چرا پیشنهاد معقول ایران رد شد؟

اکنون که طرف اروپایی نشان داده به دنبال فعال‌سازی اسنپ‌بک به هر قیمتی است ایران باید هزینه این تصمیم تحمیلی را برای غرب بالا ببرد.

  • ۱۴۰۴-۰۶-۲۹ - ۰۹:۲۵
  • 00
چرا پیشنهاد معقول ایران رد شد؟

هزینه فعال‌سازی مکانیسم ماشه را بالا ببرید

هزینه فعال‌سازی مکانیسم ماشه را بالا ببرید

فرهیختگان: قطعنامه‌ای که کره‌جنوبی، رئیس دوره‌ای شورای امنیت روز پنجشنبه آن را ارائه داد و در حقیقت از جانب کشور‌های غربی مامور به ارائه آن بود تا روال اداری فعال‌سازی مکانیسم ماشه طی شود نهایتاً رأی نیاورد. البته طبیعی بود که آمریکا و اروپا با لابی گسترده مانع از تصویب قطعنامه پیشنهادی شوند که مطابق آن تعلیق قطعنامه‌های تحریمی ضدایرانی تداوم می‌یابد. حتی اگر این قطعنامه تصویب نیز می‌شد آمریکا و کشور‌های اروپایی دارای حق وتو یعنی انگلیس و فرانسه آن را وتو می‌کردند. آنچه بیش از جدیت برای فعال‌سازی مکانیسم ماشه جلب توجه می‌کند بهانه‌جویی‌های طرفین غربی است. رئیس‌جمهور فرانسه برای اعلام جدیت مبنی بر فعال‌سازی مانیسم ماشه با یک رسانه اسرائیلی مصاحبه می‌کند تا این پیام را به تل‌آویو داده باشد که منافع اسرائیل لحاظ خواهد شد. امانوئل مکرون در اظهار نظری عجیب ضمن آنکه پیشنهاد ایران به اروپایی‌ها را معقول توصیف می‌کند این بهانه را مطرح می‌کند که این پیشنهاد صرفاً مربوط به وزیرخارجه بوده و مورد حمایت همه اعضای نظام حاکم ایران نیست. این ادعا درحالی مطرح می‌شود که وزارت خارجه ایران از از زمان مذاکرات برجام تاکنون همواره از جانب ایران نماینده اصلی برای پیشبرد مذاکره با اعضای 5+1 بوده و ایران نیز همواره به تصمیم‌های اتخاذشده در میز مذاکرات پایبند بوده است. بنابراین این اظهارات مکرون به بهانه‌جویی شبیه است که اثبات می‌کند طرف اروپایی بدون هیچ عزمی برای به نتیجه رسیدن مذاکرات به دنبال آن است تا از پنجره به‌وجودآمده برای اقدام علیه تهران استفاده کند. اکنون که طرف اروپایی نشان داده به دنبال فعال‌سازی اسنپ‌بک به هر قیمتی است ایران باید هزینه این تصمیم تحمیلی را برای غرب بالا ببرد. 

ماجرای قطعنامهٔ ارائه‌شده توسط کره‌جنوبی چیست؟ 

مطابق متن برجام هرکدام از طرف‌های برجام به غیر از آمریکا که رسماً از آن خارج شده است می‌تواند شکایت نقض تعهدات را به «کمیسیون مشترک برجام» (متشکل از نمایندگان ایران و 4+۱) ارائه دهد. کمیسیون مشترک ۱۵ روز فرصت دارد تا مسئله را بررسی و حل کند. این مدت می‌تواند با توافق طرف‌ها تمدید شود که اگر مشکل حل نشود، موضوع به وزرای خارجه طرف‌ها یا یک هیئت مشورتی ارجاع می‌شود که ۱۵ روز دیگر برای تصمیم‌گیری فرصت دارند. در صورت ادامه اختلاف، کمیسیون ۵ روز دیگر برای تلاش نهایی فرصت دارد. اگر بعد از این 35 روز همچنان اختلاف حل نشود، موضوع به شورای امنیت سازمان ملل ارجاع می‌شود. شورای امنیت ۳۰ روز فرصت دارد تا قطعنامه‌ای برای ادامه روند «تعلیق تحریم‌ها» صادر کند. اگر شورای امنیت نتواند قطعنامه‌ای برای ادامه تعلیق تحریم‌ها تصویب کند (به دلیل وتو یا عدم توافق)، تحریم‌های پیشین سازمان ملل به‌طور خودکار بازمی‌گردند. طرفین اروپایی اما بدون اینکه این فرایند را طی کرده باشند مستقیما موضوع را به شورای امنیت ارجاع داده و خواهان فعال‌سازی مکانیسم خودکار بازگشت تحریم‌ها علیه ایران شدند. در این فرایند اکنون کره‌جنوبی به عنوان رئیس دوره‌ای شورای امنیت همان قطعنامه‌ای را ارائه داده که مطابق متن برجام باید ارائه می‌شد تا شورای امنیت تصمیم بگیرد با رأی دادن به آن روند ادامه تعلیق تحریم‌ها را تصویب کند یا اینکه با عدم رأی دادن به آن قطعنامه‌های تحریمی 6‌گانه که پیش از این محمد جوادظریف مدعی لغو آن بود را به طور خودکار بازگرداند. البته بلافاصله بعد از رأی نیاوردن این قطعنامه تحریم‌ها بازنمی‌گردد؛ چراکه مطابق متن از زمان ارائه درخواست به شورای امنیت این شورا 30 روز فرصت دارد تا قطعنامه ارائه دهد و از آنجایی که درخواست کشور‌های اروپایی 6 شهریور به شورای امنیت ارائه شده این شورا تا 6 مهر فرصت ارائه قطعنامه جدید برای تمدید لغو تحریم‌ها را دارد که البته چه این اتفاق بیفتد چه نیفتد مطابق قانون، بازگشت خودکار تحریم‌ها پس از طی شدن 30 روز اعلام‌شده باید در 5 مهر صورت بگیرد. بر همین اساس نیز غریب‌آبادی، معاون وزیر خارجه کشورمان به جلسه شورای امنیت این‌گونه واکنش نشان داد. مطرح شدن اسنپ‌بک در جلسه امروز شورای امنیت به معنای این نیست که همین امروز تحریم‌ها بازمی‌گردد. 

