در ۱۵ روز نخست دی ماه، ۷۴ کنسرت در کشور برگزار میشودبررسی کلی تقویم کنسرتهای دیماه ۱۴۰۴ نشان میدهد که در این ماه، مجموعاً ۷۴ کنسرت موسیقی در تهران و شهرستانها برنامهریزی شده است؛ آماری قابلتوجه که البته میتواند با تمدید سانسها، اضافهشدن اجراهای جدید یا لغو احتمالی برخی کنسرتها دستخوش تغییر شود.
بازار کنسرت تعطیلی ندارد

اسما آزادفر،خبرنگار :دیماه ۱۴۰۴ برای موسیقی زنده، ماهی پررفتوآمد و شلوغ به حساب میآید. در نخستین ماه از زمستان، خوانندگان و گروههای موسیقی مختلف، از پاپ و تلفیقی گرفته تا موسیقی سنتی، کلاسیک به استقبال فصل سرد سال رفتهاند و تلاش کردهاند گرمای صحنه را به روزهای سرد زمستان بیاورند. ماهی که در آن، تهران و بسیاری از شهرهای کشور میزبان کنسرتهایی متنوع هستند و علاقهمندان موسیقی فرصت انتخاب میان اجراهای گوناگون را دارند.
بررسی کلی تقویم کنسرتهای دیماه ۱۴۰۴ نشان میدهد که در این ماه، مجموعاً ۷۴ کنسرت موسیقی در تهران و شهرستانها برنامهریزی شده است؛ آماری قابلتوجه که البته میتواند با تمدید سانسها، اضافهشدن اجراهای جدید یا لغو احتمالی برخی کنسرتها دستخوش تغییر شود. بااینحال، همین عدد نیز نشاندهنده رونق نسبی بازار موسیقی زنده در اولین ماه از فصل زمستان است؛ فصلی که شاید به یکی از بازههای پرکار برای کنسرتها تبدیل بشود.
کدام خوانندهها بیشتر به روی صحنه میروند؟
نگاهی به جدول کنسرتهای دیماه نشان میدهد پرواز همای با چهار اجرا در شهرهای مختلف، پرکارترین خواننده این ماه است و در صدر جدول قرار دارد. پس از او، گرشا رضایی، عرشیاس، فرج علیپور و آرمین زارعی هرکدام با سه اجرا، سهم قابلتوجهی از تقویم کنسرتها را به خود اختصاص دادهاند. همچنین نامهایی چون علی عبدالمالکی، عرفان طهماسبی و مهدی دارابی (هوروش بند) نیز بارها در جدول دیده میشوند و از خوانندگان فعال این ماه به شمار میآیند.
صدرنشینی پرواز همای در جدول تعداد اجراها، بیش از آنکه نشاندهنده غلبه موسیقی سنتی بر بازار کنسرتها باشد، به پرکاری یک خواننده مشخص در این بازه زمانی اشاره دارد. بررسی کلی تقویم کنسرتهای دیماه نشان میدهد که از نظر تعداد و تنوع اجراها، موسیقی پاپ همچنان سهم غالب را در بازار کنسرتها دارد و بخش عمدهای از اجراها به این ژانر اختصاص یافته است. بااینحال، حضور پررنگتر برخی پروژههای سنتی، کلاسیک و گروهی در میان اجراهای دیماه را میتوان نشانهای از حفظ جایگاه این گونهها در کنار جریان اصلی پاپ دانست؛ حضوری که اگرچه از نظر کمی کمتر است، اما همچنان بخشی از نقشه متنوع موسیقی زنده کشور را شکل میدهد.
تهران یا شهرستانها کدام میزبان اصلی کنسرتها هستند؟
همانند ماههای گذشته، تهران همچنان پیشتاز برگزاری کنسرتها در دیماه است. از مجموع ۷۴ کنسرت برنامهریزیشده، ۴۲ اجرا در تهران برگزار میشود. سالنهایی مانند سالن میلاد نمایشگاه، هتل اسپیناس پالاس، تالار وحدت، برج میلاد و برج آزادی بیشترین میزبانی را بر عهده دارند و بخش عمدهای از اجراهای پاپ، سنتی و ارکسترال در این فضاها برگزار میشود.
