آنها توتال فوتبال رینوس میشل را با همان سبک و سیاق و شاید مدرن‌تر به نمایش می‌گذارند و جوری فوتبال بازی می‌کنند که انگار ساده‌ترین کار دنیا، بازی کردن با توپ گرد در مستطیل سبز است. پاس‌کاری‌های تک‌ضرب، جا عوض کردن‌های دیوانه‌وار، تشکیل مثلث‌های کوچک و بزرگ و رسیدن از دفاع به حمله در 14 ثانیه. شاید به یاد یوهان کرویوف فقید و درنهایت باز کردن دروازه. یک بار با شوتی سهمگین، یک بار با ضربه سری با دقت و یک بار با بغل پایی مدرسه‌ای.
در فصل 95-94 فن درسار، رایزیگر، بلیند، رایکارد، فرانک دی‌بوئر، رونالد دی‌بوئر، جورج، داویدز، لیتمانن، اورمارس، کلایفرت، کانو، بوگارد و... زیر نظر فان خال تا فینال پیش رفتند و با شکست میلان به مقام قهرمانی رسیدند. در آن سال هنوز کاپیتان فعلی سفیدقرمزهای آمستردام به دنیا نیامده بود. کاپیتان 19 ساله‌ای که حالا تیمش را با یاری نرس، دی یونگ، اونانا، تادیچ، فن دبیک، تالیا فیکو و... به نیمه‌نهایی رساند. برای اولین بار موفق شدند در یک فصل از سد یوونتوس و رئال در خانه‌شان بگذرند و به جمع چهار تیم پایانی برسند. این یک واقعیت دردناک است اما خیلی از ستاره‌های کنونی آژاکس فصل بعد با پیراهن تیم‌های متمول اروپایی در میادین حاضر خواهند شد. درست مانند ستاره‌های فصل 95-94 که راهی تیم‌های نامی‌تر شدند. آژاکسی‌ها برای پنج ستاره شدن فقط همین امسال را وقت دارند و تا فتح جام تنها سه مسابقه باقی مانده است. سه دیدار که دو تای آن تضمین شده است. آنها اگر هم قهرمان نشوند بازهم سبک و سیاق فوتبال‌شان، تا سال‌ها به یاد فوتبالی‌ها باقی می‌ماند و آنها با نشان دادن عکس تیمی، شاگردان تن هاگ به فرزندان خود خواهند گفت که روزی یک تیم هلندی، با چند جوان ناشناخته کاری کرد کارستان.
* نویسنده : نوید استاد رحیمی روزنامه‌نگار
مطالب پیشنهادی
