ربیعی: در برخی پست‌ها با فقر بازیکن خوب مواجه هستیم

فرهیختگان: با گذشت 10 هفته از رقابت‌های لیگ برتر تقریبا تکلیف تیم‌های مدعی و تیم‌هایی که باید برای بقا رقابت داشته باشند مشخص شده است. در این میان یکسری از تیم‌ها هم مطابق معمول برای رتبه ‌های پنجم تا چهاردهم با هم رقابت خواهند داشت. اما موضوعی که لیگ را جذاب‌تر می‌کند نزدیک شدن تیم‌ها و سخت امتیاز دادن آنها حتی به تیم‌های مدعی است. وقتی تیمی مثل خیبر موفق به شکست پرسپولیس و تراکتور می‌شود قطعا لیگ هیجان‌انگیزتر و غیر قابل پیش بینی‌تر می‌شود. سال‌ها بود شاهد این اتفاق نبودیم که تیم‌های مدعی در 10 هفته ابتدایی لیگ میانگین 1/7 یا 1/6 امتیاز جمع کرده باشند، آن هم در شرایطی که بیشترین هزینه را در بازار نقل و انتقالات داشتند. اما برای اینکه لیگ را بهتر آنالیز کرده باشیم با محمد ربیعی، سرمربی سابق مس رفسنجان و ذوب‌آهن صحبت کردیم. او در گفت‌وگو با «فرهیختگان» به نکات جالبی اشاره داشت که در زیر می‌خوانید.

به نظر لیگ امسال با سال‌های گذشته متفاوت است و نتایج غیر منتظره زیاد دیده می‌شود.

به عقیده من دو چیز لیگ امسال را تحت الشعاع خود قرار داد. اول موضوع جنگ 12 روزه بود که باعث شد تمرینات آماده‌سازی تیم‌ها را دچار مختل کرده و حتی ابهاماتی را در برگزاری لیگ بوجود بیاورد. موضوع دیگر فیفادی‌های مکرری است که در 10 هفته ابتدایی لیگ آن را شاهد بودیم. در واقع هر سه هفته‌ای که از لیگ می‌گذرد شاهد یک وقفه دو تا سه هفته ای در لیگ هستیم. این وقفه‌ها می‌تواند به ضرر تیم‌های خوب لیگ باشد که کارشان برای روی فرم مطلوب ماندن سخت می‌شود و از طرفی به تیم‌هایی که شرایط خوبی ندارند اجازه تنفس و تغییر وضعیت فنی و ذهنی را می‌دهد. موضوع قابل اشاره دیگر هم قرعه مسابقات بود که باعث شد شاهد رویارویی تیم‌های مدعی در هفته‌های اول و دوم لیگ باشیم. در هفته نخست استقلال با تراکتور بازی کرد و در هفته دوم پرسپولیس با سپاهان در اصفهان دیدار داشت. همین مسائل باعث شد که امتیازات در این 10 هفته پخش شود و الان صدرنشین لیگ میانگین 1/7 امتیازات را کسب کرده است که در گذشته خیلی کم اتفاق افتاده است.

یکی از اتفاقات مهم لیگ امسال حضور وحید هاشمیان به عنوان سرمربی در پرسپولیس با سبک کاری متفاوت بود که خیلی زود هم از کار برکنار شد، این اتفاق را شما از نگاه یک همکار چطور دیدید؟

در این مورد افراد زیادی نظریه‌های متفاوتی را داشتند که برای من قابل احترام است. اما به عنوان یک مربی خوب نیست که من اظهارنظری را در مورد همکارم داشته باشم. در واقع درباره دلایل انتخاب وحید هاشمیان برای سرمربیگری پرسپولیس و دلایل برکناری او بهتر است مدیران این باشگاه پاسخ دهند. اما شخصا اعتقادم این است که هر مربی برای رسیدن به نیمکت سرمربیگری تیم‌های بزرگ باید پله پله این مسیر را طی کند، روندی که خودم در پیش گرفتم و 14 سال بدون وقفه مسیر مربیگری را طی کردم.

