دربی صحنهٔ جنگ تن به تن!

فرهیختگان: در آستانهٔ دربی، مرکز زمین هرچند فاقد بازیسازان شماره ۱۰ اصلی است، اما هرگز عقیم نیست. حضور رهبرانی چون سروش رفیعی و امیرمحمد رزاقی‌نیا نوید یک نبرد حساس در میانه را می‌دهد. اما واقعیت این است که در سایهٔ غیبت‌های پرتعداد، تمام امید تیم‌ها به کناره‌های زمین دوخته شده است؛ جایی که سه تقابلِ تن به تن، حکم برخورد نزدیک از نوع سوم را دارند و نتیجهٔ این نبردها، سرنوشت مسابقه را رقم می‌زند.

۱. حردانی - اورونوف: تکرارِ نبرد ملی، با آتشِ اثبات
این تقابل، از هر نبرد دیگری شخصی‌تر و با بار روانی بیشتری است. صالح حردانی، مدافعی که در بازی ملی ایران و ازبکستان، مأمور مهار اوستون اورونوف بود و در آن مأموریت سربلند بیرون آمد، حالا باید دوباره مقابل ستاره‌ای قرار گیرد که در بهترین فرم خود قرار دارد.
  انگیزهٔ اورونوف: ستارهٔ ازبکستانی، نه تنها می‌خواهد کارایی خود را ثابت کند، بلکه می‌خواهد با درخشش و گلزنی، اقتدار فردی خود را به رخ بکشد. این نبرد، صرفاً دفاع و حمله نیست؛ جنگ اثبات توانایی‌ها و زهرآگین بودن است. اگر حردانی نتواند اورونوف را مهار کند، پرسپولیس از همان جناح، خطرناک‌ترین حملات خود را آغاز خواهد کرد.

۲. محمدی - آسانی: اوج هیجان بین دو ملی‌پوش
شاید این هیجان‌انگیزترین دوئل دربی باشد: تقابل میلاد محمدی، مدافع چپ باتجربهٔ تیم ملی، با یاسر آسانی، وینگر خوش‌تکنیک تیم ملی آلبانی.
 

حیات استقلال: آسانی مهم‌ترین عنصر هجومی و برگ برندهٔ ساپینتو در هفته‌های گذشته بوده است. توان حمل توپ و سرعت آسانی، امید استقلال برای شکستن خط دفاع پرسپولیس است.

 چالش محمدی: محمدی باید یکی از سخت‌ترین روزهای فوتبالی خود را بگذراند و مهم‌ترین اهرم هجومی استقلال را از کار بیندازد. پیروزی آسانی در این نبرد، یعنی باز شدن راه استقلال به سوی دروازه حریف.
فرماندهی از جناحین: با وجود اهمیت رهبران میانهٔ زمین (رفیعی و رزاقی‌نیا)، سرنوشت نهایی دربی امروز در دستان مدافعان و وینگرها خواهد بود. هر تیمی که بتواند در دوئل‌های جناحین موفق عمل کند و از بازیکنان خلاق خود در کناره‌ها (مانند اورونوف و آسانی) حمایت کند، عملاً فرماندهی بازی را به دست خواهد گرفت و شانس بیشتری برای پیروزی خواهد داشت.