بازگشت ترکیه بعد از ۱۲ سال

به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، بعضی تیم‌ها را نمی‌توان دوست نداشت. تیم‌هایی که شاید عنوان و افتخاری نداشته باشند ولی از نمایش‌شان می‌توان لذت برد. تیم‌هایی که بزرگ نیستند اما بزرگ‌ها را به چالش می‌کشند، بدون ترس وارد گود می‌شوند و تا پای جان تلاش می‌کنند و عرق می‌ریزند، مثل ترکیه. تیمی که هر چند سال یک بار اروپا و جهان را انگشت به دهان می‌کند و همگان را به تحسین وا می‌دارد. استادیوم قونیه‌بویوک شهیر ترکیه شنبه شب به یادماندنی را پشت سر گذاشت. تیم جوان و متحول شده سنول گونش در سومین بازی خود در راه رسیدن به رقابت‌های یورو 2020 با نتیجه 2 بر صفر از سد میهمان قدرتمند خود فرانسه گذشت. قهرمان جهان در برابر سرخ‌پوشان داخل زمین و جو وحشتناک روی سکوها هیچ حرفی برای گفتن نداشت. آنها حتی یک شوت داخل چارچوب هم نداشتند و در همان 45 دقیقه نخست تکلیف‌شان یک‌سره شد. چه بسا اگر درخشش لوریس نبود؛ باخت خروس‌ها سنگین‌تر می‌شد.  اما آیا برای اولین بار بود که ترکیه این‌گونه همه را سورپرایز می‌کرد؟ قطعا پاسخ منفی است. پیش از این هم آنها دو بار دیگر توانایی و پتانسیل بالای خود را نشان داده بودند، یک بار در جام‌جهانی 2002 و یک بار در یورو 2008.

 شگفتی‌سازی تا پله سوم جهان

ترکیه برای بار دوم به جام‌جهانی صعود کرده بود. بازهم سنول گونش سرمربی تیم بود. آنها با برزیل، کاستاریکا و چین همگروه شدند. در گام اول به طلایی‌پوشان باختند اما در ادامه با شکست کاستاریکا و چین مجوز حضور در یک‌هشتم نهایی را کسب کردند. در دور دوم به پست ژاپن، یکی از دو میزبان رقابت‌ها رفتند. با تک گل اومیت داوالا به برتری رسیدند و راهی یک‌چهارم نهایی شدند. حریف بعدی سرخ‌پوشان، سنگال فوق‌العاده بود. تیمی که با برونو متسوی فقید توانست فرانسه، قهرمان دوره قبل را در دور گروهی کنار بزند. ترکیه با تک گل ایلهان مانسیز در وقت‌های اضافه حریف آفریقایی‌اش را شکست داد و به جمع چهار تیم پایانی رسید. بازهم حریف آنها برزیل بود. بازهم رونالدو، رونالدینیو، کافو، ریوالدو و... به صخره سختی برخورد کردند اما نبوغ لوئیزنازاریو دلیما آنها را به فینال رساند و ترکیه راهی دیدار رده‌بندی شد. این بار باید به مصاف دیگر میزبان می‌رفتند. هاکان شوکور سریع‌ترین گل جام را زد و در ادامه مانسیز دبل کرد و تیم گونش با نتیجه 3 بر2 به برتری رسید و روی پله سوم دنیا ایستاد. آنها برعکس کره به یمن میزبانی و داوری‌های عجیب به این مرحله نرسیدند. از آن سال بود که روشتو رکبر، اومیت داوالا، حسن ساس، ایلهان مانسیز، امره بروزاوغلو، باشتورک، هاکان شوکور و... خودنمایی و اثبات کردند هرکاری شدنی است.

 سلطان کامبک

6 سال بعد نوبت فاتح تریم بود که یک تیم فوق‌العاده را به جام ملت‌ها بفرستد. آنها بازهم در گام اول شکست خوردند و این بار با دو گل به پرتغال باختند. در دیدار دوم رودر روری سوئیس میزبان قرار گرفتند و در حالی که با یک گل عقب بودند کامبک زدند و گل دقیقه 92 توران، آنها را به برتری رساند. سومین دیدار برابر جمهوری چک بود. نیهات قهوه‌چی قهرمان تیم شد و با دبل دقیقه نودی‌اش ترک‌ها را به یک‌چهارم نهایی رساند. حریف بعدی کرواسی بود. تیم بیلیچ پر از ستاره نوظهور بود. امثال مودریچ و راکیتیچ در آن جام شناخته شدند. در دقیقه 121 سمیح کار را به تساوی کشاند و در ضربات پنالتی درخشش روشتوی 35 ساله سرخ‌پوشان را به نیمه نهایی رساند. آلمان یواخیم‌لو حریف بعدی بود. در دقیقه 85 سمیح نتیجه را 2-2 کرد ولی فیلیپ‌لام با گلی که در دقیقه آخر به ثمر رساند؛ ژرمن‌ها را به فینال رساند و بازهم معجزه ترکیه از نیمه‌نهایی بیشتر پیش نرفت. نیهات قهوه‌چی، حمیت آلتینتوپ، آردا توران، سمیح و... جزء ستاره‌های آن جام نام گرفتند.

 در راه یورو 2020

سه بازی، سه برد و صدرنشینی در گروهی که فرانسه و ایسلند هم حضور دارند. جدیدترین دست‌پرورده‌های گونش شاید آن شخصیت کاریزماتیک تیم 2002 را نداشته باشند اما توانایی بالایشان را مقابل فرانسه نشان دادند. آنها در سال 2019، صددرصد بازی‌هایشان را برده‌اند و آخرین شکست‌شان به 17نوامبر 2018 مقابل سوئد بر می‌گردد. چنگیز اوندر، هاکان چالهان اوغلو، مریح دمیرال، عرفان قهوه‌چی، جنک توسون، اِنِس اونال در کنار کاپیتان باتجربه تیم بوراک ایلماز برای رسیدن به یورو 2020 لحظه شماری می‌کنند.

 

* نویسنده : نوید استاد رحیمی روزنامه‌نگار