سردار آزمون قربانی جدید تصمیمات عجیب AFC

امید نظری‌گوهرخبرنگار گروه ورزش

 توپ طلای فوتبال جهان که 6 روز پیش شاهد برگزاری آخرین دوره‌اش بودیم در دهه‌های اخیر تبدیل به عیارسنج جدی بازیکنان مطرح سطح جهان شده و موفقیت در رتبه‌بندی نشریه فرانس‌فوتبال به میزانی برای هواداران تیفوسی فوتبالیست‌های سرشناس حائز اهمیت است که با کامیابی در این ضیافت برای یکدیگر کری می‌خوانند. حتی ارزیابی‌های صورت گرفته برای مراسم بهترین بازیکن فیفا نیز شفاف و روشن است اما مسئولان قاره آسیا با سابقه طولانی الگوبرداری از نمونه‌های بزرگ اروپایی و جهانی همواره انتخاب‌هایشان کدر و مبهم به نظر می‌رسد. 
آخرین مسئله‌ای که دوباره تصمیمات عجیب و غیرمنتظره مسئولان برگزاری برترین‌های سال آسیا را در چشم فوتبال‌دوستان و بینندگان پررنگ کرده، عدم حضور سردار آزمون در بین 3 نامزد مردسال قاره کهن است و توقع می‌رفت مهاجم ایرانی شباب الاهلی بعد از سپری کردن یک فصل خوب و به دست آوردن موفقیت‌های فردی و تیمی، جایی در بین کاندیدا‌های این عنوان مهم داشته باشد ولی این شانس به امثال سالم الدوساری، اکرم عفیف و عارف ایمن داده شده که قطعاً نیازمند نقد و بررسی و موشکافی بیشتر است. 

حذف آقای گل لیگ قهرمانان 2 و برترین بازیکن لیگ امارات! 

در سال 2012 مراسم بهترین‌های سال آسیا تغییر مهم و جدی را به خود دید و عنوان برترین بازیکن مرد سال آسیا تقسیم به 2 جایزه شد و شایسته‌ترین بازیکن شاغل در تیم‌های عضو AFC و برترین لژیونر این قاره هرکدام یک جایزه به خانه می‌برند. آزمون در سال 2019 یعنی زمان عضویتش در زنیت سن‌پترزبورگ موفق شده بود نامزد کسب عنوان بازیکن بین‌المللی آسیا شود اما مطابق انتظارات قدرت رقابت با سون هیونگ مین را نداشت و جایزه به فوتبالیست بزرگ و موفق آن روز‌های تاتنهام رسید. آزمون بعد از 11 فصل عضویت در تیم‌های اروپایی، تابستان گذشته به خاورمیانه بازگشت و با لباس قرمز‌های شهر دبی به آمار‌هایی رسید که برای قرارگرفتن در بین 3 نامزد نهایی بازیکن مرد آسیا کافی به نظر می‌رسد. 
 برنده آخرین توپ طلای لیگ امارات در فصل 2025-2024، در لیگ قهرمانان2 آسیا از خود آمار 9 گل و 3 پاس گل را به‌جا گذاشت و با وجود حذف تیمش در مرحله یک‌چهارم نهایی توانست عنوان آقای گلی این رویداد را به دست آورد. نقش آزمون در صعود آسان تیم ملی به جام جهانی نیز غیرقابل انکار است و در مرحله سوم مقدماتی موفق شد 4 گل بزند و 3 پاس گل بدهد. شماره 20 شباب الاهلی به جز توفیقات شخصی در موفقیت‌های تیمی شاگردان پائولو سوسا نیز ردپایش دیده می‌شود و احتمالاً شوالیه‌های سرخ بدون مهاجم چهارچوب‌شناس خود اینقدر مقتدرانه در لیگ، جام حذفی، سوپرکاپ و چلنچ شیلد قهرمان نمی‌شدند و به فینال جام اتصالات نمی‌رسیدند و طبیعی است خط قرمز کشیدن روی نام بازیکنی که در فصل گذشته درمجموع 26 گل‌ زده و روی 10 گل دیگر تیمش تأثیرگذار بوده، بحث‌برانگیز شود. 

