کارآگاهی که اشباح را می‌دید

در سال 2015، بی بی سی وان یکی از متفاوت‌ترین آثار در ژانر جنایی را با تلفیق درام روان شناختی، فلسفه سوگ و گناه، و ساختار روایی غیرخطی بیرون داد و تجربه ای منحصر به فرد را برای مخاطبان رقم زد. سریال ریور اگرچه به صورت یک سریال تک فصله منتشر شد، اما مخاطبان وفادارش همچنان انتظار می کشند که فصل دومش منتشر شود و این نشان از کیفیت بالای این جنایی خوش ساخت و جمع و جور دارد.
ابی مورگان، نویسنده سریال و سازنده آن، با سابقه ای درخشان در ساختن سریال های جنایی، در این نمایش موفق زندگی درهم شکسته بازرس جان ریور را به صحنه می آورد؛ مردی تنها، شکننده، و درگیر با اشباح گذشته.
استلان اسکاشگورد در نقش ریور اجرایی خیره کننده ارائه می دهد؛ او بازرس پلیسی است که نه تنها با جنایت های واقعی در خیابان های سرد و بارانی لندن مواجه است، بلکه با خاطرات و اشباح قربانیان نیز زندگی می کند. این اشباح صرفا توهم نیستند؛ بلکه تجسمی از گناه، فقدان، و زخم های روانی اند که ذهن ریور را تسخیر کرده اند. او با آن ها گفت و گو می کند، از آن ها مشورت می گیرد، و گاه در برابرشان می شکند. درست شنیدید. ریور کارآگاهی است که می تواند روح قربانیان یا دوستان خود را ببیند و این موضوع برای همکاران و اطرافیانش سوء تفاهم هایی ایجاد می کند که او را روز به روز منزوی تر می سازد.
ریور برخلاف بسیاری از سریال های کارآگاهی، تمرکز خود را از حل معما به درون انسان معطوف می کند. روایت آن پر از لحظات تأمل برانگیز، دیالوگ های فلسفی، و صحنه هایی است که مرز واقعیت و خیال را در هم می آمیزد. موسیقی تلخ، قاب بندی های تنگ و خفه، و رنگ بندی سرد، همگی در خدمت انتقال حس انزوا و درگیری ذهنی شخصیت اصلی اند.
این سریال نه تنها درباره جنایت است، بلکه درباره رنج، عشق از دست رفته، و تلاش برای حفظ انسانیت در جهانی است که مدام از هم فرو می پاشد. ریور برای مخاطبانی است که به دنبال تجربه ای فراتر از سرگرمی اند؛ تجربه ای که ذهن را درگیر می کند و دل را می لرزاند.
کاش فصل دوم آن را هم بسازند. معجون قدرتمندی از سناریویی خلاق و بازی هایی درجه یک خواهد بود.