«فرهیختگان» به بهانه معرفی دانشجویان فداکار سال ۹۸، با ۳ نفر از آنها به گفت‌وگو پرداخته است
به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، از همان زمان که پای دانشجو جماعت به فضای دانشگاه باز می‌شود، تصورش این است که برای جایزه گرفتن از دست مسئولان باید یا در مسابقات علمی و جشنواره‌های دانشجویی جزء برگزیده‌ها باشد یا در مسابقات ورزشی در زمره برترین‌ها قرار بگیرد، هرچند این تصور اشتباهی هم نیست و در طول یک سال تحصیلی دانشجویان زیادی می‌توانند از این مسیر جزء اولین‌های دانشگاه خود شوند، اما قطعا تنها راه موجود نخواهد بود؛ چراکه با فداکار بودن هم می‌توان لوح تقدیر را نه‌تنها از دست یک مسئول، بلکه چندین مسئول در حوزه‌های مختلف دریافت کرد. درست خواندید؛ «فداکار بودن» واژه‌ای که در وهله اول آدمی را به یاد «دهقان فداکار» سال‌های دور می‌اندازد و شاید این‌طور تصور شود که این کار دیگر در دنیای امروز جایگاهی ندارد و کسی حاضر نیست با گذشتن از جان و مالش، قدمی برای نجات و آسان کردن زندگی دیگران بردارد، اما حقیقت عکس آن را نشان می‌دهد.
واقعیت این است که همچنان هستند افرادی که دنیا را برای خود نمی‌خواهند و حاضرند تمام هستی‌شان را برای تعالی زندگی دیگران هزینه کنند؛ افرادی که در بین‌شان از جماعت دانشجو هم دیده می‌شود، دانشجویانی که البته همیشه در صحنه‌های مختلف برای امدادرسانی و انجام کارهای عمرانی حضور داشته و دارند. تنها کافی است در یک نقطه از جغرافیای پهناور ایران، بحرانی چه طبیعی و چه غیرطبیعی رخ دهد، آن وقت است که سیلی از دانشجویان در قالب گروه‌های جهادی به آنجا سرازیر می‌شوند تا در حد وسع و توان خود باری از دوش مردم آنجا بردارند؛ کاری که در شرایط به‌اصطلاح سفید نیز دنبال می‌شود و دانشجویانی که به هر نحوی با گروه‌های داوطلبانه همکاری می‌کنند، در طول سال با برگزاری اردوهای مختلف جهادی در حوزه‌های فرهنگی، عمرانی و... سعی در خدمات‌رسانی به مردمی دارند که در مناطق کم‌برخوردار و حاشیه‌نشین شهرها زندگی می‌کنند، دانشجویانی که گاه در لباس‌های عادی و در قالب گروه‌های جهادی به این مناطق اعزام می‌شوند و گاه لباس جمعیت جوانان هلال‌احمر بر تن می‌کنند تا در شرایط دشوار به نجات جان انسان‌ها بپردازند.چه دانشجو باشی و چه غیردانشجو، وقتی وارد کارهای داوطلبانه می‌شوی، انتظار تقدیر و تشکر نداری، اما این دلیل نمی‌شود که وقتی از تو تقدیر می‌کنند، انگیزه‌ات بیشتر نشود؛ شاید همین مهم اصلی‌ترین دلیلی باشد که مسئولان اقدام به برگزاری مراسم اعطای تندیس فداکار به دانشجویان می‌کنند؛ مراسمی که امسال نهمین دوره‌اش در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران برگزار شد و در آن به 12 گروه دانشجویی و ۳۰ دانشجو تندیس فداکاری اهدا شد. دانشجویانی که هفته گذشته از جای‌جای کشور به‌عنوان دانشجوی فداکار در این مراسم دعوت شده بودند، هر کدام به سهم خود دهقان فداکاری بودند که یا با به‌خطر انداختن جان‌شان، فردی را از مرگ نجات داده بودند یا با حضور در گروه‌های جهادی و دانشجویی، در آبادانی این سرزمین نقش داشته‌اند.
5 کیلومتر پیاده‌روی برای نجات زن باردار
اردشیر بذرافشان از موسسه آموزش عالی شرق گلستان یکی از همان دانشجویانی است که در این مراسم تقدیر شد؛ دانشجویی که 9 سالی می‌شود لباس امداد و نجات هلال‌احمر بر تن دارد و به خاطر پنج کیلومتر پیاده‌روی در برف و نجات جان یک زن باردار حالا جزء دانشجویان فداکار محسوب می‌شود. او به «فرهیختگان» می‌گوید: «قطعا برگزاری چنین مراسم‌هایی باعث می‌شود ذوق و شوق میان نیروهای امدادی حفظ شود و با انگیزه بیشتری در عملیات‌ها شرکت کنند. البته این بدان معنی نیست که نیروها تنها به‌خاطر تقدیر این کارها را انجام می‌دهند، اما قطعا دیده شدن در هر عرصه‌ای باعث افزایش انگیزه خواهد شد.»
