به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، کودکان در سه‌سالگی وارد مرحله  self-center یا خودمرکزی یا خودمحوری می‌شوند. این مرحله، در واقع جزء مراحل طبیعی رشد آنها محسوب می‌شود. آنها در این سن، همه‌چیز را متعلق به خودشان می‌دانند و خودشان را محور جهان هستی می‌دانند و حتی زمانی که راه می‌روند، ممکن است از عباراتی مانند این استفاده کنند که «من هرجا می‌روم ماه هم دنبال من می‌آید، چون ماه مال منه.» دراین سن، کودکان از نگاه والدین‌شان لجباز هستند اما از نگاه دنیای روانشناسی در سن خودمحوری هستند و اگر والدین به این مرحله آشنا نباشند و درست رفتار نکنند، کودکان دچار لجبازی می‌شوند. والدین باید آگاه باشند که در این مرحله باید انعطاف‌پذیری کامل داشته باشند و با بازی و سرگرمی تلاش کنند مشکل را برطرف کنند. اگر مساله‌ای وجود دارد که به کودک آسیب وارد می‌کند، آن را با بازی از او دور کنید تا به اجبار و تحکم و زور متوسل نشوند. اگر این اتفاق رخ دهد، کودک دچار لجبازی شده و تا آخر عمر این لجبازی با او همراه خواهد بود. بنابراین، با کودکان سه تا چهار سال هرگز لجبازی نکنید و داد و فریاد نداشته باشید، تحکم و باید و نباید برایشان تعیین نکنید.

درست‌ترین کاری که می‌توانید انجام دهید، گفت‌وگو با آنهاست. در صورتی که با گفت‌وگو، رضایت ایجاد نشد، نگران نباشید. آرام با آنها گفت‌وگو کنید، به‌طوری که خودتان را به اندازه کودک‌تان کنید، دست‌تان را در دستش بگیرید و با آرامش در چشم‌هایش نگاه کنید و مساله را برایش توضیح دهید که امکان انجام کاری که می‌خواهد، وجود ندارد. معمولا 90درصد کودکان با این شیوه متقاعد می‌شوند و می‌پذیرند اما اگر کودک نپذیرفت، پدر و مادر باید انعطاف‌پذیر باشند و چشم‌پوشی کنند. با لجبازی و پافشاری شما به‌عنوان والدین، کودک لجبازتر می‌شود و این لجبازی برای همه عمر باقی می‌ماند.

به‌طور کلی، با آدم لجباز، هرچه بیشتر لجبازی کنید، این حالت در او تقویت می‌شود و کودکان هم از این امر مستثنی نیستند. لجبازی، یک تعامل دوسویه‌ است و اگر شما پاسخ لجبازانه‌ای را به آدم لجباز بدهید، ‌انگیزه لازم را برای لجبازی بیشتر به او می‌دهید. بهترین راه درمان لجبازی حتی برای بزرگسالان، نادیده گرفتن موضوع مورد لجبازی است. وقتی که شما آن مورد را نادیده بگیرید، لجبازی فرد خاموش می‌شود و وقتی شما لجبازی می‌کنید، گویی که آب به آسیاب فرد مقابل ریخته‌اید و لجبازی او را تشدید می‌کنید و ‌انگیزه لازم را به او می‌دهید تا در مقابل شما به لجبازی خود با اشتیاق بیشتر هم ادامه دهد. بنابراین، در مقابل لجبازی باید نادیده بگیرید تا بتوانید به کودکان کمک کنید لجبازی‌شان را کنار بگذارند. تنها در این میان، کودک را حمایت کنید تا آسیب نبیند. به‌عنوان مثال، اگر کودک می‌خواهد دستش را داخل آب حوض پارک فرو ببرد، اگر بر سرش فریاد بزنید که آب آلوده است و دستت هم آلوده می‌شود، قطعا به لجبازی خودش ادامه می‌دهد، اما بهترین کار این است که ابتدا به او آرام توضیح دهید که آب حوض آلوده است و سعی کنید او را متقاعد کنید اما وقتی می‌بینید برای انجام این کار مصمم است، کودک را بغل کنید و مراقب باشید و با حمایت خودتان اجازه دهید دستش را داخل آب فرو ببرد. کودکی که این مراحل را طی کند، لجباز نمی‌شود و او هم انعطاف‌پذیری را از شما می‌آموزد اما اگر با او لجبازی کنید، مقابله‌به‌مثل و لجبازی را یاد می‌گیرد؛ درنتیجه، لجبازی کودک به مرور که بزرگ‌تر می‌شود، بیشتر می‌شود.