«فرهیختگان» گزارش می‌دهد؛ نگاهی به ویژگی مدیران رسانه‌ای بارسا، رئال و تیم ملی ایران که با معیارهای جمی‌ها سازگار نبودند 
به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، در بحبوحه برگزاری رقابت‌های لیگ برتر فوتبال، درست جایی که شیوع ویروس کرونا امان مردم را بریده و بیم آن می‌رود که این موضوع بر رقابت‌های لیگ هم اثر بگذارد، اتفاقی عجیب رخ داد. اتفاقی که نباید از کنار آن به آسانی گذشت و حتی نیازمند بررسی‌های بیشتر است. ماجرا به ظاهر ساده بود؛ خبرنگاران جمی در کنفرانس مطبوعاتی پیش و پس از دیدار پارس جنوبی مقابل تراکتور حاضر نشدند، زیرا اعتقاد داشتند باشگاه نباید مدیررسانه‌ای تیم را از خبرنگاران غیربومی انتخاب می‌کرد. این درحالی است که پارس جنوبی از لیگ دو تا امروز هرگز پست مدیررسانه‌ای خود را به خبرنگاران بومی واگذار نکرده است.
ماجرای تحریم کنفرانس مطبوعاتی افاضلی بیش از آنچه یک اعتراض تلقی شود، بیشتر به یک نژادپرستی می‌ماند؛ به‌ویژه آنکه بدانیم پست مدیررسانه‌ای باشگاه‌های مختلف، هرگز به دلیل ملیت یا محل صدور شناسنامه افراد صادر نمی‌شود بلکه به توانایی آنها واگذار می‌شود. برای بررسی منطقی‌تر این موضوع، سراغ تیم‌های مهم اروپایی رفتیم تا بدانیم پست مدیررسانه‌ای (یا مدیر ارتباطات) باشگاه‌های بزرگ به چه کسانی واگذار می‌شود. شاید این موضوع بتواند گوشه‌ای از توجه اروپایی‌ها به شایسته‌سالاری و عدم توجه به ملیت و نژاد را به آن دسته از خبرنگاران جمی که کنفرانس افاضلی را تحریم کردند، نشان دهد.
یک برزیلی در بارسلونا
ژائومه ماسفرر که چند روز پیش و به علت رسوایی رسانه‌ای بارتومئو از بارسلونا اخراج شد، مدیررسانه‌ای و مارکتینگ آبی‌اناری‌ها بود. برزیلی 60 سالهای که مسئول سازمان تبلیغات و مدیر طراحی در زمان برگزاری بازی‌های المپیک بارسلونا (1992-1989) و طی سالهای اخیر بارها مسئول برگزاری و طراحی جشن‌های مختلف در شهر بارسلون بود. او که شغلش برندسازی بود، درنهایت به دلیل آنچه تلاش رئیس باشگاه برای خبرسازی علیه چند اسطوره این تیم و خرید اکانت‌های فیک در توئیتر عنوان شد، کنار گذاشته شد و بارتومئو هم احتمالا به‌زودی مجبور است انتخابات ریاست بارسلونا را برگزار کند. این یعنی مدیررسانه‌ای باشگاهی مثل بارسلونا نه‌تنها اهل باسک نبود بلکه ملیت اسپانیا را هم نداشت.
مدیررسانه‌ای رئال‌مادرید، خبرنگار نیست!
مدیر ارتباطات باشگاه رئال‌مادرید، امیلیو بوتراگوئنوی 56 ساله است که در مادرید زاده شده، اما در اصل نه یک خبرنگار بلکه یک فوتبالیست بوده که در جام‌های جهانی 1986 و 1990 نیز برای اسپانیا به میدان رفته و 69 بازی ملی در کارنامه دارد. او حدود 11 سال (1984 تا 1995) برای رئال به میدان رفت و موفق شد در 341 بازی، 123 گل به ثمر برساند، اما پس از بازنشستگی تصمیم گرفت به مدیریت روی بیاورد و در سال 2004 جایگزین خورخه والدانو شد تا درنهایت بخش ارتباطات باشگاه رئال‌مادرید را برعهده بگیرد. تصور کنید اگر قرار بود بخش رسانه‌ای باشگاه‌های ایران به یکی از پیشکسوتان این تیم‌ها واگذار شود، چه اتفاقی رخ می‌داد؟
یک پرتغالی مسئول ارتباطات با ایرانی‌ها
خردادماه سال 1396 بود که کارلوس کی‌روش در اقدامی که جنجال‌های بسیاری را ایجاد کرد، فیلیپه سانتوس پرتغالی را جایگزین محسن معتمدکیا کرد و به‌عنوان مدیررسانه‌ای تیم ملی برگزید. سانتوس 37 ساله فارغ‌التحصیل رشته علوم ارتباطات بود و سابقه سردبیری روزنامه‌های «رکورد» و «جورنال‌آی» پرتغال را داشت. او در انتخابات فدراسیون فوتبال پرتغال نقش مشاور کارلوس مارتا، یکی از کاندیداهای این انتخابات را برعهده داشت؛ انتخاباتی که فرناندو گومس در آن به پیروزی رسید. البته سانتوس با اتحادیه‌های فوتبالیست‌های حرفه‌ای هم همکاری داشت.
کاش از توانمندی می‌گفتید
به قول کریس رونالدو، ستاره پرتغالی یووه، دنیا و فوتبال به احترام و آموزش نیاز دارد، نه به نژادپرستی، اهانت و تبعیض. توجه کردن به نژاد افراد بدون توجه به توانایی آنها موضوعی است که در سالهای اخیر بارها مورد نکوهش از سوی بازیکنان بزرگ، فیفا و دیگر نهادها قرار گرفته است. هرگونه ایراد بر محل صدور شناسنامه، محل تولد، ملیت یا رنگ پوست افراد نماد بارز نژادپرستی است و امیدواریم هواداران پارس جنوبی نیز به این موضوع توجه داشته باشند.
* نویسنده: محمد آقایی‌فرد، روزنامه‌نگار
مطالب پیشنهادی