2 گزینۀ معقول و یک نامزد عجیب 

در بین 3 نامزد بازیکن سال آسیا اکرم عفیف سابقه کسب این جایزه در دوره گذشته و سال 2019 را دارد و سالم الدوساری به پاس درخشش در سال 2022 به این جایزه رسیده است. کارنامه الدوساری در فصل گذشته را از 2 زاویه مختلف می‌توانیم موشکافی کنیم. این بازیکن شاغل در الهلال با 10 گل‌ زده آقای گل نخستین دوره لیگ نخبگان شد ولی تیمش در بالاترین سطح مسابقات باشگاهی آسیا به دیدار پایانی راه نیافت و در لیگ داخلی الهلال به رتبه دوم رسید و در مرحله یک‌چهارم نهایی جام حذفی از دور مسابقات کنار رفت. از شماره 29 آبی‌های شهر ریاض آمار 15 گل و 15 پاس گل در سوپرلیگ عربستان  باقی مانده که قطعاً لایق تعریف و تمجید است و نقش کاپیتان الهلال را نمی‌شود در عملکرد قابل قبول شاگردان اینزاگی در جام جهانی باشگاه‌ها کتمان کرد ولی الدوساری برخلاف سنوات گذشته در تیم ملی ناکام بوده و شاهین‌های سبز نتوانستند به صورت مستقیم راهی جام جهانی 2026 شوند و باید شانس و توانایی‌های خود را در مرحله چهارم مقدماتی بسنجند. 
اکرم عفیف این روز‌ها رویای سومین جایزه‌اش در مراسم سال آسیا را می‌بافد و طبق شواهد وینگر 28 ساله قطری به دلیل آمار قابل قبولش در لیگ ستارگان قطر و تأثیر چشمگیر در قهرمانی السد نامزد این جایزه شده است. عفیف روی 33 گل گرگ‌های دوحه تأثیرگذار بوده و با 18 گل‌ زده به جایگاه دوم جدول گلزنان تکیه‌ زده و سفیدپوشان قطری به لطف 5 گل و 4 پاس گل کاپیتان خود تا مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ نخبگان پیش رفتند. عفیف در قامت ملی نیز روی 10 گل تیمش در مرحله سوم مقدماتی جام جهانی تأثیر گذاشته ولی برای صعود مستقیم عنابی‌پوشان به جام جهانی ناکافی بود. 
از هفته‌ها پیش گمانه‌زنی‌ها مبنی بر قرار گرفتن نام آزمون در کنار الدوساری و عفیف برای نبرد بر سر عنوان بهترین بازیکن سال آسیا بود اما در لیست نهایی اعلام‌شده توسط کنفدراسیون فوتبال آسیا، عارف ایمن جای مهاجم ایرانی را گرفت. وینگر 23 ساله مالزیایی فوتبالیست بسیار مستعدی پنداشته می‌شود و در فصل گذشته 19 توپ از خط دروازه رقبا عبور داده و 15 گل تیمش را ساخته و نقشش در سه‌گانه داخلی جوهور دارالتعظیم قابل کمرنگ شدن نیست اما حتی اگر 5 گل در لیگ نخبگان به ثمر رسانده باشد، سطح دستاورد‌ها و توفیقاتش را نباید با دیگر نامزد‌ها و حتی آزمون قیاس کرد و نباید از یاد برد تیم ملی مالزی در مرحله سوم مقدماتی جام جهانی غیبت داشت. 

گم شدن جایزۀ ایرانی‌ها ریشۀ تاریخی دارد

ایران در طول تاریخ 4 بازیکن موفق در مراسم برترین بازیکن سال آسیا داشته و با نگاه خوشبینانه بین چهارمین و پنجمین چهره توفیق‌مند ایرانی فاصله‌ای 22 ساله خواهد بود. در این بیش از 2 دهه نامزد‌های مختلفی داشته‌ایم و آخرین کاندیدای ایرانی کسی نبود جز علیرضا بیرانوند که به دلیل متر و معیار نامشخص AFC در حال حاضر جایزه برترین مرد سال آسیا را در ویترین افتخاراتش ندارد. البته دلیل این ادعا ناکامی سنگربان ایرانی در دوره 2019 و مغلوب شدن برابر عفیف نیست بلکه دروازه‌بان سابق پرسپولیس در آن سال با وجود حذف پرسپولیس در مرحله گروهی لیگ قهرمانان و عملکرد نه‌چندان مطلوب در تیم ملی، نامش بین 3 نامزد نهایی قرار گرفت و از عدم موفقیتش نمی‌توان خرده گرفت ولی او باید در سال 2018 به پشتوانه حضور پرسپولیس در فینال آسیا و حضور موفق در جام جهانی مورد توجه مسئولان کنفدراسیون فوتبال آسیا قرار می‌گرفت ولی ناباورانه جایزه به عبدالکریم حسن رسید و 2 بازیکن نه‌چندان درخشان کاشیما یعنی کنتو میسائو و یوما سوزوکی جزء نامزد‌های نهایی بودند و اگر اتفاقات دهه‌های گذشته را بیشتر کنکاش کنیم از این تصمیمات عجیب و انتخاب‌های غیرقابل باور بسیار دیده می‌شود. 

دیگر تصمیم عجیب AFC 

صرف نظر کردن از نام و کارنامه جذاب سردار آزمون شاید باعث تلخی کام مخاطب شده باشد اما نباید چشم‌های خود را بر نکات امیدوارکننده لیست برترین‌های سال ببندیم زیرا نامزدی آقاپور، اولادقباد، طارمی و مرضیه جعفری در بخش‌های مختلف باعث خوشحالی و خشنودی مخاطب می‌شود و به عنوان یک ایرانی دوست داریم در حداکثر بخش‌ها به موفقیت برسیم ولی گاهی اوقات باید با منطق و عدالت به موضوعات نگاه کنیم. 
 فدراسیون فوتبال ایران در رده پلاتینیوم گزینه کسب عنوان برترین فدراسیون سال آسیا شده و باید برای این جایزه با عربستان و ژاپن به نبرد بپردازد و واقعاً جای سؤال دارد که کدام نکته در این فدراسیون به چشم هیئت انتخاب جذاب آمده است. گمان می‌شود در جایزه‌هایی که حساسیت چندانی روی آن وجود ندارد شاهد تقسیم جوایز بین فدراسیون‌های مورد وثوق هستیم تا همگان با خنده و خوشحالی مراسم سال آسیا را ترک کنند و اصولاً در چنین بخش‌هایی باید کشوری مثل ازبکستان نامزد شود که در سال‌های اخیر مسیر خوبی را برای پیشرفت پیموده است. در یک شرایط عادی نامزدی یا انتخاب به عنوان بهترین فدراسیون آسیا انگیزه مدیران را بابت فعالیت بیشتر و پیشرفت روزافزون زیاد می‌کند اما در ایران معمولاً این عناوین یا لقب فدراسیون 5 ستاره به مدیران کمک می‌کند در مواجهه با منتقدان دستانشان خالی نباشد و برای شکست‌ها و ناکارآمدی‌هایشان ویترین جذاب بسازند.