او با بیان اینکه انگیزه شخصی و حضور دوستانم در گروه‌های امداد و نجات باعث شد این لباس را بر تن کنم، ادامه می‌دهد: «قطعا سختی و تلاش برای نجات جان افراد بخشی از زندگی ما است و همه کسانی که این لباس را پوشیده‌اند، عاشق شغل‌شان هستند، با این حال از مسئولان مربوطه می‌خواهیم بیشتر از این حواس‌شان به جوانان این کشور باشد، چراکه آنها سرمایه‌های ایران هستند.»
کارهای داوطلبانه انگیزه بیشتری برای تحصیل به دانشجویان می‌دهد
ثنا نارویی، از دانشگاه فنی و حرفه‌ای زاهدان یکی دیگر از جوانان هلال‌احمری است که به‌خاطر فعالیت‌هایش تقدیر شده است. او کارهایش را این‌طور توضیح می‌دهد: «قبل از اینکه با جمعیت هلال‌احمر آشنا شوم، اصلا نمی‌توانستم تصور کنم که نجات جان انسان‌ها چقدر شیرین است؛ شیرینی‌ای که به نظرم در هیچ کار دیگری نمی‌توان آن را چشید. البته منظور از نجات جان انسان‌ها حتما انجام کارهای دشوار نیست، بلکه همین اهدای خون هم می‌تواند به انسان حس لذت‌بخشی بدهد.» او ادامه می‌دهد: «از زمانی که لباس این جمعیت را به تن کردم، حس شجاعت می‌کنم و از این کار بسیار راضی هستم. امروز پنج سال می‌شود که در جمعیت هلال‌احمر حضور دارم و باید به این مساله مهم نیز اشاره کنم که حضور در این جمعیت برخلاف تصور اصلا برای بانوان ایران سخت نیست، هرچند طبیعتا در ابتدای ورودم با مشکلاتی روبه‌رو بوده‌ام، اما چون از صمیم قلب دوست داشتم در این حوزه حضور داشته باشم، امروز به این نقطه رسیده‌ام.»
نارویی تصریح می‌کند: «قطعا زمانی که اتفاقاتی مانند سیل، زلزله یا هر بلای دیگری رخ می‌دهد، مردم در شرایط بحرانی قرار می‌گیرند و بالطبع نیازمند کمک هستند و به تمام مسئولان می‌گویم که در چنین شرایطی مردم به آنها نیاز دارند و وظیفه‌شان هم این است که به مردم خدمت کنند.»
این دانشجوی فداکار صحبت‌هایش را این‌طور خاتمه می‌دهد: «شاید عده‌ای از دانشجویان این‌طور تصور کنند که اگر در فعالیت‌های امدادی و داوطلبانه شرکت کنند، باعث شود در درس‌هایشان با مشکل روبه‌رو شوند، اما به آنها توصیه می‌کنم اگر به این کار علاقه‌مند هستند، حتما آن را دنبال کنند، چراکه نه‌تنها مشکلی از بابت تحصیل ایجاد نمی‌کند، بلکه انگیزه بیشتری نیز برای یادگیری و خدمت به مردم خواهند داشت.»
حمایت مالی از گروه‌های دانشجویی به رشد کمی و کیفی آنها کمک می‌کند
در میان تقدیری‌ها ۱۲ گروه دانشجویی نیز حضور داشتند که گروه جهادی الزهرا(س) دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان یکی از آنها بوده است. شکیبافر، نماینده این گروه جهادی با بیان اینکه حدود 300 دانشجو در این گروه به فعالیت داوطلبانه می‌پردازند، می‌گوید: «ما در بخش دندانپزشکی، پرستاری، مامایی، حوزه فرهنگی و عمرانی به فعالیت می‌پردازیم و طبیعتا در سیل سال 98 نیز حضور داشتیم. البته فعالیت ما تنها محدود به بروز بحران در کشور نیست و در حالت عادی نیز در مناطق محروم کشور و حاشیه شهر اصفهان به خدمات‌رسانی مشغول هستیم.»
او با بیان اینکه قطعا برگزاری چنین مراسم‌هایی باعث ایجاد انگیزه در دانشجویان می‌شود، ادامه می‌دهد: «اینکه دانشجو احساس کند فعالیت‌های داوطلبانه‌اش نیز توسط مسئولان دیده می‌شود، باعث ایجاد انگیزه خواهد شد و این مساله مهمی است که باید مورد توجه قرار بگیرد.»
نماینده گروه جهادی الزهرا(س) تصریح می‌کند: «این گروه 12 سال عمر دارد و تا امروز توانسته خدمات‌رسانی خوبی را در حوزه‌های دندانپزشکی و پرستاری در اصفهان داشته باشد؛ البته باید به این مساله اشاره کنم که امروزه مشکل عمده گروه‌های جهادی دانشجویی، مسائل مالی است و قطعا ارگان‌های توانمندی در کشور هستند که می‌توانند کمک‌های مالی فراوانی را به این گروه‌ها ارائه دهند.»
