به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، امیر ابیلی، روزنامه نگار منتقد نوشت: نکته مهم این است که در تحلیل آهنگ ساسی مانکن همه به بیان اینکه «مبتذل/مستهجن» و برای کوکان و نوجوانان «خطرناک» است بسنده می‌کنند. فارغ از اینکه حجم انبوهی از موسیقی‌هایی که دارای همان میزان «ابتذال»‌ند با مجوز رسمی جمهوری اسلامی در دسترس همان مخاطب کودک و نوجوان است.  ظاهرا تنها این بخش ترانه که «دو تا شات بزن و راحت بخواب» باعث این میزان از واکنش‌های انتقادی شده است، اما اگر این تکه در متن آهنگ وجود نداشت خطرش کمتر بود؟ آیا در اینصورت روشنفکران و مخاطبان ظاهرا الیت طبقه متوسط دیگر به آن انتقادی نداشتند؟ «ابتذال» پیش از آنکه مفهومی محتوایی و تقلیل یافته به یک مصرع از یک ترانه باشد موضوعی ساختاری و فرمی است. از این جهت تفاوتی میان آثار مجوزدار داخل ایران، با موسیقی لس‌آنجلسی و موسیقی زیرزمینی هم نیست.

 ابتذال رسمی و غیررسمی فرقی با هم ندارند. مخاطب نوجوان امروز در برابر پمپاژ موسیقی مبتذل است و درنهایت این پمپاژ محصول فرهنگی است که به مخاطب در درازمدت تفکر، جهان‌بینی و سبک زندگی می‌دهد و زندگی هیچ‌کس با یک مصرع در یک ترانه تغییری نمی‌کند. پس، ماکان‌بند و هوروش بند و ایوا‌ن‌بند و .... مورد تبلیغ تلویزیون جمهوری اسلامی همان میزان خطرناکند که ساسی‌مانکن.