به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، احمدرضا عابدزاده بدونشک یکی از اسطورههای فوتبال ایران است و هنوز هم اسم او میآید هواداران فوتبال در ایران فارغ از هر رنگی یاد دورانی میافتند که عقاب در قفس توری تیم ملی برایشان میدرخشید و افتخارآفرینی میکرد. عابدزاده بعد از ناصر حجازی در فوتبال ایران بهعنوان یکی از مطمئنترین گلرها شناخته میشد و بعد از خداحافظیاش به عقیده بسیاری از کارشناسان تا مدتها هیچ دروازهبان دیگری نتوانست جای او را پر کند. هرچند حالا به نظر میرسد بیرانوند پس از سالها توانسته جای خالی عقاب را در درون دروازه تیم ملی پر کند تا بار دیگر خیالها از این ناحیه راحت باشد. از سوی دیگر تیم ملی بعد از نتایج امیدوارکننده با ویلموتس و کسب 2 پیروزی در ابتدای راه صعود به جامجهانی در منطقه آسیا در دو بازی سخت مقابل بحرین و عراق شکست خورد تا سرمربی بلژیکی و تیمش خیلیها را ناامید کنند، با این حال کاپیتان اسبق تیم ملی که یکی از افراد مهم در صعود خاطرهساز ایران به جامجهانی فرانسه است، میگوید همچنان باید امید داشت، چراکه تیم ملی بارها چنین روزهایی را تجربه کرده است. گفتوگوی «فرهیختگان» با احمدرضا عابدزاده را در ادامه میخوانید.
از بازی با عراق آغاز کنیم. دیداری که میتوانست با نتیجه دیگری برای تیم ملی به پایان برسد، اما شکست بدموقعی نصیبمان شد.
درست است. واقعا حیف شد. اگر تیم ملی این بازی را میبرد، الان نسبت به صعود امیدوارتر بودیم. این درحالی است که در تاریخ تیم ملی از این اما و اگرها زیاد داشتهایم که معروفترین آن هم بازی با استرالیا بود که در آن دیدار سربلند بیرون آمدیم و به جامجهانی 1998 فرانسه رسیدیم. حالا هم با اینکه از لحاظ امتیازی از بحرین و عراق عقب افتادیم، اما هنوز چیزی برایمان به پایان نرسیده و میتوانیم هنوز به صعود خوشبین و امیدوار باشیم.
شما همواره از ویلموتس حمایت میکردید، اما این مربی در دو بازی سخت اخیر تیم ملی بهنوعی انگار کم آورده و بهنوعی نشان داد در حد و اندازههای تیم ملی نیست.
بازیهای هجومی با ویلموتس در ابتدای کارش را به یاد بیاورید. گلها و نتایجی که به دست میآمد واقعا لذتبخش نبود؟! سرمربی بلژیکی به عقیده من حرفهای و کاربلد است. در هر صورت او تازه 6 ماه است به ایران آمده و طبیعی است برای شناخت تمامی عوامل فوتبالی ازجمله بازیکنان تیم ملی به زمان نیاز داشته باشد و تا بخواهد جا بیفتد کمی طول میکشد.
این موضوع به ضرر تیم ملی نمیشود؟
امیدوارم نشود و بعید هم هست این اتفاق بیفتد. ما به جز جامجهانی 2018 در سایر ادوار کارمان به اما و اگر کشید یا در روز آخر به جامجهانی رسیدیم و اینبار هم باید تا روز آخر با امید زندگی و به ماجرا نگاه کنیم. کار برای تیم ملی هنوز تمام نشده، اگر در تهران بتوانیم بحرین و عراق را شکست دهیم که البته این موضوع به هیچ وجه دور از دسترس نیست، میتوانیم به دور بعدی صعود کنیم.
با این وضعیت کار برای دور بعد سخت نیست؟
در هر صورت تا آن وقت زمان زیادی باقی مانده و میتوان با تدبیر و برنامهریزی خوب از پس دور نهایی انتخابی هم برآمد. درحال حاضر فقط باید از تیم ملی حمایت کرد. این تیم برای همه مردم است؛ مردمی که با بردهای تیم ملی شاد میشوند و با شکستهایش مایوس. پس باید از این تیم حمایت کرد و امکانات و تجهیزات ویژهای را در اختیارش قرار داد تا بتوان به روزهای خوش آینده امیدوار بود.
کمی هم درباره شرایط پرسپولیس صحبت کنید.
پرسپولیس هم بد کار نمیکند و بعد از چند شکست ابتدای فصل مقابل مدعیان قهرمانی، حالا فرم خوب خود را پیدا کرده و میتواند به یک موفقیت دیگر در لیگ برتر امیدوار باشد.
درخصوص بیرانوند چه صحبتی دارید. کمی افت نکرده است؟
در این مورد قبلا هم گفته بودم حالا که بیرانوند گلر شماره یک تیم ملی شده باید تلاشش را بیشتر کرده و سختتر از همیشه تمرین کند. دروازهبان تیم ملی وقتی درون دروازه قرار میگیرد باید بداند چشم یک ملت به ساقهای او و سایر ملیپوشان است و باید از جان و دل تلاش کند تا تیم ملی موفق از هر میدانی بیرون بیاید.
* نویسنده: محمدرضا حاجیعبدالرزاق، روزنامهنگار