مصاحبه اختصاصی «فرهیختگان» با مدافع و مربی پیشین آرسنال
به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، پاتریک جیمز رایس، متولد ۱۹۴۹ در ایرلندشمالی و پیشکسوت فوتبال آرسنال در سال‌های ۱۹۸۴ تا ۱۹۹۶ به‌عنوان مربی در تیم جوانان آرسنال فعالیت کرد. او سپس از سال ۱۹۹۶ تا سال ۲۰۱۲ دستیار مربی آرسنال بود. در سال ۲۰۱۳ برای پروسه درمان سرطان خود در بیمارستان بستری شد و پس از مبارزه‌ای سخت با موفقیت به خانه برگشت. او اکنون به‌عنوان مشاور در فصل نقل‌وانتقالات و سفیر آرسنال، فعالیت می‌کند.
رایس بازیکن سابق و مربی فوتبال اهل ایرلندشمالی است. او سابقه بازی و مربیگری در تیم آرسنال را دارد. بعد از گذشت ۴۰ سال خدمت‌رسانی باشکوه به باشگاه، نه‌تنها ذره‌ای از علاقه رایس به آرسنال کم نشده است، بلکه هم‌اکنون با همان انرژی و اشتیاق سال‌های نخست، به فعالیت خود ادامه می‌دهد. پت، به‌عنوان یک کارآموز ۱۵ ساله در سال ۱٩٦۴ به آرسنال پیوست. وی در دوران بازیگری‌اش برای آرسنال، ۵۲۸ بار به‌میدان رفت، بدون شک او یکی از بهترین دفاع راست‌های تاریخ آرسنال محسوب می‌شود. پت رایس، دوران بازی خود را در واتفورد به‌پایان رساند و بعد از آن بار دیگر به باشگاهی که در آن اسطوره بود ملحق شد، اما این‌بار به‌عنوان یک مربی. دوره مربیگری پت از سال ۱٩۸۴ با تیم جوانان آرسنال شروع شد. ۱۲ سال در تیم جوانان فعالیت کرد و موفق به کسب دو جام حذفی برای جوانان شد. به‌جرات می‌توان گفت که بسیاری از ستاره‌های سال‌های بعدی آرسنال، از ثمره‌های همان حضور ۱۲ ساله رایس در تیم جوانان بوده است.
در سال ۱٩٩٦ به‌عنوان سرمربی‌موقت توانست در لیگ سه برد را برای تیم اصلی کسب کند تا اینکه آرسن ونگر عهده‌دار این مسئولیت بزرگ شد و پت در سمت دستیار ونگر قرارگرفت. پت رایس، متولد ایرلندشمالی است، ولی از زمان کودکی در هایبوری لندن زندگی کرده است. وی در دهه هفتاد ۴٩ بار برای تیم‌ملی کشورش بازی کرده است. رایس پذیرفت درباره سوژه مهم این روزهای فوتبال جهان یعنی تعطیلی مسابقات به‌خاطر کرونا، پاسخ چند سوال «فرهیختگان» را بدهد که در ادامه می‌خوانید.
به‌عنوان اولین سوال از شما می‌پرسیم آیا شرایط جدید در فوتبال دنیا اعمال خواهد شد؟
شرایط جدید شاید روی سکوها دیده شود، اما زمین‌فوتبال مثل همیشه خواهد بود. بحران ایجاد شده مثل یک داستان علمی و تخیلی جهان را تکان داد، اما دیگر واقعا بس است و صدای باشگاه‌ها درآمده و فوتبال باید شروع شود. می‌دانم که خطراتی در پی خواهد داشت، اما واقعاً باشگاه‌ها درحال نابودی هستند و من نگران آرسنال هستم. بسیاری از باشگاه‌های دنیا هیچ چشم‌اندازی ندارند و حامیان مالی خود را نیز از دست داده‌اند.
آیا تصور می‌کنید دولت بریتانیا در کنترل بحران ایجاد شده مقصر است؟
قطعاً همین‌طور است، آنها با مردم رودربایستی دارند از یک‌طرف نمی‌خواهند شکست اقتصادی بخورند و از طرف دیگر نمی‌خواهند مردم کمبودهای بهداشتی را حس کنند. وضعیت در بیمارستان‌های بریتانیا اصلاً جالب نیست و حاکمیت بریتانیا دست‌به‌دامن ثروتمندان و حتی فوتبالیست‌های ثروتمند شده است. می‌خواهم بدانم اگر خیریه‌ها نبودند و یا بازیکنان بزرگ فوتبال انگلیس نبودند، چه اتفاقی در بیمارستان‌های لندن یا منچستر رخ می‌داد؟
واکنش باشگاه‌های بزرگ انگلیس در قبال سکوت دولت بریتانیا چه بوده است؟
باشگاه‌های بزرگ به دولت رسماً اولتیماتوم دادند. اگر وضعیت به‌همین‌منوال پیش برود باشگاه‌های بزرگ لندن و چند شهر دیگر ورشکست خواهند شد و تمام کارکنان خود را اخراج خواهند کرد.
آیا این صحت دارد که تعداد زیادی از خبرنگاران هم بیکار شده‌اند؟
البته در همه اصناف در بریتانیا این مشکل به‌وجود آمده است و درمورد خبرنگاران می‌دانم که خیلی از آنها شغل خود را از دست داده‌اند. دولت بریتانیا به آنها ظلم می‌کند، لااقل اجازه بدهند خبرنگارها کار کنند. آنها حق دارند خبر تهیه کنند و واقعیت‌ها را بنویسند.
* نویسنده : مترجم: بابک سرانی‌آذر
مطالب پیشنهادی
