

دورهمنشینیهای کلاسی
در بسیاری از کلاسهای درس، نیمکتها در ردیفهای جداگانه قرار میگیرند و هر شاگرد فقط با معلم خود رودررو در ارتباط است اما سالهاست این شیوه در دنیا متحول و تلاش شده تا دانشآموزان در کلاس درس هم با هم در ارتباط بوده و تعامل بیشتری با هم داشته باشند. شاگردان در گروههای چندنفره دور هم حلقه میزنند و معلم آنها را راهنمایی میکند. در این شیوه تدریس متغیر، برنامه درسی در قالب برنامه کامپیوتری بهطور گروهی برای آنها پخش میشود و دانشآموزان به اتفاق هم آن را فرا میگیرند. این روش تدریس، باعث میشود دانشآموزان برای یادگرفتن درس روی پای خودشان بایستند و به معلم وابسته نباشند.
تخته سفید هوشمند
یکی از مهمترین موارد پیشرفته در کلاسهای درس امروزی، تختههای سفید تعاملی هستند. به گزارش teachhub، بسیاری از کلاسهای درس در مدارس دنیا، سالهاست به تختههای سفید تعاملی مجهز شدهاند. البته ایران هم از این تغییر عقب نمانده و چند سالی است این تختههای هوشمند در بعضی مدارس کشور هم مورد استفاده قرار میگیرند. در این تختههای تعاملی، از ابزارهای فوقپیشرفته استفاده شده که با کمک پروژکتور یا کامپیوتری که روی تخته تعبیه میشود، تصاویر کامپیوتری روی آن نمایش داده میشوند.
هوش مصنوعی
امروزه بسیاری از وسایل منزل با توجه به اینکه به اینترنت وصل میشوند، از راه دور قابل کنترل هستند و بهطور مثال، صاحبخانه حتی کیلومترها دور از خانه هم میتواند چراغها را خاموش کند. هوش مصنوعی حتی توانسته تجربه یادگیری را در دانشآموزان و معلمان متحول کند. رباتهایی با هوش مصنوعی ساخته شدهاند که با حضور در کلاسهای درس به شاگردان کمک میکنند راحتتر درس را یاد بگیرند. این رباتها در یادگیری حروف و ریاضی هم موثرند و حتی قادرند سوالات دانشآموزان را هم جواب دهند.
آموزش دیجیتال
این روزها گوشیهای هوشمند آنقدر بین جوانان و حتی کودکان پرطرفدار شده که حتی سختگیریهای معلمان و مقامات مدرسه هم نمیتواند مانع از این شود که دانشآموزان گوشی همراه خود به مدرسه نیاورند. همین امر باعث شده تا به جای مخالفت با حضور گوشیهای هوشمند در کلاس درس، از همان گوشیها و تبلتهای هوشمند برای آموزش استفاده کنند. به گزارش educationdive، کودکان و نوجوانان ساعتهای زیادی در طول روز با گوشیهای خود کار میکنند و امکانی فراهم شده تا آنها از همین فناوریهای دیجیتال برای آموزش استفاده کنند. دانشآموزان زمانی که با گوشی و تبلت درس را یاد میگیرند، کمتر به معلم و کلاس وابسته میشوند و شاگردانی مستقل بار میآیند و هر زمان که بخواهند میتوانند سوالات خود را به معلم ایمیل کنند و دیگر به زمان کلاس محدود نمیشوند. امروز دیگر به اندازه سالهای قبل خبری از تکلیف و مشق نیست و بسیاری از تکالیف دانشآموزان هم اینترنتی شده است و با همان گوشی یا تبلت آن را انجام میدهند. با استفاده از فناوری دیجیتال، همکاری دانشآموزان با هم و خلاقیت آنها بیشتر میشود و حتی راههای خلاقانهتری برای درس دادن هم پیش پای معلمان قرار میدهد.
یادگیری مجازی
از عمر فناوری واقعیت مجازی و واقعیت افزوده چند سالی بیشتر نمیگذرد اما این فناوری در همین مدت زمان کوتاه هم توانسته جای خودش را در سیستمهای آموزشی دنیا باز کند. خیلی از دانشگاهها مانند دانشگاههای پزشکی برای آموزش دانشجویان خود از آن استفاده میکنند. بعضی کلاسهای درس مدارس هم به این فناوریها مجهز شدهاند. معلمان هم متوجه شدهاند که دیگر با نشاندن دانشآموزان سر کلاس درس کاری از پیش نمیرود و باید راه تازهای برای بالابردن علاقه آنها به تحصیل پیدا کرد. واقعیت مجازی با توجه به تازگیای که دارد، علاوهبر اینکه جذابیت لازم را دارد، به خوبی میتواند کلاس درسی زنده را برای شاگردان تداعی کند. بهعنوان مثال، دانشآموزان اگر قرار است درباره یک مکان تاریخی اطلاعات به دست بیاورند، به جای اینکه این اطلاعات را در کتاب درسی بخوانند، با قرار دادن یک هدست روی گوش و راهرفتن در آن مکان تاریخی بهطور مجازی، با گوشه و کنار آنجا آشنا میشوند. دانشآموزان با کمک واقعیت مجازی، یک قدم از کلاس درس فراتر میروند و به شکل متفاوت و موثرتری درگیر فضای درسی میشوند. این فناوری هنوز وارد کلاسهای درس کشور نشده اما بهطور قطع تا سالهای آینده شاهد آن خواهیم بود.
* مترجم : ندا اظهری
