نامه اخیر انجمن به اعضا اعلام شده که متوسط دستمزد نویسندگان-تهیه‌کنندگان تلویزیون در دو سال گذشته با افت 23 درصدی روبه‌رو بوده و این در حالی است که طبق آمار، کمپانی‌های سرگرمی در یک سال گذشته به سود 51 میلیارد دلاری دست یافته‌اند. به گفته انجمن، «برای کمپانی‌ها سال‌های بسیار سودآوری بوده است.»  

اعتصاب قبلی در نوامبر 2007 آغاز شد و به مدت صد روز ادامه یافت که به تعطیلی بیش از 60 برنامه تلویزیونی و محرومیت شبکه‌ها از کسب ده‌ها میلیون دلار درآمد حاصل از تبلیغات منجر شد. به عقیده کارشناسان صنفی، تاثیر فلج‌کننده اعتصاب در دستیابی نویسندگان به مطالبات‌شان کمک شایانی کرد که به هیچ طریق دیگری ممکن نبود.

اما آن اعتصاب به لحاظ مالی پیامدهای ویرانگری برای بسیار از دست اندرکاران صنعت سرگرمی داشت، به ویژه عوامل بخش‌های فنی و تدارکات که بسیاری‌شان با چک روز زندگی می‌کنند و حقوق ثابت ندارند. جان سالزمن متخصص برق که در پشت صحنه سریال‌های تلویزیونی بسیاری فعالیت داشته، با یادآوری خاطرات آن روزها گفته است: «شب‌هایی بود که از فکر این که چطور اجاره خانه هر ماه را پرداخت یا شکم بچه‌ها را سیر کنم، خواب نداشتم.» به گفته سالزمن، حتی بعد از پایان گرفتن اعتصاب «ماه‌ها طول می‌کشد بعد از آن که دوباره مشغول به کار شدی، بتوانی روی پاهایت بایستی».

برخی هم عقیده دارند صنف باید موضعی متحد در برابر استودیوها از خود نشان بدهد. مایکل دریکو متخصص نورپردازی در این‌باره گفته: «من موافق اعتصاب نیستم اما احساس می‌کنم اتحادیه‌های دیگر باید حمایت‌شان را از انجمن نویسندگان اعلام کنند. هرچه جیب تهیه‌کنندگان پر پول‌تر می‌شود، جیب ما خالی‌تر می‌شود. اما اگر در مقابل قراردادهای ناعادلانه در کنار هم نایستیم، باید همچنان هزینه‌های بیش‌تر و بیش‌تری بپردازیم.»

منبع: لس آنجلس تایمز