مهدی؛ تنهای تنهای تنهاهافبکهای تیم ملی در ماههای اخیر خیلی آماده نیستند، نه در پخش و توسعه بازی موثرند و نه خیلی موقعیتسازی میکنند تا مهاجمان تیم ملی در محوطه جریمه رقیبان صاحب فرصت شوند. به همین دلیل طارمی هم مجبور است برای توپ گرفتن به عقب برگردد و از دروازه دور شود.
چرا زهر طارمی در خطحمله تیم ملی کم شد؟
محمدرضا ولیزادهفرهیختگان: چرا مهدی طارمی مثل گذشته در خط حمله تیم ملی تاثیرگذار نیست؟ بخشی از پاسخ این سوال را باید در ضعف خط هافبک تیم قلعهنویی جستجو کرد؛ هافبکهای تیم ملی در ماههای اخیر خیلی آماده نیستند، نه در پخش و توسعه بازی موثرند و نه خیلی موقعیتسازی میکنند تا مهاجمان تیم ملی در محوطه جریمه رقیبان صاحب فرصت شوند. به همین دلیل طارمی هم مجبور است برای توپ گرفتن به عقب برگردد و از دروازه دور شود. اینکه طارمی بیشتر اوقات پشت به دروازه است و برای اینکه در جریان بازی قرار بگیرد نزدیک هافبکها بازی میکند، باعث شده زهر گلزنی او هم کمتر از تکمهاجم هدف تیم شود.
از طرفی مدل و سبک فوتبال طارمی هم در سالهای اخیر نشان داده او به یک زوج هماهنگ برای درخشش نیاز دارد. در سالهای اخیر در کنار سردار آزمون او نمایشهای قابلتوجهی داشته و اما دوری سردار روی فوتبال طارمی هم تاثیر منفیاش را گذاشته است. اینکه او دائما به عقب زمین برمیگردد که از ویژگیهای ذاتی فوتبال اوست اما این شاخصه زمانی برای تیم ملی یک مزیت میشود که یک مهاجم باکس هم در کنار او حضور داشته باشد و ضعف گلزنی تیم را برطرف کند. این کار را سردار به خوبی انجام میداد اما بعد از او زوجسازیاش درستی در خط حمله تیم ملی شکل نگرفته و تیم قلعهنویی در فاز تهاجمی هنوز هم با یک مهاجم نمیتواند خطرناک ظاهر شود.
البته یک عامل مهم دیگر هم وجود دارد که بازیهای باشگاهی برمیگردد. طارمی علیرغم تاثیرگزاری در یونان، هنوز هم در المپیاکوس به بازیکن ثابت تبدیل نشده و خیلی فرصت بازی پیدا نمیکند، این اتفاق هم موجب شده او از شرایط ایدهآلی که باید داشته باشد دور شود.
مطالب پیشنهادی
.gif?v=0)
