ساسان شاه‌ویسی، اقتصاددان در گفت‌وگو با «فرهیختگان»:
به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، ساسان شاه‌ویسی، اقتصاددان و عضو هیات‌علمی دانشگاه تهران در گفت‌وگو با «فرهیختگان» به اظهارات روز گذشته حسن روحانی اشاره کرد و گفت: «روال اظهارات تند و همراه با عصبانیت از جانب رئیس‌جمهور گویی متوقف شدنی نیست. کسانی که به ایشان رأی دادند این بار به چالش کشیده شدند و مطالبه آنها تحت عنوان خرده‌فرمایش از جانب آقای روحانی ذکر شد. این مساله می‌تواند باب جدیدی باشد که بعد از این مردم به اظهارات و وعده‌های هیچ نامزد انتخاباتی اعتنا نکنند چراکه احتمالا تا زمان انتخابات دارای اعتبار خواهد بود.»
استاد دانشگاه تهران افزود: «در سال‌های 95-94 و بعد هم 97-96 بارها در مناظره‌ها و جلساتی که داشتیم به موافقان و حامیان دولت می‌گفتم شما تنها یک فضیلت اقتصادی دولت یازدهم که به بخش قابل توجهی از جامعه بهره‌ای رسانده را مطرح کنید، ما باقی را هم از شما می‌پذیریم. خب حالا می‌بینیم که کار به جایی رسیده که 60 میلیون نفر و قریب به 7 دهک جامعه را زیربار پرداخت یارانه معیشتی می‌بریم و علاوه‌بر تحریم، باید بگوییم که این اتفاق نتیجه همان بی‌تدبیری‌های اقتصادی دولت یازدهم است.»
وی با بیان اینکه در دوره‌ای اصرار بر این بود که نرخ تورم مدیریت شود، ادامه داد: «رسیدن نرخ تورم به اعدادی مثل 10درصد که در بیان رئیس دولت وجود داشت، در واقعیت چیز دیگری بود. بارها گفته بودیم که این نرخ واقعی نیست و سرکوب کردن قیمت‌ها توسط دولت و همچنین بردن اقتصاد به یک رکود بسیار سنگین، تحت عنوان یک رویکرد مثبت اقتصادی مورد پذیرش نخواهد بود.»
شاه‌ویسی با اشاره به آمارها و ارقامی که صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی درباره اقتصاد ایران ارائه می‌دهد، اظهار کرد: «آمارهای رسمی این مجموعه‌ها گویای این است که مشکلات اقتصادی در دولت‌های یازدهم و دوازدهم تداوم داشته و حتی تعمیق شده است. برای مثال دولت در بهترین شرایط اقتصادی که آقای روحانی از آن نام می‌برد بیشترین صادرات نفتی را با ارقامی حدود دو میلیون و 630 هزار بشکه نفت در روز داشت اما خب این صادرات درآمد سرانه مردم را تغییری نداد و وضعیت به همان منوال قبل باقی ماند و درآمد سرانه تولید ناخالص دچاراز دست‌رفتگی شد و علاوه‌بر آن ضریب جینی افزایش یافت. علاوه‌بر این می‌توان به کیفیت‌بخشی به نظام بودجه‌ریزی و برنامه‌ای کشور طی پنج سال گذشته هم اشاره کرد. ایراد بزرگ دولت چه در آن زمانی که می‌گویند صلح بوده و چه در زمان کنونی همین مساله بودجه‌ریزی است که امروز مورد نقد بسیاری از موافقان و مخالفان دولت قرار دارد.»
این کارشناس مسائل اقتصادی در ادامه با ذکر اینکه در چند سال اخیر اقتصاد ما بیش از 10 درصد دچار فرورفتگی شد، گفت: «برخلاف ظرفیت‌هایی که اقتصاد اطراف ما و قابلیت‌های اقتصاد ما در اشتراک‌گذاری اقتصادهای جهان با آن مواجه است، نه‌تنها قابلیت پیدا نکرده‌ایم بلکه متاسفانه دچار از دست‌رفتگی شده‌ایم. شاید مثال زده شود که اندازه اقتصادی ما بزرگ‌تر شده است. بله، به همین میزان جمعیت ما بزرگ‌تر شده است. نگاه به بودجه‌ای که امسال شده و بودجه‌ای که در سال 92 تصویب شده بود، نشان می‌دهد چه تفاوتی میان مقدار سرمایه‌گذاری در حوزه عمرانی و مقدار فروش دارایی‌های کشور وجود دارد.»
