۵ شرکت اسلحه‌سازی که بعد از جنگ‌های اخیر تکان خوردند

وقایع اسرائیلیه: جنگ‌های منطقه‌ای اخیر، یکی جنگ روسیه و اوکراین و دیگری سلسله جنگ‌های پس از هفت اکتبر، به خصوص جنگ 12 روزه‌ میان اسرائیل و ایران، در حال تکان دادن سیستم جهانی و تغییر شکل صنعت تسلیحات هستند. در آسیای غربی، تبادل حملات هوایی و موشک‌های زمین به زمین چه بین یمن و اسرائیل و چه بین تل‌آویو و تهران، نگرانی‌های جدی‌ای را در مورد سرایت این درگیری به کشور‌های همسایه مانند عراق و لبنان و حتی اردن و مصر ایجاد کرده است. این دو درگیری، اگرچه در مناطق مختلفی در حال وقوع هستند، اما در هم تنیده شده‌اند. در بحبوحه ترس از درگیری‌های منطقه‌ای که می‌تواند به جنگ‌های چندجبهه‌ای تبدیل شود، دولت‌ها برای مسلح کردن خود عجله دارند و سرمایه‌گذاران به سمت سهام اسلحه و اوراق بهادار هجوم می‌آورند. در این شماره درباره پنج شرکت امنیتی صحبت خواهیم کرد که بزرگ‌ترین نیستند، اما داستان‌های بسیار ویژه‌ای دارند.

۱. آئروویرنمنت

شرکت آمریکایی آئروویرنمنت (AeroVironment) که همکاری‌های جدی و پروژه‌های مشترک زیادی با شرکت البیت و صنایع نظامی رافائل اسرائیل دارد، به دلیل جنگ در اوکراین و بعد سفارش‌های اسرائیل برای عملیات در غزه، با افزایش تقاضا مواجه شده است. این شرکت در آخرین گزارش‌های سه‌ماهه خود (ژوئن، جولای و آگوست که مصادف با شروع ارابه‌های گیدئون2، جنگ 12 روزه با ایران و آغاز عملیات تابستانی روسیه علیه اوکراین بود)، به لطف افزایش سفارش‌ها برای پهپاد‌هایش، از رشد حدود ۴۰ درصدی درآمد در این سه‌ماهه نسبت به سال قبل خبر داده است. حدود ۴۰ درصد از کل پهپاد‌های کوچک (SUAS) که آئروویرنمنت در سال گذشته تحویل داده است، مستقیماً برای پشتیبانی از تلاش‌های جنگی در اوکراین و همچنین برای عملیات‌های اسرائیل در نظر گرفته شده بود؛ واقعیتی که نشان می‌دهد درگیری در اروپا و غرب آسیا تا چه حد به یک عامل محرک تجاری برای این شرکت تبدیل شده است.
سیستم‌های شاخص آن - به رهبری پهپاد انتحاری Switchblade که بر پشت یک جنگنده حمل می‌شود - نقش حیاتی در میدان نبرد مدرن ایفا می‌کنند و امکان هدف قرار دادن تانک‌ها و اهداف متحرک را در خط مقدم بدون به خطر انداختن جان خلبانان فراهم می‌کنند. این پهپاد کوچک و مرگبار به یک محصول صادراتی عمده تبدیل شده و ایالات متحده فروش آن را به حدود ۵۰ ارتش در سراسر جهان تأیید کرده است. آئروویرنمنت که زمانی تأمین‌کننده ویژه پلتفرم‌های اطلاعاتی کوچک بود، اکنون با جنگ‌های رخ داده در قلب تولید پهپاد‌های نظامی قرار دارد؛ به عنوان نمادی از ماهیت در حال تغییر جنگ و اشتهای رو به رشد ارتش‌های دنیا برای فناوری‌های مقرون‌به‌صرفه و مؤثر، مثل آنچه که ایران علیه اسرائیل استفاده کرد.

