به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، همین چند روز پیش بود که تیم ویلیامز اعلام کرد نیکلاس لطیفی، راننده ایرانی – کانادایی در سال 2020 یکی از دو صندلی فرمول‌یک را به دست خواهد آورد و در کنار جورج راسل، رانندگی خواهد کرد. سال ۲۰۱۹، رابرت کوبیکای ۳۴ ساله لهستانی در کنار راسل برای ویلیامز در فرمول‌یک رانندگی می‌کرد؛ اما عملکرد موفقی نداشت. در مجموع، تیم فرمول‌یک ویلیامز مرسدس و رانندگان آن در سال ۲۰۱۹، ضعیف‌ترین‌ نتایج را نسبت به دیگر شرکت‌کنندگان داشتند. این موضوع در رسانه‌های ایرانی بازتاب بسیاری داشت و علاقه‌مندان به سرعت، از این اتفاق به‌عنوان یکی از موفقیت‌های ایرانی‌ها یاد کردند. لطیفی هم‌اکنون در جایگاه دوم جدول رده‌بندی مسابقات فرمول ۲ جهانی ایستاده است و همزمان، راننده تست تیم ویلیامز نیز محسوب می‌شود. لطیفی از پدری ایرانی و مادری ایتالیایی متولد شده است. پدر او مایکل لطیفی سهامدار به‌نام شرکت مک لارن است و یک برادر بزرگ‌تر و یک خواهر کوچک‌تر دارد. نیکلاس از 14 سالگی رانندگی کرده و خودش می‌گوید شیفته سرعت و پیشرفت است. گفت‌وگوی «فرهیختگان» با نیکلاس لطیفی را در ادامه می‌خوانید.

ابتدا می‌خواهم از شما درباره نحوه ورودتان به فرمول‌یک بپرسم، چه سالی وارد این رشته شدید؟

من از 14 سالگی رانندگی را شروع کردم اما در سال 2012 به فرمول سه راه پیدا کردم. آن روزها در تیمی ایتالیایی به نام BVM رانندگی می‌کردم، چهار سال بعد در رنو شروع به کار و به فرمول2 راه پیدا کردم. به تدریج پیشرفت کردم و درنهایت هم موفق شدم به فرمول‌یک راه پیدا کنم و در سال 2020 برای تیم ویلیامز وارد مسابقات خواهم شد.

ممکن است این سوال مطرح شود که پدر شما نقش بسیاری در موفقیت‌تان داشته و از رانت بهره می‌بردید؟

رانت در چنین مسابقات و چنین سطحی بی‌معنی است، من با پدرم وارد رانندگی شدم اما تلاش‌های خودم هم در این میان تاثیرگذار بود. پدر من نقش تشویق‌کننده داشت اما خودم هم برای رسیدن به رویاهایم که البته در آینده بیشتر هم خواهد شد، تلاش کردم.

از سایر رانندگان ایرانی که در فرمول‌یک فعال می‌کنند هم شناختی داری؟

تنها کوروش محمدخانی را می‌شناسم و می‌دانم تلاش بسیاری برای حضور در مسابقات سرعت کرده اما از سایرین بی‌خبر هستم. درواقع من خیلی فرصت نکرده‌ام که از نظر محل زندگی یا تولدشان به رانندگان نگاه کنم. اینجا همه ما با هم رقیب هستیم و دوست داریم به برتری برسیم، هرچند کار تیمی هم مهم است اما رقابت بیش از رفاقت است.

تا به حال به ایران آمده‌ای؟

من در مونترال کانادا متولد شده‌ام و تمام سال‌های گذشته را درگیر رقابت بودم، هنوز فرصت نکرده‌ام به ایران بیایم اما از پدرم همواره می‌شنیدم که کشور زیبایی داریم، امیدوارم روزی شرایط حضورم در ایران فراهم شود و بتوانم در پیست‌های ایران رانندگی کنم. اگر پیست استاندارد داشته باشید امیدوارم بتوانم در آن رانندگی کنم.

نیکلاس حرفی مانده که بخواهی بگویی؟

دوست دارم مردم ایران و کانادا برایم آرزوی موفقیت کنند تا بتوانم نماینده شایسته‌ای برای آنها باشم، من دوست دارم موفق شوم و در آینده از من بیشتر خواهید شنید. روزهای خوبی در راه است.

* نویسنده: محمد آقایی‌فرد، روزنامه‌نگار