در میان شهرستانها نیز اصفهان و خرمآباد بیشترین تعداد کنسرت را دارند و پس از آنها شهرهایی مانند همدان، کرمان، شیراز، بندرعباس و اهواز در رتبههای بعدی قرار میگیرند. این آمار نشان میدهد تمرکز کنسرتها صرفاً به پایتخت محدود نیست و برخی شهرها بهتدریج به قطبهای فعال موسیقی زنده تبدیل شدهاند.
از نظر سالنهای میزبان، سالن میلاد نمایشگاه تهران با ۱۱ اجرا شلوغترین سالن دیماه است. پس از آن، هتل اسپیناس پالاس تهران، تالار شهید آوینی خرمآباد و سالن سیتیسنتر اصفهان در رتبههای بعدی قرار دارند؛ سالنهایی که نقش مهمی در میزبانی اجراهای پرمخاطب این ماه ایفا میکنند.
سایۀ شوم افزایش قیمت بلیت بر کنسرتها
در کنار افزایش تعداد اجراها و شلوغتر شدن تقویم کنسرتها، مسئله افزایش قیمت بلیت همچنان یکی از مهمترین و بحثبرانگیزترین چالشهای بازار موسیقی در دیماه ۱۴۰۴ به شمار میرود. روند صعودی قیمتها که از آذرماه آغاز شده بود، در دیماه نیز متوقف نشده و بلیت کنسرتها اکنون از حدود ۲۵۰ هزار تومان شروع میشود و در برخی اجراهای خاص، بهویژه کنسرتهای پاپ پرطرفدار، تا مرز دو میلیون تومان هم پیش میرود؛ رقمی که برای بخش بزرگی از مخاطبان موسیقی، دستنیافتنی به نظر میرسد. پیشبینیها نشان میدهد این روند افزایشی دستکم تا پایان فصل زمستان ادامه خواهد داشت.
افزایش قیمت بلیتها بیش از همه در کنسرتهایی دیده میشود که در سالنهای لوکس و بزرگ تهران برگزار میشوند؛ اجراهایی که معمولاً با حضور خوانندگان چهره و تبلیغات گسترده همراه هستند. در این کنسرتها، ترکیبی از هزینههای بالای اجاره سالن، دستمزد هنرمند، گروه اجرایی، تبلیغات و مسائل فنی، قیمت نهایی بلیت را به شکل قابلتوجهی بالا برده است. برگزارکنندگان کنسرتها معتقدند که با افزایش هزینههای تولید و برگزاری، چارهای جز بالابردن قیمت بلیت ندارند؛ اما در مقابل، این تصمیم فشار مستقیمی بر مخاطب وارد میکند.
این وضعیت بهتدریج باعث ایجاد شکافی محسوس میان مخاطبان کنسرت حرفهای و علاقهمندان عادی موسیقی شده است. بخش قابلتوجهی از مخاطبان، بهویژه جوانان و طبقه متوسط، دیگر توانایی خرید بلیت کنسرتهای پرطرفدار را ندارند و ناچار به حذف این تجربه از سبد فرهنگی خود میشوند. در چنین شرایطی، خطر آن وجود دارد که موسیقی زنده، بهجای یک رویداد فرهنگی فراگیر، به سرگرمیای لوکس و محدود برای قشر خاصی از جامعه تبدیل شود.
از سوی دیگر، ادامه این روند میتواند در بلندمدت به کاهش تنوع مخاطبان و حتی افت تدریجی استقبال از کنسرتها منجر شود. هرچند در کوتاهمدت برخی کنسرتها همچنان با فروش کامل مواجهند، اما تداوم افزایش قیمتها ممکن است بازار موسیقی را با رکود پنهان روبهرو کند؛ رکودی که اثرات آن نهتنها متوجه مخاطبان، بلکه گریبانگیر هنرمندان، گروههای موسیقی و برگزارکنندگان نیز خواهد شد. در چنین فضایی، بازنگری در سیاستهای قیمتگذاری و ایجاد توازن میان هزینهها و توان اقتصادی مخاطب، بیش از هر زمان دیگری ضروری به نظر میرسد.

مطالب پیشنهادی