آیا حضور مربیان تهاجمی مثل اوسمار به فوتبال ایران کمک می‌کند؟

اجازه بدهید در این مورد گذر زمان همه چیز را مشخص کند. قبل از هر چیز من مخالف این هستم که مربیان داخلی و خارجی را تفکیک کرده و کلا این نام را برای آنها انتخاب کنیم. اصلا دلیل ندارد بگوییم مربی خارجی یا داخلی بلکه باید مربیان را در دو دسته قرارداد، مربیان خوبی که هر جا رفته‌اند یا نتیجه خوبی گرفته‌اند یا اثرات خیلی مثبتی را آنجا گذاشتند، دسته دیگر هم مربیانی که کارنامه خوبی ندارند و در اکثر تیم‌هایی که فعالیت کردند ناکام بودند. حالا مربیان داخلی یا خارجی می‌توانند در هر دو دسته قرار بگیرند و ملیت آنها اهمیتی ندارد. خیلی از مربیان خارجی به ایران آمدند و موفق نبودند و تعداد زیادی از مربیان داخلی هم نتوانستند کارنامه خوبی از خود بر جای بگذارند. ضمن اینکه صرفا هر مربی که با یک تیم بزرگ و پرمهره قهرمان می‌شود دلیل بر این نمی‌شود که در تیم‌های متوسط و رو به پایین هم بتواند موفق باشد. در واقع کار مربیانی که با تیم‌های متوسط و ضعیف نتیجه می‌گیرند به مراتب سخت‌تر است. شاید بهتر باشد به این دسته از مربیان هم برای کار در تیم‌های بزرگ اعتماد شود چرا که آنها شرایط سخت زیادی را تجربه کرده‌اند. اما در مورد اوسمار باید بگویم که او مربی خوبی است و توانست با پرسپولیس رقابت را از سپاهان و استقلال برده و قهرمان شود. او حالا با تجربه بیشتری به پرسپولیس برگشته و کارش به مراتب برای برآورده ساختن خواسته‌های تماشاگران پرشور این تیم سخت‌تر از قبل است.

شما موافق این هستید که ستاره‌های لیگ رو به افول هستند  و باشگاه‌های بزرگ مجبورند برای برطرف کردن ضعف‌های خود به سراغ بازیکنان خارجی بروند؟

با کلمه افول موافق نیستم اما قبول دارم که در چند پست مهم با فقر بازیکن خوب مواجه هستیم. در واقع در این دهه نسبت به دهه گذشته در زمینه تولید بازیکن خوب موفق نبودیم و اگر این روند ادامه داشته باشد در آینده با مشکلات به مراتب بزرگتری مواجه خواهیم شد.

یکسری از تیم‌ها در این فصل اعدام و ارقام سنگینی را هزینه کردند و آیا واقعا لیگ‌مان ارزش این همه هزینه را دارد؟

فوتبال به عنوان یک سرمایه اجتماعی و شور و نشاطی که به جامعه می‌بخشد از هر نظر ارزش آن را دارد که در آن هزینه شود اما هزینه‌ها باید معقول باشد و شخصا با هرگونه ریخت و پاش مخالف هستم. باید با مدیریت درست هزینه‌ها را کنترل کرد و با این کار می‌شود خیلی کارهای مثبتی انجام داد.

در آخر فکر می‌کنید چه تیم‌هایی مدعی جدی قهرمانی لیگ هستند؟

جواب این سوال روشن است. ما دو بخش در لیگ داریم. تیم‌های پرسپولیس، استقلال، سپاهان و تراکتور با توجه به هزینه‌های سنگینی که داشته‌اند در یک لیگ برای قهرمانی و کسب سهمیه رقابت خواهند داشت و مابقی هم برای رتبه پنجم تا شانزدهم رقابت می‌کنند. فکر کنم دو فصل پیش هم رقابت در بالای جدول خیلی هیجان انگیز بود و احتمالا این اتفاق را در فصل جاری هم شاهد باشیم.