عصری که جدید نبود

به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، سید‌مهدی موسوی‌تبار، روزنامه نگار طی یادداشتی در روزنامه «فرهیختگان» نوشت: در غیاب خندوانه و افت مشهود دورهمی، بار اصلی سرگرمی شبانه تلویزیون به دوش «عصر جدید» افتاد. برنامه‌ای که در زمان پخش سری اولش با وجود انتقادهای به جا و گاه نابه‌جا توانست در جذب مخاطب موفق عمل کند. عصرجدید هم مانند برنامه‌های دیگر تلویزیون تحت تاثیر کرونا قرار گرفت و ضبط قسمت‌هایی از آن بدون حضور تماشاگران برگزار شد. اتفاقی که حتما در کاهش کیفیت موثر بود. اما تغییرات عصر جدید در سری دوم فقط شامل حضور و غیاب تماشاگران نمی‌شد. در زمان پخش سری اول انتقادهای زیادی به عصر جدید وارد شد؛ از ترکیب هیات داوران تا نحوه ناعادلانه رقابت و ارائه الگوی غیرکاربردی برای جامعه. در سری دوم، ترکیب داوران تغییری نکرد تا همچنان این سوال بی‌جواب بماند که حضور سیدبشیر حسینی در کنار امین حیایی همگون است یا ناهمگون؟ آیا سیدبشیر حسینی برای تئوریزه کردن اتفاقات خاص روی صحنه باید در جمع داوران باشد؟ ترکیب داوران بدون تغییر و البته با حضور کمرنگ‌تر رویا نونهالی (مگر در کل‌کل‌های مصنوعی با آریا عظیمی‌نژاد) در سری دوم به جا ماند.

یکی از مسائل مهم در همه مسابقات، بحث قضاوت و در پی آن عدالت است. نقدهایی هم درباره تعریف و حضور عدالت در قضاوت داوران این برنامه مطرح شد. به عنوان مثال، برخی از کارشناسان، رقابت یک خواننده 12 ساله با یک ورزشکار 35 ساله را اساسا ناعادلانه می‌دانستند. برخی دیگر هم معتقد بودند که وجه سرگرمی این رقابت بر عدالتش می‌چربد و نباید زیاد مته بر خشخاش گذاشت. اما حتما خود دست‌اندرکاران برنامه عصر جدید هم احتمال شکل‌گیری یک تصویر مخدوش یا ناقص از عدالت در ذهن مخاطبان به دلیل همین رقابت غیرهمسان را رد نمی‌کنند. در سری دوم به دلیل مشارکت تماشاگران در استودیو و مردم در رای‌گیری و قضاوت تا حدود زیادی عدالت و البته جذابیت در برنامه بیشتر شد. بدیهی است که نظرات مردم با داوران متفاوت باشد. برخی معتقدند که داوران در این سری سختگیرتر شده‌اند و دیگر با نگاه احساسی به شرکت‌کنندگان نمی‌نگرند. این هم تغییر مثبتی بود. اساسا آفت قضاوت، احساس است. حضور برگزیدگان دوره قبلی در کنار شرکت‌کنندگان جدید هم یک اتقاق صحیح و مفید بود. عصرجدید و برنامه‌هایی شبیه به آن چه بخواهند و چه نخواهند ارائه دهنده الگوهای مختلف خواهند بود؛ الگوی عدالت، الگوی استعداد، الگوی مفیدبودن و... .

می‌دانیم که قرار نیست عصرجدید به جای وزارت آموزش‌وپرورش یا دانشگاه‌ها یا حتی وزارت ورزش عمل کند اما می‌تواند ذهن خانواده‌ها را در نحوه تربیت و هدف‌گذاری فرزندان‌شان هدایت کند. می‌تواند بسیاری از چارچوب‌های ذهنی کهنه را اصلاح کند. عصرجدید تا به حال توانسته در حد تلنگر زدن عمل کند. اینکه افراد از شهرستان‌های مختلف می‌توانند استعداد احتمالی خود را به همه کشور نشان دهند حتما اتفاق مبارکی است اما بعدش چه می‌شود؟ منتظر سری سوم عصرجدید خواهیم ماند. ان‌شاء‌الله بعد از رفتن کرونا و عادی شدن شرایط، شاهد عصرجدیدی با حضور تماشاگران و با هیجان و شور باشیم. عصر جدیدی که نسبت به گذشته‌اش خلاق‌تر و تازه‌تر باشد. تغییر ترکیب داوران شاید نمونه‌ای از این خلاقیت‌ها باشد.