شکیبافر می‌گوید: «اگر حضور ارگان‌های مختلف را در کنار گروه‌های جهادی داشته باشیم، قطعا کمیت و کیفیت این گروه‌ها به مراتب بیشتر خواهد شد. به‌طور مثال عمده فعالیت گروه ما در حوزه دندانپزشکی است که بالطبع نیاز به صرف هزینه بالایی دارد، در حالی‌که اگر نهادها و ارگان‌ها به ما کمک کنند، می‌توانیم دایره فعالیت را گسترده‌تر کنیم.»
او با بیان اینکه خوشبختانه دانشگاه آزاد اسلامی حمایت خوبی از ما داشته است، ادامه می‌دهد: «با این حال گروه الزهرا(س) بانی‌محور بوده و با کمک خیرین به فعالیت می‌پردازد و این تنها شامل حال گروه ما نیست، بلکه اکثر گروه‌های جهادی دانشجویی با همین منوال به فعالیت می‌پردازند.»
از ظرفیت جوانان فداکار در عرصه‌های علمی استفاده کرده‌ایم
یکی از موضوعات اساسی در ارتباط با دانشجویان فداکار استفاده از ظرفیت عظیم آنها در پیشبرد برنامه‌های علمی و فناوری است؛ مساله‌ای که حمیدرضا طیبی، رئیس جهاد دانشگاهی درباره‌اش به «فرهیختگان» این‌طور می‌گوید: «قطعا کارها و موفقیت‌هایی که تا امروز جهاد دانشگاهی در عرصه‌های مختلف علمی کسب کرده، همگی با استفاده از ظرفیت دانشجویان فداکار بوده است. دو هفته پیش بود که شاهد کشف روشی جدید با استفاده از دانش سلولی توسط دکتر بهاروند در درمان بیماری پارکینسون بودیم؛ فردی که قطعا از دوران جوانی وارد این عرصه شده و امروز توانست روشی را ابداع کند که دنیا را تحت تاثیر قرار داده است.»
او با بیان اینکه شخصا در سن 22 سالگی و در سال 1359 وارد جهاد دانشگاهی شده‌ام، ادامه می‌دهد: «امروزه ما نه‌تنها از ظرفیت جوانان به‌خوبی در جهاد دانشگاهی استفاده کرده‌ایم، بلکه توانسته‌ایم در حوزه‌های پزشکی، فنی و مهندسی، کشاورزی و... نیز الگوهای خوبی را از این قشر به جامعه معرفی کنیم. با قطعیت می‌گویم می‌توانیم با استفاده از ظرفیت جوانان به‌ویژه جوانان فداکار، مشکلات موجود در حوزه توسعه فناورانه کشور برای تامین نیازهایمان را برطرف کنیم و به اقتصاد دانش‌بنیان که متکی بر توان ملی باشد، برسیم.»
رئیس جهاد دانشگاهی تصریح می‌کند: «برای رسیدن به نقطه مطلوب نیازمند باور به جوانان، اراده و برنامه‌ریزی در این حوزه هستیم. در اصل باید در کشور به یک وفاق ملی برسیم که دیگر برنامه‌ریزی‌های علمی‌مان در گردش‌های سیاسی دچار تغییر نشود و شاهد حالت زیگزاگی در سیاست داخل نباشیم. به عبارت دیگر سیاسیون ما باید ایثار را از همین جوانان فداکار یاد بگیرند و این‌طور نباشد که تنها به دیدگاه‌های خود متکی باشند.»
طیبی با تاکید بر اینکه امروزه نیز به جوانان این کشور اعتماد می‌شود، می‌گوید: «این مساله را امروز در شرکت‌های دانش‌بنیان می‌بینیم، اما مساله اصلی اینجاست که باید از نتیجه فعالیت‌های دانشجویی و جوانان در عرصه‌های مختلف استفاده شود و اگر این مساله محقق شود، با توجه به اینکه ما ظرفیت خوبی در قشر جوان داریم، قطعا کارهای بزرگی در کشور به وقوع خواهد پیوست.»
او صحبت‌هایش را این‌طور به پایان می‌رساند: «طبیعتا زمانی که به دانشجو و محقق بگویند اگر محصولی را براساس استانداردهای مورد نیاز بسازند، حتما این محصول از سوی دولت و ارگان‌های مربوطه خریداری می‌شود، شاهد ایجاد اتفاقات خوب در کشور خواهیم بود. امروزه این کار در کشورهای دیگر انجام می‌شود و اگر ما هم همین مسیر را در پیش بگیریم، دانشجویان ما ظرفیت بالایی دارند که آموزه‌های علمی خود را براساس نیازهای بومی کشور به فناوری تبدیل کرده و بالطبع بسیاری از مشکلات امروز را حل کنند.»
* نویسنده: زهرا رمضانی، روزنامه‌نگار
مطالب پیشنهادی
