

من با سه نسل از تیم امید از نزدیک کار کردهام و به نظرم تیم کنونی ما نسبت به آن تیمها از لحاظ کیفیت فنی پتانسیل پایینتری دارد. به همین دلیل هر کسی که بخواهد زمام امور فنی را در دست بگیرد برای نتیجه گرفتن کار سختی خواهد داشت. تیم امید محدودیت سنی دارد و اگر کیفیت لازم نباشد، مشکلات زیادی به وجود میآید.
نکته دیگر درباره انتخاب سرمربی تیم ملی امید این است که فرد موردنظر باید با فضای بینالمللی و تا حدودی از رقبایش آشنایی داشته باشد. با توجه به مشکلات موجود این مساله بسیار مهمی است. این تیم با ایده فنی دیگری شکل گرفته است. درضمن نباید فراموش کنیم اکثر بازیکنان تیم امید در لیگ برتر حضور دارند و درگیر مسابقات بودهاند و نیاز است تابستان را استراحت کنند. اگر هم بخواهند استراحت داشته باشند، سرمربی جدید برای اجرای برنامههای خود زمانی نخواهد داشت. به نظرم با توجه به شرایط موجود، هرکسی که بخواهد سرمربی تیم امید شود ریسک بزرگی انجام داده است.
درباره تیم ملی بزرگسالان باید این واقعیت را بدانیم که در این برهه جذب مربی خارجی بسیار برای فدراسیون فوتبال دشوار است و من این توان را در آنها نمیبینم که بتوانند چنین کاری را انجام بدهند؛ اینکه شما بتوانید آن مربی را مجاب به فعالیت در ایران بکنید و تضمین بدهید که پولش بهطور کامل پرداخت شده است. متاسفانه اصرار کورکورانه فدراسیون فوتبال برای حفظ کیروش باعث شد به این وضعیت دچار شویم.
هنوز تکلیف جامجهانی و تعداد تیمهای حاضر در آن مشخص نشده است. با این حال من فکر میکنم همچنان این رقابتها با حضور 32 تیم به انجام میرسد. با توجه به این مساله، من فکر میکنم تیم ملی بتواند با مربی ایرانی به کار خود ادامه دهد. البته فضای رسانهای موجود کار را برای آن شخص سخت خواهد کرد و مدام او را با مربی قبلی مقایسه میکنند. کیروش شاهکار نکرد و دستاورد خاصی نداشت، اما همیشه حمایت رسانهای همراه او بود. الان هم چیز خاصی نداریم جز یک ساختمان که آنهم برای تیم ملی کارایی ندارد. با تمام احترامی که برای مربیان ایرانی قائل هستم به نظرم تنها دو مربی داخلی میتوانند در این برهه هدایت تیم ملی را به عهده بگیرند و آن دو نفر علی دایی و امیر قلعهنویی هستند. قطعا آنها نسبت به دوره قبلی خود باتجربهتر شده و فضای مربیگری را بیشتر درک کردهاند.
