گفتوگوی متفاوت «فرهیختگان»با پرستار حادثه منا و زلزله کرمانشاه
به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، به مناسبت روز ولادت حضرت زینب(س) و روز پرستار گفتوگوی متفاوتی با خورشید وسکویی، یکی از پرستاران حاضر در زلزله کرمانشاه سرپل ذهاب، حادثه منا، زلزله بم و زلزله رودبار داشتیم.
روایتی از حضور یک پرستار در مناطق زلزله‌زده کرمانشاه و بم
او در رابطه با حضورش در زلزله کرمانشاه به «فرهیختگان» گفت: «در صبح روز حادثه زلزله کرمانشاه از سوی وزارت بهداشت اعلام شد تیمی از تهران به منطقه حادثه‌دیده اعزام کند و با ما تماس گرفتند که جمعی از نیروهای کارآزموده را تا ساعت 11 صبح آماده کنیم تا به مقری واقع در جاده مخصوص کرج بروند و از آنجا همه به کرمانشاه اعزام شوند. من با توجه به تجربیاتی که در زلزله بم، حادثه منا و زلزله رودبار کسب کرده بودم، می‌دانستم که نیروها باید همراه یک سرپرست به محل حادثه‌دیده اعزام شوند، در نتیجه خودم هم آماده شدم تا همراه آنها به کرمانشاه بروم و به همه اعلام کردیم حتما با تجهیزات به این سفر بیایند. ما در آن روز به همراه 60 نفر نیرو به محل حادثه‌دیده رفتیم. با توجه به استقبال همکاران کرمانشاه جهت خدمت داوطلبانه ظاهرا نیاز به نیرو رفع شده بود و قرار شد تنها بخشی از نیروها به شهرهای حادثه‌دیده اعزام شوند و باقی افراد فرداصبح به تهران بازگردند. اما طبق نظر آقای کولیوند بنده به همراه تیم اورژانس کشور به سرپل ذهاب رفتیم که شرایط در آنجا بسیار متفاوت بود.
بیمارستان سرپل‌ذهاب تخریب شده بود و کل تجهیزات پزشکی بیمارستان در حیاط بیمارستان پخش شده بود و اصلا وضعیت خوبی نداشتند. چادری که به بیماران خدمات ارائه می‌داد بسیار شلوغ بود، در حیاط هم محل مناسبی برای احداث بیمارستان صحرایی نداشتیم. به هر ترتیب با کمک سه دانشجوی معماری که برای کمک آمده بودند، فضای حیاط بیمارستان را برای احداث بیمارستان صحرایی آماده و پس از راه‌اندازی بیمارستان چیدمان نیرو را منظم کردیم. عملا شرایط به‌گونه‌ای شد که فضا در چند روز آینده بهتر شد و در ادامه هم که از دانشگاه‌های دیگر به سرپل ذهاب آمدند و خدمت‌رسانی به مردم صورت گرفت.
در حادثه بم بیشتر فعالیت ما فضایی در تهران بود، چراکه در سال 82 حدودا هزاران نفر از بیماران این حادثه را به تهران آوردند و در سه بیمارستان امام‌خمینی، سینا و شریعتی اسکان داده شدند و ما در آن زمان کمترین مشکل را برای اسکان بیماران داشتیم. حتی برای برنامه اعزام آنها به شهرشان و دریافت کمک‌هایی از سوی خیران برنامه‌ریزی شد و اقدامات خوبی صورت گرفت. ما فرهنگ خوبی از ایثارگری داریم، مردم پای کار می‌ایستند و در کنار کادر پرستاری نقش‌آفرینی می‌کنند. در حادثه بم به خاطر دارم که نیروها ساعت‌های بسیاری را بدون هیچ‌گونه استراحتی در تلاش بودند. آنها بدون اینکه خم به ابرویشان بیاورند، کار انجام می‌دادند. این از نکات مثبتی است که باید به آن بها داد و سرمایه‌های انسانی‌ای که ما داریم به سختی به دست می‌آیند و البته به راحتی آنها را از دست می‌دهیم.»
