بوسکتس تعریف واژه هافبک میانی را تغییر دادامروز سرخیو بوسکتس دیگر در زمین نیست، اما میراثش تا همیشه باقی خواهد ماند. او نشان داد که فوتبال فقط گل و نمایش نیست؛ گاهی یک لمس ساده، یک پاس کوتاه و یک نگاه هوشمندانه میتواند همهچیز را تغییر دهد.
پایان جنگنده خاموش در خاک غریب
هومن جعفریسرخیو بوسکتس بورگوس در سال ۱۹۸۸ در سابادل اسپانیا به دنیا آمد. فوتبال را از تیمهای پایه بارسلونا آغاز کرد و خیلی زود استعدادش در خواندن بازی و کنترل ریتم مسابقه توجه مربیان را جلب کرد. او برخلاف بسیاری از همنسلانش، بازیکنی نبود که با گل یا دریبلهای نمایشی بدرخشد؛ بوسکتس با هوش تاکتیکی، آرامش و توانایی سادهسازی فوتبال، به یکی از متفاوتترین هافبکهای تاریخ بدل شد.
سال ۲۰۰۸، پپ گواردیولا که تازه هدایت بارسلونا را برعهده گرفته بود، بوسکتس را از تیم دوم به ترکیب اصلی آورد. همان فصل، او در لیگ قهرمانان اروپا مقابل بازل اولین بازی بزرگش را انجام داد و خیلی زود به مهرهای ثابت در میانه میدان تبدیل شد. از آن روز تا بیش از یک دهه، شماره ۵ بارسلونا معنای تازهای پیدا کرد؛ نماد تعادل، نظم و آرامش.
بوسکتس در کنار ژاوی و اینیستا مثلثی ساخت که فوتبال جهان را متحول کرد. این سه نفر قلب تیمی بودند که با سبک «تیکیتاکا» دنیا را مسحور کردند. او در طول دوران حضورش در بارسلونا، ۹ بار قهرمانی لالیگا، ۷ جام حذفی اسپانیا، ۷ سوپرجام اسپانیا، ۳ لیگ قهرمانان اروپا، ۳ سوپرجام اروپا و ۳ جام باشگاههای جهان را فتح کرد.
در تیم ملی اسپانیا نیز بخشی جدانشدنی از نسل طلایی بود. بوسکتس در جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی، در تمام بازیها حضور داشت و با آرامش و دقتش نقش مهمی در قهرمانی تاریخی اسپانیا ایفا کرد. دو سال بعد، در یورو ۲۰۱۲ نیز همراه با تیم ملی به قهرمانی رسید و نامش را در تاریخ فوتبال جهان ثبت کرد. او بیش از ۱۴۰ بازی ملی انجام داد و یکی از پرافتخارترین بازیکنان تاریخ اسپانیا شد.
اما فوتبال همیشه قصهی پایان دارد. پس از ۱۵ سال حضور در بارسلونا، بوسکتس در سال ۲۰۲۳ تصمیم گرفت از نیوکمپ خداحافظی کند. او راهی آمریکا شد و به اینتر میامی پیوست تا در کنار لیونل مسی و جوردی آلبا فصل تازهای را آغاز کند. در همانجا هم جام آورد؛ قهرمانی در لیگ کاپ و ساپورتِرز شیلد، اما مهمتر از جامها، لبخند و اشک هوادارانی بود که میدانستند روزهای آخر یک مغز متفکر را تماشا میکنند.
پاییز ۲۰۲۵، در فورت لادردیل فلوریدا، بوسکتس آخرین بار به میدان رفت. جام قهرمانی آخر را بالای سر برد و از فوتبال کناره گرفت. خداحافظی او پایان یک عصر بود؛ عصری که در آن فوتبال مدرن معنای تازهای از هافبک دفاعی پیدا کرد.
امروز سرخیو بوسکتس دیگر در زمین نیست، اما میراثش تا همیشه باقی خواهد ماند. او نشان داد که فوتبال فقط گل و نمایش نیست؛ گاهی یک لمس ساده، یک پاس کوتاه و یک نگاه هوشمندانه میتواند همهچیز را تغییر دهد. بوسکتس نهتنها یک بازیکن، بلکه یک داستان است؛ داستانی از فروتنی، هوش و میراثی که تا همیشه در تاریخ فوتبال جهان زنده خواهد ماند.
.gif?v=0)