ادعا‌ها در مورد پیشنهادهای ایران

پس از این اظهارات خبرنگار وال‌استریت‌ژورنال در مورد پیشنهاد و طرح ارائه‌شده از سوی ایران مدعی شد: «ایران متعهد می‌شود که با ویتکاف یا نمایندگان ایالات متحده دیدار کند. هنوز مشخص نیست که این دیدار به‌صورت مستقیم خواهد بود یا غیرمستقیم. برای تحقق این گفت‌وگو، آمریکا باید تضمین دهد که هیچ‌گونه حمله‌ای صورت نخواهد گرفت. در ازای تعهد ایران به انجام این دیدار، سه کشور اروپایی (E3) باید متعهد شوند که مکانیسم بازگشت خودکار تحریم‌ها (snapback) را تمدید کنند. تمرکز این مذاکرات بر موضوع ذخایر اورانیوم با غنای ۶۰ درصد خواهد بود. ایران تمام مقدار ۶۰ درصدی را که در اختیار دارد بازیابی خواهد کرد. پس از آن شورای امنیت سازمان ملل قطعنامه ۲۲۳۱ را که از توافق برجام حمایت می‌کند لغو خواهد کرد. این اقدام به معنای حذف کامل گزینه snapback برای اروپا خواهد بود. ایران سپس اقدام به رقیق‌سازی ذخایر ۶۰ درصدی خواهد کرد. در ازای این اقدام، تحریم‌های ایالات متحده و سایر کشور‌ها لغو خواهند شد. در مرحله بعد، مذاکراتی برای دستیابی به توافق نهایی در پرونده هسته‌ای آغاز خواهد شد.»

طرف اروپایی اما با بهانه‌سازی از پیشنهادهای متعادل ایران عبور کرده و دوباره به همان ادبیات تهدید‌آمیز خود بازگشته است. نمایندگان فرانسه و بریتانیا در جریان نشست در حال برگزاری شورای امنیت تکرار کردند که پیشنهاد پیشین به ایران که خواهان همکاری در ازای تمدید برجام بوده است، تا یک هفته دیگر نیز فرصت به گفت‌وگو و دیپلماسی می‌دهد. در پیشنهاد گذشته طرف‌های اروپایی ضمن طرح مطالبات زیاده‌خواهانه در مورد ابزار‌های بازدارندگی ایران صرفاً متعهد شده بودند که فعال‌سازی مکانیسم ماشه را برای یک مدت چندماهه به تعویق خواهند انداخت. آن‌ها بدون اینکه حتی به دنبال لغو دائم تحریم‌های ضدایرانی باشند مطالباتی را روی میز قرار داده بودند که نشان می‌داد از اساس برای صورت نگرفتن معامله پای میز نشسته‌اند. 

هزینهٔ اقدامات تنش‌زا باید بالا برود

در شرایطی که نهاد‌های بین‌المللی به ابزار دست غربی‌ها تبدیل شده است گسترش مواضعی از جنس آنچه چین و روسیه اتخاذ کرده‌اند می‌تواند امیدی به بازشدن مسیر‌های موازی و کاهش مشروعیت از نهاد‌های اصطلاحاً بین‌المللی ایجاد کند. اینکه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی علی‌رغم بیشترین حجم نظارت از تأسیسات اتمی یک کشور باز هم رو به اتهام‌زنی در مورد ظرفیت ساخت چندین بمب اتمی آورده و زمینه را برای تهاجم به ایران فراهم آورد و پس از حمله به تأسیسات هسته‌ای مشروع ایران حتی قدرت محکوم کردن آن را نداشته باشد طبعا این توقع را ایجاد خواهد کرد که در مورد شیوه‌های کنترل همکاری و گسترش فعالیت‌های هسته‌ای در سطوح فنی و سیاسی بحث کارشناسی جدی‌تری صورت گیرد. همچنین عدم پایبندی کشور‌های مختلف به تحریم‌هایی که غیرقانونی بودن بازگشت آن، به شورای امنیت اعلام شده باعث می‌شود تا با بازشدن مسیر‌های موازی از جنس سازمان‌های بین‌المللی نوظهور قدرت اثرگذاری نهاد‌های بین‌المللی ابزار دست غرب به مرور کاهش یابد. 

گزارش کامل را در روزنامه فرهیختگان بخوانید.

نظرات کاربران