آماده‌باش کامل تیم پرستاری در حادثه منا
خانم وسکویی به تشریح حضورش در حادثه منا نیز به‌عنوان مسئول پرستاری حج پرداخت و تاکید کرد: «بخش دلخراش ماجرا این بود که تمام پرسنل آقا در حادثه گیر افتاده بودند. ما در این حادثه تعداد زیادی مجروح و مصدوم داشتیم که این بیماران را در همان فاصله کوتاه چند‌ساعته به درمانگاه آوردند و همه افرادی که پایشان به درمانگاه رسید، خداراشکر زنده ماندند و این جزء افتخارات تیم پزشکی و پرستاری ایرانی بود که به حادثه منا اعزام شده بودند. روز قبل از وقوع حادثه منا دمای هوا بسیار بالا بود و آمادگی خوبی در مواجهه با گرمازدگی داشتیم. تمامی امکانات مورد‌نیاز ازقبیل سرم و پک‌های پانسمان و... را آماده کردیم تا با افزایش تعداد مراجعان دچار مشکل نشویم. حدودا ساعت 8:45 بود که به ما اعلام کردند این حادثه به وقوع پیوست.
خانم‌ها را در هر دو درمانگاه مستقر کردیم و نیروهای باسابقه آقا برای شناسایی و کمک به منظور انتقال مجروحان به محل حادثه اعزام شدند و تمامی نیروهای سال اولی همه گیر کرده بودند و این افراد یا از گمشدگان یا جزء مجروحان بودند. موضوع دردناک در این حادثه برای من این بود که من تمامی نیروها را خودم شناسایی و انتخاب کرده بودم و واقعا نگران بودم که مبادا اتفاقی برای آنها بیفتد و اینکه چه جوابی باید به خانواده این افراد بدهم. خوشبختانه تا ساعت 15 همان روز تمامی نیروهای ما برگشتند. در این حادثه نزدیک 30نفر نیروی پرستار در دو درمانگاه پخش شده بودیم که عمده بیماران ما از آقایان بودند ولی بیمار خانم هم چه از اهل سنت و چه از شیعیان داشتیم.
ما در این ایام به‌طور همزمان هم بیمارستان مکه و هم منا و عرفات را پشتیبانی درمانی می‌کنیم و در آن سال به دلیل اینکه در مکه مریض داشتیم، پرستاران باسابقه خود را در مکه مستقر کرده بودیم و به همراه هشت نفر خانم و آقای باسابقه را با خود به منا و عرفات برده بودیم که از این تعداد سه نفر از نیروهای مرد باسابقه ما در حادثه گیر کرده بودند و تنها یک نفر از آقایان باسابقه در درمانگاه حضور داشت و باقی نیروها خانم بودند. خوشبختانه با نظم و هارمونی خاصی کار به جلو بردیم، چراکه پیش از اعزام از این افراد آزمون سختی گرفته بودیم و از عملکرد نیروهای امدادی کاملا رضایت داشتیم.»
خانم وسکویی در پاسخ به سوالی در رابطه با اینکه آیا اگر مجددا به زمان انتخاب‌رشته باز می‌گشتید، رشته پرستاری را انتخاب می‌کردید، تاکید کرد: «من به حدی عاشق کارم هستم که اگر دوباره به زمان انتخاب‌رشته برمی‌گشتم بازهم همین رشته را انتخاب می‌کردم، با وجودی که در یک رشته دیگر تحصیلات را تا مقطع دکتری ادامه دادم اما نوع کار پرستاری را دوست دارم. امروز به پرستاربودنم افتخار می‌کنم و چون پرستار بودم به اینجا رسیده‌ام. اهل شعار هم نیستم ولی به همکاران پرستار خود افتخار می‌کنم.
به همراه دیگر همکاران پرستارم در دیدار با مقام معظم رهبری شرکت کردم. صحبت‌هایشان کاملا در راستای دغدغه‌های پرستاری بود. بسیار عالی صحبت کردند و همه آن مواردی را که ما سال‌هاست آرزو می‌کردیم که داشته باشیم، متذکر شدند تا مسئولان این مسائل را پیگیری کنند. ایشان اوایل صحبت‌شان را به مباحث و دغدغه پرستاران اختصاص دادند و ریشه‌‌های این مساله را مطرح و حتی اعلام کردند که جامعه ما به پرستاران نیاز دارد که به نظرم حرف مهمی بود و پرستاران ازخودگذشتگی دارند. در کنار اینکه ایشان تاکید بسیاری را روی مشکلات پرستاران داشتند که باید پرستار آرامش داشته باشد تا بتواند جان مریض را نجات دهد و بحث عدالتی که بسیار برای پرستاران مهم است. اگر مسئولان ما بخواهند کاری انجام دهند، اظهارات رهبر انقلاب در حکم دستور برای مدیران و مسئولان بود.»
* نویسنده: الهه قاسمی، روزنامه‌نگار
مطالب پیشنهادی
