انتقاد روزنامه اصلاح‌طلب هم‌میهن از بیانیه جبهه اصلاحات

انتشار بیانیه اخیر موسوم به جبهه اصلاحات، اعتراضات گسترده از جمله اصلاح طلبان داخل نظام را به دنبال داشت. روزنامه اصلاح‌طلب هم‌میهن از بیانیه جبهه اصلاحات انتقاد کرد و نوشت: محتوای این بیانیه به‌ویژه در بندهای پایانی، بیشتر شبیه خواسته‌های یک نیروی سیاسی برون سیستمی است؛ آزادی همه زندانیان سیاسی، حذف نظارت استصوابی، انحلال نهادهای موازی، بازگرداندن نظامیان به پادگان‌ها و آغاز مذاکره مستقیم با آمریکا. این مطالبات به‌خودی‌خود ایرادی ندارد و چه بسا موجه هم باشند، اما وقتی از زبان یک گروه «درون حکومتی» مطرح شوند، تناقض آشکار ایجاد می‌شود. زیرا چنین جریانی عملاً نه قدرت تحقق آن‌ها را دارد و نه حتی ابزار فشار لازم برای نزدیک شدن به آن‌ها.

اگر اصلاح‌طلبان درون سیستم می‌خواهند مؤثر باشند، باید در ابتدا گام‌های کوچک، مشخص و قابل مذاکره پیشنهاد کنند. مثلاً آزادی تعدادی زندانی به‌عنوان گام اعتمادساز، یا توافق محدود هسته‌ای برای جلوگیری از بازگشت جنگ و تشدید تحریم‌های سازمان ملل. در مقابل، بیانیه فهرستی بلند از تغییرات بنیادین را کنار هم گذاشته، بی‌آنکه مسیر مرحله‌بندی شده‌ای برای دستیابی به آن‌ها ارائه دهد. این رویکرد باعث می‌شود بیانیه بیشتر شبیه آرزو‌نامه باشد تا برنامه سیاسی. این بیانیه گویی برای ثبت در تاریخ نوشته شده است. کاری که در گذشته هم بارها انجام شده و هیچکدام منتج به نتیجه نشده است. نیروی سیاسی نباید دنبال ثبت در تاریخ باشد. باید کمک کند که امروز و فردا اتفاقی ملموس بیفتد و مردم امروز بهره‌مند شوند. آنچه در تاریخ خواهد ماند همین است.

زبان بیانیه پر از تعابیر پرطمطراق است؛ «فرصت طلایی»، «بزنگاه تاریخی»، «دروازه‌های آینده متفاوت»، «سکوی پرش». چنین واژگانی شاید برای بسیج افکار عمومی مناسب باشند، اما برای یک حزب درون حاکمیت لغاتی ادبی و غیرواقع‌گرایانه محسوب می‌شود.

در مجموع بیانیه جبهه اصلاحات بیش از آنکه نقشه راه باشد، بیان ارمان‌‌ها برای مخاطبان آینده است.