

عاجز از یک پرواز چارتر
بیایید نگاهی بیندازیم به آخرین نمونه از تفاوتهای ما با آنها؛ بازی فینال لیگ قهرمانان آسیا. پرسپولیس ایران و کاشیما آنتلرز ژاپن. پرسپولیس بازی رفت را با دو گل واگذار کرد. تیم در نیمهدوم کم آورد، آن هم تیمی که به مدد آمادگی بدنی خوبش به این مرحله راه یافته بود. فراموش نکردهایم که پرسپولیس در غالب بازیها برتری فیزیکی آشکاری بر حریفانش داشت. اینبار اما افت بدنی کاملا محسوس بود. چرا؟ به یک دلیل ساده. تیم خسته بود. همه میدانند مسافت طولانی از ایران تا ژاپن، آن هم در شرایطی که برنامه بازیها فشرده است چه بر سر تیم میآورد؟ اما مدیران پرسپولیس از فراهم کردن یک پرواز چارتر که تیم را مستقیما و در قالب یک گروه به ژاپن ببرد، عاجز بودند. تصور کنید فشاری که روی پرسپولیس آمده است. نیمهدوم رمق تیم گرفته شد و این امر به تیم ژاپنی، که واقعا برتری محسوسی هم بر پرسپولیس نداشت، امکان داد بار خود را تا حد زیادی در همین بازی رفت ببندد. کسی در این مجموعه مدیریتی فوتبال ما به اهمیت فینال لیگ قهرمانان آسیا واقف است؟
کاشیما زودتر از پرسپولیس در تهران
اتفاق جالبتر اما بازی برگشت است. پرسپولیسیها تا آخر هفته به تهران نمیرسند. چرا؟ باز چون پرواز چارتر ندارند. در مسیر برگشت هم آنها در قالب دو گروه اول به دبی میروند و تا روز چهارشنبه در آنجا چندجلسه تمرین خواهند کرد و سپس به تهران برخواهند گشت. داستان آنجایی جالب میشود که بدانیم تیم کاشیما آنتلرز قرار است با پروازی چارتر از توکیو به تهران بیایید. خیلی راحت. دیگر دردسر عوض کردنِ چندباره پرواز را هم ندارد. در کمترین زمان ممکن و با کمترین انرژی. این یعنی اینکه احتمالا تیم کاشیما زودتر از پرسپولیس به تهران خواهد رسید. تصور کنید این میزان از فشار مسافرت چه تاثیری روی بازیکنان خواهد گذاشت؟
درس نمیگیریم
داستان پیروزیها و شکستهای فوتبالی فقط مسائل فنی نیست، چیز دیگری هم هست که امروز همه میدانند مهمترین است: مدیریت و برنامهریزی. با این حال ما نتوانستنهایمان را خیلی راحت تحتلوای «نمیشود» توجیه میکنیم. کیست که نداند با شرایط موجود یک پرواز چارتر میتوانست کیفیت تیم را بالا نگه ندارد؟ همه میدانند. اما کسی کاری نمیکند.
* نویسنده : محمد هدایتی روزنامهنگار
