ضیافت‌های پنالتی بار سنگین روی دوش ستاره‌ها

فرهیختگان: در روزهای اخیر دیدارهای مختلفی در مرحله یک‌شانزدهم و یک‌هشتم جام حذفی برگزار شده و کشیده شدن سرنوشت چندین بازی به ضربات پنالتی باعث شده یک نکته جالب، توجه برخی بینندگان را جلب کند. همواره در سال‌های اخیر خبره‌های حوزه فوتبال در لحظه کارشناسی ضربات پنالتی گفته‌اند تیمی در این ضیافت موفق می‌شود که شرایط روحی بهتری داشته باشد، اتفاقات طول بازی باب میلش رقم خورده باشد و تجربه‌اش به حریف بچربد اما بسیار کم در مورد تاثیر سوء توقعات از بازیکنان باتجربه و ستاره‌ها صحبت شده؛ موضوعی که در مسابقات پنجشنبه و شنبه جام حذفی بسیار مشهود بود.

از کنعانی تا رونالدو

اگر به تقابل میان مس رفسنجان و گل‌گهر که با پیروزی زودهنگام تیم سیرجانی در ضربات پنالتی همراه شد نگاه کنیم هر 2 بازیکنی که ضربات‌شان توسط فرزین گروسیان مهار شد جز بازیکنان باتجربه فعلی فوتبال ایران به حساب می‌آیند و سامان نریمان‌جهان و مهدی شریفی به‌ترتیب 261 و 155 بار در لیگ برتر به میدان رفته‌اند اما به اندازه کارنامه و انتظارها ظاهر نشدند یا از بین 3 پنالتی که هوادار از دست داد و به همین علت جنگ صعود به دور یک‌چهارم نهایی را به سایپا واگذار کرد 2 ضربه توسط رامتین سلیمان‌زاده و مرتضی منصوری نواخته شد که اسم‌شان برای مخاطبین فوتبال داخلی کاملا آشنا است.

در گل سرسبد بازی‌های اخیر تورنمنت حذفی یعنی بازی تراکتور مقابل پرسپولیس، 7 ضربه پنالتی تبدیل به گل نشد و طرفداران قرمزهای تبریز خیلی بابت خراب شدن پنالتی فرشاد فرجی اکثرا نیمکت‌نشین و کاملا فاصله گرفته از شرایط آرمانی یا دانیال اسماعیلی‌فر که در بیشتر مواقع خوب پنالتی نمی‌زند متعجب نشدند یا هواداران پرسپولیس در موقعی که مارکو باکیچ، مرتضی پورعلی‌گنجی و محمد عمری مقابل بیرانوند ایستادند بابت شایستگی‌هایشان شک و تردید داشتند و خیلی روی درخشش‌شان حساب باز نکرده بودند اما دوست‌داران تراکتور و پرسپولیس موفقیت در این امر را برای پنالتی‌زن اصلی خود یعنی امیرحسین حسین‌زاده و حسین کنعانی کنار گذاشته بودند ولی این 2 چهره ملی‌پوش به سرنوشت بزرگانی دچار شدند که در لحظات بزرگ بار سنگین توقعات برروی دوش‌شان سنگینی می‌کند.

کنعانی که سابقه 2 بار گلزنی در شهرآورد پایتخت را دارد نخستین پنالتی‌زن برجسته سال‌های اخیر پرسپولیس نیست که در لحظات حساس ضیافت‌های پنالتی معادلات را خراب می‌کند برای مثال در تقابل میان پرسپولیس و استقلال در مرحله یک‌چهارم دوره 1400-1399 جام حذفی، در اردوی پرسپولیس به غیر از مهدی عبدی، عیسی آل‌کثیر که 67 روز قبل در شهرآورد لیگ برتری گل زده بود و جز امیدهای اصلی تیم تحت هدایت گل‌محمدی به‌نظر می‌رسید ضربه‌اش را با فاصله بسیار زیاد نسبت به دروازه به آسمان روانه کرد یا فصل قبلش این اتفاق احمد نوراللهی مقابل رقیب سنتی تیم محبوبش امیدها را تبدیل به یاس کرد. همچنین در ناکامی شاگردان برانکو در مرحله یک‌‌چهارم جام حذفی 97-96 مقابل صنعت نفت ردپای مهاجم‌های اصلی قرمزها یعنی علی علیپور و گادوین منشا دیده می‌شود و لازم به یادآوری است منشا پیش از این اتفاق ضربه پنالتی حساس مقابل الاهلی عربستان را با موفقیت زده بود و علیپور در همان فصل که این اتفاق رخ داد آقای گل فوتبال ایران شد.

در دهه اخیر نمونه‌های این واقعه در استقلال نیز دیده شده و پنالتی زن مطمئنی همچون امید ابراهیمی چندین مرتبه در لحظات حساس به‌دلیل سنگینی بار مسئولیت برروی شانه‌هایش موفق نشد مثل اکثر لحظات کارنامه‌‌اش با زدن یک پنالتی موفق گره از کار تیمش بگشاید و مثال‌های خارجی زیادی نیز برای این مساله وجود دارد که پنالتی از دست رفته روبرتو باجو در فینال جام جهانی 1994 مقابل برزیل برجسته‌تر از بقیه به‌نظر می‌رسد و گل نشدن ضربه پنالتی لیونل مسی در فینال کوپا آمریکا 2016 روبه‌روی شیلی بسیار به چشم آمد. در یکی از تاریخی‌ترین بازی‌های تاریخ لیگ قهرمانان اروپا یعنی فینال استانبول که بین آث میلان و لیورپول برگزار شد 2 چهره بزرگ یعنی آندره پیرلو و آندری شوچنکو از پس فروریختن دروازه تیم انگلیسی در ضربات پنالتی برنیامدند. همچنین تبدیل نشدن ضربه پنالتی رونالدو، کاکا و سرخیو راموس برابر بایرن مونیخ در نیمه نهایی فصل 2012-2011 لیگ قهرمانان در ذهن‌ها مانده و در فینال 2008 این تورنمنت باشگاهی اروپا، رونالدو ستاره جوان منچستریونایتد و جان تری کاپیتان چلسی پنالتی خود را گل نکردند تا واقعیت با پیش‌بینی‌های بینندگان و هواداران بسیار متفاوت باشد.