۲. شرکت راهکار‌های دفاعی و امنیتی کراتوس

کراتوس، یک شرکت متوسط ​​آمریکایی، در حال ایجاد تحولی جدید در حوزه پهپاد‌های رزمی خودکار است. محصول شاخص آن پهپاد XQ-58 Valkyrie است که مفهوم Loyal Wingman را پیاده‌سازی می‌کند که در آن یک هواپیمای بدون سرنشین به عنوان پوشش و پشتیبانی برای هواپیما‌های رزمی سرنشین‌دار عمل می‌کند. آلمان و اسرائیل پیش از این علاقه زیادی به این فناوری نشان داده بودند. شرکت اروپایی ایرباس در یک پیشنهاد توسعه مشترک به کراتوس پیوسته که تا سال 2029 نسخه‌ای از والکری را برای نیروی هوایی اسرائیل و آلمان تولید کنند. قرار است پهپاد کراتوس مسافتی حدود 4300 کیلومتر و ارتفاعی تا 45000 فوت را با هزینه‌ای کمتر از 10 میلیون یورو برای هر واحد پرواز کند (کسری از هزینه یک جت جنگنده سنتی). این ارقام نشان‌دهنده تغییر الگو در دنیای پهپاد‌ها به خصوص بعد از جنگ با ایران است؛ تقاضا برای پلتفرم‌های بدون سرنشین نسبتاً ارزان که می‌توانند به سرعت و در مقادیر زیاد تولید شوند.
XQ-58 پیش از این پرواز‌های آزمایشی موفقیت‌آمیزی را با هواپیما‌های F-35 ایالات متحده و اسرائیل انجام داده و علاقه به آن در زمانی که ناتو به دنبال تقویت قابلیت‌های رزمی رباتیک است، به اوج رسیده. کراتوس درآمد حدود 303 میلیون دلار را در سه ماهه اول سال 2025 گزارش و سفارشاتی حدود 1.16 میلیارد دلار جمع‌آوری کرده که یک‌سوم این مبلغ مربوط به سفارشات ارتش اسرائیل در همکاری با این شرکت است.

۳. گروه کونگزبرگ

شرکت نروژی کونگزبرگ، عمدتاً به لطف سامانه‌های دفاع هوایی و موشک‌های دقیق خود، به یک بازیگر منطقه‌ای در تأمین سلاح برای یک قدرت صنعتی در تسلیحات ناتو تبدیل شده. سامانه NASAMS (سامانه موشکی پیشرفته زمین به هوا) که این شرکت توسعه داده (که به خاطر محافظت از آسمان واشنگتن‌ دی‌سی و متحدانش شناخته می‌شود) اثربخشی خود را تا حدودی در اوکراین ثابت کرده است. تقاضا برای سیستم‌های کونگزبرگ از زمان حمله روسیه به شدت افزایش یافته. ایالات متحده، اتحادیه اروپا و حتی کشور‌های حاشیه خلیج فارس سفارش‌های خود را برای موشک‌های کروز دریایی (NSM) و سیستم‌های ضدهوایی این شرکت افزایش داده‌اند. ظرف یک سال، حجم سفارشات معوقه بخش دفاعی کونگزبرگ تقریباً دوبرابر شده (تا اواخر سال 2024 به حدود 71 میلیارد کرون نروژ، تقریباً 6.7 میلیارد دلار، رسیده است) که یک رکورد تاریخی برای این شرکت است که نشان‌دهنده جهشی ده‌ها درصدی در مقایسه با سال قبل است. مدیریت کونگزبرگ برای پاسخگویی به تقاضا، در ایجاد خطوط تولید موشک جدید در نروژ، ایالات متحده و حتی اسرائیل سرمایه‌گذاری کرده است. این شرکت که بیش از ۱۴۰۰۰ نفر را در بیش از ۴۰ کشور جهان استخدام کرده، اکنون یک تأمین‌کننده کلیدی برای ناتو است (تغییری چشمگیر برای اقتصاد نروژ فراتر از نفت و گاز).

