

در همین راستا نشریه «تایم» طی یادداشتی ضمن اشاره به پسلرزههای خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا به اصرارهای ترزا می، نخست وزیر بریتانیا برای اجرایی شدن برگزیت اشاره میکند. «تایم» به دنبال یافتن پاسخ این پرسش است، چرا نخستوزیر بریتانیا برای خروج از اتحادیه اینقدر اصرار دارد؟ طبیعتا ترزا می و حزب محافظهکار حامی وی، اهداف سیاسی خویش را دنبال میکنند. نخست وزیر بریتانیا در سخنرانی اخیرش گفت که با خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا زمینه برای تجارت آزاد و همچنین برقراری امنیت دوباره در این کشور فراهم خواهد شد، دو مولفهای که دیگر رهبران راستگرا و افراطگرای اروپایی نیز با تکیه بر آنها تلاش دارند تا به شکلی خروج از اتحادیه اروپا را توجیه کنند. اما در عالم واقع آنها میان دو گزینه بد و بدتر در تلاشند تا گزینه بدتر را انتخاب کنند. ترزا می، نخست وزیر بریتانیا و حزبش خواهان خروج بریتانیا هستند چراکه قوانین حاکم بر این اتحادیه دست و پای آنها را بسته است. اگر دیوید کامرون عبارت خروج از اتحادیه اروپا را بر زبان میآورد برای آن بود که زمینه را برای اعمال پارهای اصلاحات در این ساختار منطقهای فراهم کرده و اتحادیه را برای پذیرش برخی خواستههای بریتانیا تحت فشار قرار دهد. اما ترزا می بهگونهای دیگر میاندیشد. وی و حزبش از قوانین حاکم بر اتحادیه ناراضیاند. مثلا قوانین کار که به باور حزب محافظهکار بریتانیا، فرصتهای شغلی شهروندان انگلیسی را محدود کرده است. حق عضویت از دیگر معضلات ترزا می و همحزبیهایش است، پولی که به باور آنها میتواند صرف حل پالشهای اقتصادی بریتانیا شود. به لحاظ سیاسی هم ترزا می انتقاداتی جدی به نحوه اداره اتحادیه اروپا دارد. با این حال وی و همحزبیهایش به یک حقیقت توجه نکردهاند. آنها از تجارت آزاد میگویند اما شاید نمیدانند خروج از اتحادیه ممکن است توان تعامل آنها با سایر کشورهای عضو را نابود کند. به لحاظ سیاسی نیز خروج از اتحادیه میتواند زمینهساز انزوای بریتانیا در قاره اروپا شود، کشوری که به لحاظ تاریخی قدرت بزرگی محسوب میشد. در این میان چالشهای اقتصادی حقیقتی است که «می» به آن بیتوجه است، چالشهایی که به باور تحلیلگران اقتصادی میتواند تا سال 2030 بهعنوان تهدیدی جدی علیه اقتصاد و سیاست بریتانیا محسوب شود.
