

رابین فنپرسی اصلا بچه درسخوانی نبود و تقریبا هر روز توسط معلمهایش از کلاس اخراج میشد. با این حال علاقه فراوانی به فوتبال داشت و همین مساله باعث شد تا پدر و مادرش او را به باشگاههای اکسلسیور و سپس فاینورد ببرند تا مشق فوتبال کند. خیلی زود رابین ستاره شد. در تیمهای زیر 17، 19 و 21 سال هلند بازی کرد و در سال 2004 با قراردادی به ارزش 2.7 میلیون پوند راهی آرسنال شد تا دنیس برگکمپ جدید توپچیها شود. 194بازی و 96 گل در هشت سال کارنامهای بود که از این ستاره هلندی بر جای ماند. او یک جام خیریه و یک افای کاپ را بالای سر برد و در فصل آخر ضمن آقایگلی بازوبند کاپیتانی را هم به بازو بست اما رویای بردن لیگ جزیره او را به سمت شهر منچستر کشاند. فنپرسی یاغی شد اما به هدفش رسید.
در همان فصل اول با شیاطین سرخ به قهرمانی PL دست پیدا کرد و عنوان آقایگلی تکرار شد. با این حال مصدومیتهای گاه و بیگاه امانش را برید. دوران پسا فرگوسن هم از راه رسیده بود و خیلی زود مجبور به جدایی شد. مقصد بعدی فنرباغچه بود. سه فصل حضور ناکام در سوپرلیگ ترکیه بدون هیچ جامی. تا اینکه در سال 2018 دوباره گذر رابین به تیم دوران نوجوانی و جوانیاش خورد. کمک کرد تا فاینورد قهرمان جام حذفی شود و خودش بعد از پنج سال بازهم طعم قهرمانی را بچشد و حالا در این فصل و در بازی برابر دنهاگ تصمیم به خداحافظی گرفت. با همان شماره 32 که خودش را به همگان معرفی کرده بود.
فنپرسی جزء همان نسلی بود که دو بار تا نیمهنهایی و فینال جامجهانی رسید اما آن را بالای سر نبرد. او در سه جامجهانی و دو جام ملتها با تیم ملی هلند حاضر شد و در هر پنج رویداد موفق به گلزنی شد. سوپرگل بینظیرش در جامجهانی 2014 مقابل اسپانیا با یک ضربه سر شیرجهوار جزء گلهای برگزیده پوشکاش شد. با این حال نرسیدن به یورو 2016 جزء مهمترین حسرتهای فوتبال فانپرسی به شمار میرود؛ آن هم در زمانی که بازوبند کاپیتانی را بر بازو بسته بود. اما هر چه بود پرنده هلندی بعد از تیکآف و پروازی 17 ساله به پایان سفر رسید و لندینگ کرد.
* نویسنده : نوید استاد رحیمی روزنامهنگار
