سخندان در گفت‌وگو با «فرهیختگان»: از بی‌معرفتی‌ها دلخورم، اما نه آنقدر که از ایران بروم 
به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، در شرایطی که اوضاع داوری چندان جالب نیست و داور مطرحی چون فغانی هم ترجیح داده به استرالیا برود، این روزها یکی دیگر از داوران باسابقه که 17 سال سابقه قضاوت بین‌المللی دارد نیز از لیست داوران بین‌المللی کنار گذاشته شده و خودش نیز اعلام کرده دیگر تمایل به همکاری ندارد. صحبت درباره کمک‌داوری است که در چهار جام ملت‌ها قضاوت کرده و حضور در 15دربی تهران را نیز تجربه کرده است. گفت‌وگوی «فرهیختگان» با رضا سخندان را در ادامه می‌خوانید:
چه اتفاقی رخ داد که شما از لیست بین‌المللی کنار گذاشته شدید؟
متاسفم برای کسانی که این مسائل را درک نمی‌کنند و فقط حرف‌های نامربوط می‌زنند. می‌گویند سخندان زیاد داوری کرده و دیگر کافی است! اصلا از افتخارات صحبت نکردند و درک این را نداشتند که تا اینجا چه‌ها کشیده‌ام و در این مسیر چه اتفاقاتی برایم افتاده است.
خودتان قصد خداحافظی نداشتید؟
خیر، با مسئول کمیته داوران صحبت کردم و ایشان هم اصرار داشتند که من همچنان ادامه دهم. قرار بود در لیست بین‌المللی باشم و یک سال دیگر به کار داوری ادامه دهم تا اینکه شرایط برای خداحافظی من فراهم شود. هر کسی دوست دارد بعد از این همه سال تلاش و افتخاری که برای کشورش کسب کرده، با شرایط خوب و مناسبی از دنیای داوری خداحافظی کند، ولی متاسفانه شرایط بدی را به وجود آوردند و برعکس تمام صحبت‌ها عمل کردند و مرا از لیست بین‌المللی کنار گذاشتند.
در مصاحبه‌ها عنوان شد که سخندان خواهش کرده و با اصرار خواسته که در لیست بین‌المللی باشد!
به‌شدت از این حرف‌شان دلخورم. مگر می‌شود بعد از 17 سال قضاوت بین‌المللی خواهش و التماس کنم که نامم در لیست باشد؟ خودشان از من خواسته بودند به داورهای جوان‌تر کمک کنم و تجربیاتم را در اختیارشان بگذارم، ولی متاسفانه این اتفاق نیفتاد.
انتقادها به داوران زیاد است. از نظر شما الان داوری ما در چه سطحی است؟
اکثر داورانی که می‌آیند و با صبر و حوصله به مراحل بالاتر می‌روند واقعا حمایت نمی‌شوند، چون سیستم داوری ما غیرحرفه‌ای است. پیشرفت‌ها اکثرا با تلاش‌های شخصی است و حمایتی در کار نیست. فقط هم زمانی ممکن است حمایت کنند که یک داور به سطح بسیار بالایی برسد و بخواهند خودشان را شریک کنند. من در کشورهای زیادی قضاوت کرده‌ام. آنجا شرایط برای داوران‌شان آماده است و فقط باید تمرین و قضاوت کنند. داوری تنها شغل‌شان است، ولی ما اینجا برای پیدا کردن یک زمین خوب و انجام تمرین باید کلی دوندگی کنیم و درآمد خاصی هم نداشته باشیم.
عملکرد کمیته داوران را چطور دیدید؟
در کشور ما هر فردی وارد کمیته داوران می‌شود، می‌خواهد تفکرات انفرادی خودش را اجرا کند و کسی اعتقادی به کار گروهی ندارد. این همه داور پرافتخار از قدیم و جدید که در کشور داریم می‌توانند تجربیات‌شان را به داوران جدید ارائه دهند، اما متاسفانه هرکس که رئیس می‌شود، فقط خودش را قبول دارد. پرورش داور به‌تنهایی ممکن نیست و یک گروه حداقل 10-12 نفره لازم است که کار پرورش داوری را انجام دهند، ولی متاسفانه این اتفاق نمى‌افتد.
تصمیم‌تان برای خداحافظی جدی است؟
کار داوری به هرحال یک روز تمام می‌شود؛ چه الان چه سال دیگر، ولی چیزی که مرا ناراحت کرد، صداقت نداشتن مسئولان است و با این اتفاقی که به وجود آمد، خداحافظی کردم، چون کار کردن در این شرایط و با این افراد خیلی سخت است.
ممکن است مانند فغانی کشور را ترک کنید؟
ایشان هم مثل بازیکن‌ها که چند سال به خارج از کشور می‌روند و لژیونر می‌شوند و برمی‌گردند، شرایطش را داشتند و از این شرایط استفاده کردند، اما من برنامه خاصی برای خارج رفتن ندارم. قرار نیست هر اتفاقی در داخل کشور می‌افتد، همه فکر رفتن از کشور باشند. من کشورم را دوست دارم و افتخار می‌کنم که اینجا زندگی می‌کنم. یک‌سری بی‌معرفتی‌ها وجود دارد، ولی باعث نمی‌شود کشورم را ترک کنم.
صحبت پایانی؟
عزت و ذلت هر کسی دست خداوند است و ممنون خداوند هستم که به من عزت داد تا 30 سال بتوانم کنار خانواده داوری و افتخارآفرین برای کشورم باشم. من دبیر آموزش‌وپرورش هستم و 18سال است در یک منطقه روستایی خدمت می‌کنم. خانواده‌ام خیلی اذیت شدند و رفت‌وآمد‌هایم زیاد بود، مدت‌ها منزل نبودم. در مقطعی 40 روز در خانه نبودم و وقتی برگشتم، پسر کوچکم در فرودگاه از من رو برگرداند، چون توقع نداشت طولانی‌مدت تنهایش بگذارم. خانواده‌ام در این موفقیت‌هایی که به دست آوردم شریک هستند و از این به‌بعد بیشتر مى‌خواهم کنارشان باشم. براى مردم سرزمینم بهترین‌ها را آرزومندم و از خداوند براى داوران زحمتکش و بى‌ریاى کشورم سربلندى مسألت دارم.
مطالب پیشنهادی
