امامعلی حبیبی؛ آخرین غول بازمانده کشتی ایران

فرهیختگان: نوشتن از درگذشت مرحوم امامعلی حبیبی شبیه سوگمند شدن برای از دست رفتن آخرین اژدهای خاندان تارگرین هاست. پایانی برای حماسه‌ای وصف ناپذیر. درگذشت امامعلی حبیبی مرگ آخرین غول بازمانده کشتی ایران از دوران عکس‌ها و فیلم‌های سیاه و سپید است. اعلامیه‌ای برای پایان یافتن یک نسل که بعد از پایان جنگ جهانی دوم از خاکستر ویرانه‌های ایران اشغال شده بلند شدند و تاریخی متفاوت را برای ورزش ایران رقم زدند. 

امامعلی حبیبی در دوران زندگی خویش بسیار پستی و بلندی روزگار دید... در تمام این مدت، بالا نشست و قدر دید. او مرد اسم‌های از یادرفته است. استاد فن‌های فراموش شده و هم‌دوره اسطوره‌هایی که برای نسل جدید صرفا نامی تاریخی هستند. از آقا بلور سرمربی تیم ملی کشتی تا تختی هم تیمی‌اش. استاد فنونی چون سرو ته یکی، یک دست و یک پا، برات کلندون و دیگر فن‌هایی که به گوش امروزی‌ها خیلی آشنا نیست. نسلی از قهرمانان بزرگ جهان از کشورهای مختلف را ضربه فنی کرد.

 او قهرمان دورانی بود که مردها مرد بودند و کشتی، به هل دادن نفر مقابل خلاصه نمی‌شد! در سوگ او باید نوشت که ما آخرین اژدها را از دست دادیم.

طرح از آرش فروغی