۴. ساب

غول دفاعی سوئدی (ساب) که بیشتر به عنوان سازنده جت‌های جنگنده گریپن، سیستم‌های ضدهوایی و موشک‌های ضدتانک دوش‌پرتاب شناخته می‌شود، از تحرک امنیتی در غرب آسیا برای دستاورد‌های تجاری بهره می‌برد. هفت اکتبر و سلسله عملیات‌های بعد از آن، تعدادی از صنایع نظامی اروپایی را از خواب آرام خود که با جنگ اوکراین هم بیدار نشده بودند، بیدار کرد و کشور‌های اتحادیه اروپا را به بررسی مجدد اولویت‌های خود، مطابق با تغییرات جنگ‌های کلاسیک سوق داد. پس از حمله روسیه، سوئد موضع بی‌طرفی خود را ر‌ها کرد و در سال ۲۰۲۴، در بحبوحه افزایش تنش‌ها در دریای بالتیک و تهدید احتمالی برای کشور‌های اسکاندیناوی، به ناتو پیوست. این تغییرات به نفع ساب بوده و فروش به رکورد‌های جدیدی رسیده است. در سال ۲۰۲۳، ساب سفارش‌های معوقه تقریباً ۱۵۳ میلیارد کرون سوئد را ثبت کرد (رشد سالانه تقریباً 20 درصد) و بعداً، با شروع همکاری‌هایی با صنایع نظامی اسرائیل تا پایان سال ۲۰۲۴، این سفارش‌ها به تقریباً ۱۸۷ میلیارد کرون (تقریباً ۱۷ میلیارد یورو) هم افزایش یافت. این افزایش ناشی از سفارش‌های بزرگی بود که برای تأمین سیستم‌های دریایی (مانند قایق‌های تهاجمی CB90)، سیستم‌های دفاع هوایی (مانند موشک‌های RBS 70 NG) و سیستم‌های اطلاعاتی پیشرفته به اسرائیل، سنتکام و نیرو‌های ائتلاف اروپایی در بحرین، عربستان و قطر فرستاده شد.

۵. راین‌متال

شرکت آلمانی راین‌متال شاید برجسته‌ترین نمونه انقلاب تسلیحاتی پس از جنگ اوکراین و هفت اکتبر باشد. آلمان که پیش از این هزینه‌های نظامی خود را کاهش داده بود، بودجه هنگفتی را برای نوسازی ذخایر تسلیحاتی و ارتقای تجهیزات نظامی قدیمی خود اختصاص داده و راین‌متال، تولیدکننده پیشکسوت تانک، مهمات و سیستم‌های دفاعی، ذی‌نفع اصلی این روند است. در سال 2024، فروش این شرکت به حدود 9.8 میلیارد یورو رسید؛ رشد سالانه حدود 36 درصد که حدود 7.6 میلیارد یورو از آن از بخش نظامی و دفاعی حاصل شد (افزایش حدود 50 درصدی نسبت به سال قبل). میزان سفارشات معوقه به رکورد حدود 55 میلیارد یورو رسیده که جهشی حدود 44 درصد در یک سال است و جریان سفارشات شامل قرارداد‌های چند ساله برای تأمین تانک، نفربر زرهی، سیستم‌های ضدهوایی و مهمات در مقیاسی است که اروپا در دهه‌های اخیر ندیده است. آرمن پفرگر، مدیرعامل این شرکت، اعلام کرد: «دورانی از تجدید تسلیحات در اروپا آغاز شده است، دوره‌ای که خیلی از کشور‌ها در این بی‌ثباتی و افزایش جنگ‌ها، از ما چیز‌های زیادی خواهند خواست و این فرصت‌های رشدی را برای ما به ارمغان خواهد آورد که قبلاً تجربه نکرده‌ایم.» بر این اساس، راین‌متال سود خود را در توسعه همکاری‌هایش با صنایع نظامی اسرائیل سرمایه‌گذاری می‌کند. این شرکت حدود ۸ میلیارد یورو برای خرید کارخانه‌ها و ایجاد خطوط تولید جدید در اسرائیل سرمایه‌گذاری کرده و همچنین ظرفیت‌های تولید مهمات و تانک را در لیتوانی، مجارستان و رومانی مستقر کرده و حتی با وجود جنگی که در اوکراین در حال وقوع است، ظرفیت‌های تولیدی‌ای را در آنجا ایجاد کرده است. این واقعیت که آلمان و سایر کشور‌های اروپایی و حاشیه خلیج فارس با سرعت بیشتری در حال مسلح شدن هستند، راین‌متال را یک قدرت رو به رشد در صنعت جهانی و به عنوان یک تأمین‌کننده حیاتی برای امنیت غرب در اروپا و غرب آسیا در آینده می‌کند.