وی ادامه داد: «مشکلات از سال 1397 به این طرف ربط تام و تمامی به جنگ اقتصادی نداشته است. ببینید در این دو سال ما بخش بزرگی از سرمایه ارزی خود را به ثمن بخس دادیم و رفت. خب این اقدام اشتباه چه ربطی به جنگ اقتصادی داشت؟ عدم مقابله با قاچاق چه ربطی به جنگ تحریمی آمریکا داشت؟ در این مورد ده‌ها مثال دیگر هم هست که هیچ ربطی به جنگ تحریمی ندارد. لذا امروز کسی از وعده‌ها صحبت نمی‌کند و می‌گوید یک کاری کنید وضع اقتصادی من همانند سال 92 باشد.»
شاه‌ویسی با ذکر این نکته که روز گذشته رئیس‌جمهور از حرکت صنعت پتروشیمی تحت عنوان یک جهش نام برد تاکید کرد: «این جهشی که جناب روحانی اشاره داشتند را باید وعده زمان جنگ قلمداد کنیم یا وعده زمان صلح؟ اینکه پتروشیمی و درآمدهای صادراتی آن جهش داشته مربوط به دوران جنگ است یا صلح؟»
او در ادامه این گفت‌وگو با ذکر اینکه کشور چین چند برابر ما درگیر جنگ اقتصادی بود، گفت: «بیش از 250 میلیارد دلار از منافع چین درگیر جنگ ارزی شد، اما خب این کشور ایستاد و آمریکا را نگاه کرد یا اقتصاد خود را درون‌زاتر کرد و توانست با یک همبستگی اقتصادی مقاومت کند؟ آیا نرخ تولید ملی خود را کاهش داد؟ آیا نرخ واردات خود را افزایش داد؟ آیا حمایت از تولیدکنندگان را کاهش داد؟ در یک اقتصاد دولتی متکی به نفت و درآمدهای نفتی متکی به دلار، دلارها را خاصه‌خرجی کرد یا به شکل مدبرانه‌ای منافع خود را در روابط اقتصادی تقسیم کرد؟»
استاد اقتصاد دانشگاه تهران در پایان با ذکر این نکته که در دولت یازدهم و ابتدای دولت دوازدهم بخش بزرگی از زمان توسط دولتی‌ها از دست رفت، اظهار کرد: «ما زمانی که در چهار سال دوره اول دولت می‌توانستیم ظرفیت‌های اقتصادی را بهتر کنیم چشم به مذاکره داشتیم و می‌گفتیم با اروپایی‌ها به توافق می‌رسیم. در همین مسیر باب واردات باز شد و امید به این سو رفت که هیات‌های اقتصادی کشورهای خارجی همراه خود سرمایه‌های کلانی را وارد کشور خواهند کرد. آن روزها دولتمردان می‌گفتند که اینها قرار است ظرفیت اقتصادی را بهتر کنند. ما می‌گفتیم سرمایه‌گذاری مستقیم یا غیرمستقیم است؟ می‌گفتند از اروپا فاینانس می‌گیریم و تا 70 میلیارد دلار می‌توانیم فاینانس باز کنیم، اما خب کدام‌یک از این وعده‌ها محقق شد؟ آنقدر زمان از دست رفت تا آمریکا از همان برجام هم خارج شد و طرف اروپایی هم وقتی دید دولت دچار ضعف شده بیشتر شاخ و شانه کشید و نتیجه این شد که تا به امروز نه برجام، نه PV و نه اینستکس کاری نتوانستند برای اقتصاد کشور بکنند.»
مطالب پیشنهادی
