اعتراف دیر، اعتراف دور

16 سال از وقایع تلخ 88 و فتنه کذایی در انتخابات می‌گذرد، اما همچون بسیاری از وقایع سیاسی، گذر زمان و کنار رفتن غبار‌ها می‌تواند دریچه‌های تازه‌ای بر اثبات یا رد آنچه پیرامون حوادث سال 88 ادعا شده بود، بگشاید. تشدید تحریم‌های اقتصادی پس از وقایع 88 (به معنای تأثیر آن وقایع بر این تشدید و نه صرفاً توالی زمانی) از مواردی بود که مخالفان جنبش سبز بار‌ها آن را مستند به واقعیت‌های متعدد موجود بیان می‌کردند و البته جریان حامی، یعنی اصلاح‌طلبان منکر آن می‌شدند. حال پس از 16 سال یک رسانه اصلاح‌طلب در خلال بررسی وضعیت اقتصادی در دولت‌های مختلف، اذعان کرده که حوادث 88 بر شدت تحریم‌ها و قطعنامه‌های ضدایرانی افزوده است. اعترافی که دیر است و البته همچنان آمیخته با کینه‌های سیاسی علیه رئیس‌جمهور 88 بیان شده است، اما اینکه یک اصلاح‌طلب در مورد محمود احمدی‌نژاد چه می‌گوید برای بررسی واقعیت احمدی‌نژاد اعتبار ندارد، اما آنچه همان اصلاح‌طلب در مورد فتنه تقلب می‌گوید، معتبر است؛ به قول اهالی فقه و حقوق، اقرار افراد علیه خودشان مسموع است. 
در روز قدس (اواخر شهریور 88) که عده‌ای همزمان با راهپیمایی ضدصهیونیستی در تهران، شعار نه غزه نه لبنان سر دادند، رابرت گیتس وزیر دفاع وقت آمریکا (رئیس اسبق سازمان سیا) ضمن سخنانی گفت: «در حال حاضر به دلیل شکاف‌های عمیق در ایران پس از انتخابات، تحریم مؤثرتر از گذشته است. ما در 30 سال گذشته چنین شکاف‌هایی را ندیده بودیم. مخالفان به‌تدریج سیاست‌های کلان جمهوری اسلامی را هدف گرفته‌اند. اکنون باید تحریم‌ها را تشدید کرد.» و یا در موردی دیگر، هیلاری کلینتون که سال ۸۸ وزیر خارجه آمریکا بود، در کتاب خاطرات خود نوشته است پس از اعتراض‌ها به نتیجه انتخابات در سال ۸۸، آمریکا توانست کشور‌های دیگر را برای اعمال تحریم‌های جدید علیه ایران همراه سازد. 
از این قسم موارد بسیار است و نقل آن در مجال این نوشته نمی‌گنجد. علاوه بر این اظهارات صریح و علنی از سوی مقامات آمریکایی، عملاً هم تحریم‌های اقتصادی غرب و قطعنامه‌های ضدایرانی شورای امنیت، پس از ادعای تقلب در انتخابات از سوی برخی خواص سیاسی و وقوع آشوب‌های خیابانی در سال 88 شدت گرفت؛ از جمله تحریم‌های هسته‌ای در اولین سالگرد انتخابات 88 طی قطعنامه 1929 شورای امنیت، کمتر از یک ماه پس از آن، تحریم‌های بخش انرژی و بانکداری از سوی آمریکا و سه ماه بعد، تحریم‌های حوزه‌های مالی، بیمه‌ای و صنایع نفت و گاز از سوی اتحادیه اروپا. 
این واقعیت‌ها البته از سوی جریان اصلاح‌طلب انکار می‌شد، گرچه هم مستند بودند و هم بر تحلیل ساده و همه‌فهمی مبتنی بودند که می‌توان گفت اصلی غیرقابل انکار در روابط است؛ و آن اینکه جنگ و تفرقه داخلی، پالس ضعف به دشمن خارجی مخابره می‌کند. خیلی طبیعی است که وقتی ادعای تقلب در انتخابات از سوی تعدادی از کاندیدا‌های انتخابات که خود از خواص سیاسی کشور هستند، علیه برخی نهاد‌های مهم کشور مطرح می‌شود و کار به اردوکشی خیابانی و اغتشاشات و اتهام‌زنی به نظام و ناامنی برای مردم برسد، پیام ضعف به دشمن غربی می‌دهد و آن‌ها که تا دیروز برای گشایش روابط سیاسی، در سطح رئیس‌جمهور به رهبر ایران نامه می‌نوشتند، حالا تصمیم به تشدید فشار‌های اقتصادی علیه ایران خواهند گرفت. 
16 سال گذشته و حالا روزنامه هم‌میهن اعتراف کرده وقایع 88 در تشدید تحریم‌ها و نیز شکاف اجتماعی در جامعه مؤثر بوده است. این روزنامه هفته گذشته در بخشی از سرمقاله خود با تیتر «سقوط قدرت خرید بعد از سال ۸۸» نوشت: «ولی از سال ۸۸ به بعد دو اتفاق بسیار مهم در ایران رخ داد که روند اقتصادی را به‌کلی تغییر داد. اولین آن، اعتراضات ۸۸ بود. فعلاً نمی‌خواهیم مقصریابی کنیم؛ ولی هرچه بود خسارت بزرگی برای کشور بود و جامعه را به‌سوی شکافی جبران‌ناپذیر وارد کرد. مورد دوم صدور قطعنامه‌ها و سپس آغاز تحریم‌های شورای امنیت بود که از سال ۸۸ تشدید شد و درنهایت در سال۹۰ وارد فاز بسیار مهمی گردید.»
هم‌میهن البته به عنوان یک رسانه اصلاح‌طلب اصل فرافکنی و فرار از مسئولیت را فراموش نمی‌کند و ماجرا را به گردن رئیس‌جمهور وقت می‌اندازد و در عین حال تأکید می‌کند که «نمی‌خواهیم مقصریابی کنیم»، اما اصل اتفاق را تأیید کرده است. اعترافی که دیر است و همچنان هم در لفافه سیاسی‌کاری بیان می‌شود، اما جرقه امیدی را روشن می‌کند که شاید در زمانی دور، اعتراف به دروغ بودن اصل ادعای تقلب را هم از سوی برخی خواص اصلاح‌طلب شاهد باشیم و به این نتیجه برسند آنچه را که در خفا و محافل و جلسات خصوصی بار‌ها گفته‌اند – همچون خاتمی و تاج‌زاده- در فضای رسمی و علنی هم تکرار کنند.