ریاست ساعی توام با حاشیه و نوسان

از زمان حضور هادی ساعی برروی صندلی مدیریت فدراسیون تکواندو نزدیک به 4 سال می‌گذرد و هوگوپوشان ایرانی در مدت ریاست او به آوردگاه‌های مهمی اعزام شده‌اند و گاها به نتایج جذابی نیز رسیده‌اند اما عملکرد پرنوسان و سرشار از فراز و نشیب مبارزین ایرانی بسیار در ذوق می‌زند و کاملا به چشم می‌آید. سیاه نمایی نیست اگر بگوییم ساعی در کنترل حواشی و اتفاقات غیرورزشی تکواندو به‌خصوص در یک سال اخیر نمره پایینی می‌گیرد و حتی او باید بابت تصمیماتی که منتج به افزایش حاشیه و چنددستگی در تکواندو شده مورد نقد و پرسش قرار گیرد. قطعا مدیر 49  ساله باید درایت زیادی در کنترل حواشی از خود خرج کند ولی ورزش دوستان از ساعی توقعات فنی بالایی نیز دارند چون او در دوران ورزشش یک قهرمان بسیار بزرگ بود و به قول معروف ساعی باید ایرادی که مخاطب در آینه می‌بیند را در خشت خام ببیند.

ساعی با 2 طلا و یک برنز المپیک، 2 طلا، یک نقره و یک برنز قهرمانی جهان و عناوین آسیایی دیگر، مهم‌ترین تکواندوکار تاریخ ایران و یکی از چهره‌های بزرگ آسیا و جهان است و تصمیماتش باید به اندازه نامش بزرگ و جذاب باشد تا اتفاقاتی مثل قهرمانی جهان 2025 رقم نخورد. البته تیم مردان که هدایتش برعهده مجید افلاکی بود به لطف مدال‌های طلای ابوالفضل زندی، نقره مهدی حاجی‌موسایی و برنز امیرسینا بختیاری توانست کمی از زیربار انتقادها فرار کند ولی تیم بانوان با سرمربیگری خواهر رئیس فدراسیون به‌هیچ وجه نتایج قابل قبولی نگرفت و سبد مدال‌آوری بانوان خالی از مدال و حتی حضور یک نماینده در مرحله یک‌چهارم بود.

از زمان رسیدن ساعی به صندلی مدیریت 3 دوره مسابقات قهرمانی جهان برگزار شده که در دوره تازه به اتمام رسیده 3 مدال به‌دست آوردیم و از هر جنس مدال یک عدد در چین صید کردیم. همچنین دوره 2022 را با گردن آویزهای برنزی رضا کلهر، مهران برخورداری و سجاد مردانی به‌پایان رساندیم و بعد از اتمام مسابقات آذربایجان 2023 ناهید کیانی با طلا به ایران بازگشت و متین رضایی و آرین سلیمی عنوان سوم را کسب کردند.

البته مهم‌ترین ضعف فنی دوران مدیریت هادی ساعی در بازی‌های آسیایی 2022 هانگژو رقم خورد که علی رغم کسب 5 مدال در قسمت آقایان و 3 گردن آویز توسط بانوان هیچکدام از اندوخته‌ها طلایی نبود و تکواندو به اندازه 3 نقره و 5 برنز به کاروان ایران در مسابقات یاری رساند و حتی شاهد برروی سکو نرفتن چهره نام آشنایی همچون ناهید کیانی بودیم. از زمان اضافه شدن تکواندو به بازی‌های آسیایی یعنی دوره 1986 ایران در هر دوره حداقل هوگوپوشان یک طلا به‌دست آورده بودند اما این روند در هانگژو قطع شد و بعد از این اتفاق، مخاطب و ورزش دوستان توقع زیادی بابت درخشش در المپیک پاریس نداشتند و خوش‌بین‌ترین علاقه‌مند تکواندو نیز یک مدال طلا، 2 نقره و یک برنز را در مسابقات فرانسه را حدس نمی‌‌زد اما شاگردان افلاکی و مداح در بزرگترین آوردگاه ورزشی جهان فراتر از پیش‌بینی‌ها ظاهر شدند و کار خود را برای تکرار توفیقات گذشته در قهرمانی جهان 2025 سخت کردند. البته آرین سلیمی، مهران برخورداری، ناهید کیانی و مبینا نعمت‌زاده در مسابقات جهانی ووشی هاله‌ای از ظرفیت‌های فنی خود را نیز به نمایش نگذاشتند و سلیمی و کیانی و نعمت‌زاده در مرحله یک هشتم نهایی حذف شدند و برخورداری تا 8 نفر برتر وزن 80- کیلوگرم پیش رفت.

در دهه‌های اخیر رسانه‌ها و مخاطبین خیلی برای برروی کارآمدن مدیران ورزشی تلاش کرده‌اند و طبیعتا امثال هادی ساعی باید خیلی قدر این فرصت را بدانند و از مدیر تکواندویی این رشته توقع می‌رود بلافاصله بعد از اتمام مسابقات بازی‌های همبستگی اسلامی سفت و سخت با مسببین نتایج ضعیف تیم بانوان برخورد کند و اگر لازم است کادرفنی آقایان را تقویت کند تا اندازه پتانسیل و ظرفیت فنی‌اش نتیجه بگیرد.
نباید فراموش کرد ساعی در سال 1400 با کسب 29 رای از میان 57 عضو مجمع موفق شد بر پولادگر غلبه کند و هیچ بعید نیست نتایج ضعیف اخیر و حمایت بیش از حد هادی از خواهرش تبدیل به بزرگترین بهانه مخالفین ساعی شود تا او را در انتخابات پیش‌رو از صندلی ریاست بلند کنند و دوباره شاهد مدیریت طولانی مدت افراد پراشتباه غیرورزشی و غیرمتخصص باشیم.