به گزارش «فرهیختگان آنلاین» تیم وزنه‌برداری دانشگاه آزاد اسلامی با تعطیلی رقابت‌های لیگ برتر به‌دلیل شیوع ویروس کرونا و حمایت از ورزشکاران، مربیان و دست‌اندرکاران این رشته ورزشی، با رای مثبت تیم‌های شرکت‌کننده در لیگ برتر جایگاه دومی‌اش در جدول رده‌بندی مسجل شد تا برای اولین‌بار راهی رقابت‌های باشگاه‌های جهان شود. در این بین حضور یک سرپرست از جنس وزنه‌برداری که خانواده‌ای ورزشی را به‌همراه دارد، کمک زیادی کرد تا ورزشکاران این رشته در دانشگاه آزاد خوش بدرخشند و در یک‌قدمی قهرمانی لیگ کشور قرار بگیرند. فرصتی دست داد تا با فرشاد غزالیان درباره نایب‌قهرمانی لیگ برتر گفت‌وگویی داشته باشیم که در ادامه می‌خوانید.

استارت جمع‌وجور کردن این تیم از چه زمانی زده شد؟

قبل از هرچیز باید حلول ماه مبارک رمضان را تبریک بگویم و آرزوی قبولی طاعات و عبادات هموطنانم را داشته باشم. ما بعد از یک وقفه طولانی تصمیم گرفتیم بار دیگر در لیگ وزنه‌برداری تیم داشته باشیم که البته بسیار بجا و درست هم بود. اما خب تا این تصمیم ابلاغ شود، حدودا مردادماه سال گذشته بود و فکر می‌کنم آخرین تیمی بودیم که شروع به بستن تیم کرد. این کار بسیار سخت بود، چون بسیاری از ورزشکاران در تیم‌های دیگر دارای قرارداد بودند، ولی باتوجه به اینکه هم من و هم کادر فنی در این رشته ورزشی اشراف کامل داشتیم، توانستیم در تمامی اوزان نفرات خوبی را جذب کنیم و در دقیقه90 تیم را ببندیم. البته در شروع کمی مشکل داشتیم، چون تیم تازه جمع‌وجور شده بود، اما ثابت کردیم که می‌خواهیم کارهای بزرگ انجام دهیم و این شدنی است.

شما موفق شدید در این رقابت‌ها مقام دومی را کسب کنید. از سطح این رقابت‌ها بگویید.

من باید ابتدا به سابقه تیم‌های شرکت‌کننده در این رقابت‌ها اشاره کنم. ما رقابت تنگاتنگی با تیم‌ها داشتیم، به‌طورمثال حفاری که رتبه سوم را از آن خود کرد، تیمی است که 3 دهه است در وزنه‌برداری تیم‌داری می‌کند و تیم ریشه‌داری است که بارها قهرمان ایران و آسیا شده و توانسته در زمینه بازیکن‌سازی هم موفق باشد، چراکه تیم جوانان هم دارد. نیروی زمینی و عقاب هم از سال 80 در لیگ حضور دارند و از ساختار خوبی برخوردار هستند و یا تیم مناطق نفت‌خیز اهواز حدودا 3 دهه است در لیگ وزنه‌برداری حضور دارد و چندین دوره در باشگاه‌های آسیا حاضر شده است. تیم بیمه رازی هم که 3 سال است وارد لیگ شده، بسیاری از ملی‌پوشان را در اختیار داشت، چون زودتر از ما کارش را شروع کرده بود و این نشان می‌دهد تیم دانشگاه آزاد چه راه سختی داشت تا به این عنوان دست پیدا کند. تمام بچه‌های ما از جان مایه گذاشتند و جا دارد من به‌خاطر تلاش آنها برای کسب تک‌تک این امتیازات که منجر به نایب‌قهرمانی شد، تشکر کنم.

با اینکه شما نفرات چندان برجسته‌ای در اختیار نداشتید، اما در ادامه توانستید ملی‌پوشان زیادی را تربیت کنید.

این تیم وقتی شروع کرد و وارد لیگ شد، ما تنها 2 ملی‌پوش کم‌تجربه را که به‌تازگی ملی‌پوش شده بودند در اختیار داشتیم. اما یکی از افتخارات ما این بود که وقتی مسابقات ادامه پیدا کرد، در شروع حافظ قشقایی در رقابت‌های جهانی به‌عنوان اولین سبک‌وزن بعد از شاید 40سال توانست مقام کسب کند که عضو تیم دانشگاه آزاد بود. نفرات دیگری هم بودند مثل پیمان جان، کیا قدمی، رسول معتمدی و... که به‌عضویت تیم ملی درآمدند و باید این را حاصل تلاش خود بازیکنان و زحماتی که کادرفنی برایشان کشیده است، بدانیم. ما هرچه از روز آغاز کارمان می‌گذشت، تیم کامل‌تر و قدرتمندتری می‌شدیم.

نقش دانشگاه آزاد در این موفقیت تیم وزنه‌برداری چقدر است؟

من باید به پتانسیل‌های موجود اشاره کنم. اگر بی‌تعارف بگویم، دانشگاه آزاد یکی از بزرگ‌ترین دانشگاه‌های دنیا است که در زمینه ورزش فعالیت می‌کند و ما این شرایط را داشتیم که اگر به‌طور مثال در اهواز باید بر روی تخته برویم، از امکانات اسکان و دانشگاه اهواز استفاده کنیم. جا دارد از تمام واحدهای دانشگاهی سراسر کشور که امکانات خود را در اختیار ورزش دانشگاه قرار می‌دهند و برای اعتلای نام دانشگاه می‌جنگند و تلاش می‌کنند، کمال تشکر را داشته باشم. نکته بعدی هم این است که بسیاری از ورزشکاران ما در دهه دوم زندگی خود قرار دارند و بالطبع اکثر آنها دانشجو هم هستند و همین موضوع باعث می‌شود پیوند خوبی بین ورزشکاران و دانشگاه وجود داشته باشد. اینها تماما حمایت‌هایی است که دانشگاه از ورزشکارانش انجام می‌دهد.

 *  نویسنده: آرش محمدی،  روزنامه‌نگار