گشتی در موزه شهید محمدعلی رجایی به بهانه سالروز شهادتش
خانه از بیرون ظاهری ساده‌ و آجری دارد. وارد که می‌شوم، خانه‌ای یک طبقه مقابلم ظاهر می‌شود که با زیرزمین، دو طبقه می‌شود. وسط حیاط حوضی آبی‌رنگ جاخوش کرده و دیوارها شعارنویسی شده‌اند. مجسمه‌ای از شهید رجایی هم در قسمتی از حیاط خودنمایی می‌کند.
  • ۱۳۹۷-۰۶-۰۷ - ۱۴:۳۸
  • 00
گشتی در موزه شهید محمدعلی رجایی به بهانه سالروز شهادتش
خانه‌ای به سادگی صاحبخانه‌اش
خانه‌ای به سادگی صاحبخانه‌اش
به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، خیابان ایران از آن خیابان‌های قدیمی است که اماکن به‌یادماندنی زیادی در آن قرار گرفته‌اند. یکی از این بناها متعلق به شهید محمدعلی رجایی، رئیس‌جمهور سابق است که در سال 1375 ثبت ملی شد. البته ریاست‌جمهوری به او وفایی نکرد و 29 روز بعد از انتخابش به شهادت رسید. سال 43 بود که با قرض کردن 13هزار تومان خانه‌ای در محله خیابان ایران خرید و 17سالی در آن سکونت داشت. بعد از شهادتش هم، خانواده او تا سال 73 در آن زندگی می‌کردند اما بعد از آن، بنیاد شهید خانه را خرید و ثبت ملی کرد و به‌عنوان موزه شهید رجایی مورد استفاده قرار گرفت.

خانه از بیرون ظاهری ساده‌ و آجری دارد. وارد که می‌شوم، خانه‌ای یک طبقه مقابلم ظاهر می‌شود که با زیرزمین، دو طبقه می‌شود. وسط حیاط حوضی آبی‌رنگ جاخوش کرده و دیوارها شعارنویسی شده‌اند. مجسمه‌ای از شهید رجایی هم در قسمتی از حیاط خودنمایی می‌کند. از پنجره‌ها به همان سبک قدیم، حصیر آویزان کرده‌اند. از پله‌های اصلی که بالا می‌روم، وارد راهرویی می‌شوم که اتاق‌ها به سبک خانه‌های قدیم، به‌طور جداگانه‌ در آن طراحی شده‌اند و با تابلویی بر سردر، مشخص شده‌اند. اتاق پذیرایی، مزین به طاقچه‌ مارپیچ و چندطبقه‌ای است که آدم را به یاد خانه پدربزرگ و مادربزرگ‌ها می‌اندازد و روی آن چند تابلو قرار داده‌اند. در کنار طاقچه و در فرورفتگی باریک دیوار، میز تحریر و صندلی فلزی هستند و کتابخانه‌ای هم بالای میز تعبیه شده است. در خانه شهید رجایی وسایل دست‌ساز متعددی توجه را جلب می‌کند که رجایی با دست‌های خودش آنها را ساخته است. این کتابخانه‌ یکی از همان‌هاست. اتاق پذیرایی با یک در چوبی چند لنگه به اتاق خواب راه دارد که روبه‌روی آشپزخانه است و تابلوها، لباس‌ها و بعضی از وسایل شخصی او به نمایش گذاشته شده است. اینجا هم یک رخت‌آویز چوبی وجود دارد که ساخت دست رجایی است و پشت‌سر آن هم آینه معروف شهید رجایی قرار گرفته که شیشه اتوبوس بوده است. در اینجا، دندان مصنوعی او هم به نمایش درآمده است که پس از شهادت منجر به شناسایی‌اش شد.

در اتاق دیگری که اتاق نشیمن نام‌گذاری شده، تمام المان‌های یک خانه ساده قدیمی یک‌جا جمع شده‌اند؛ کرسی‌ای که روی آن استکان و سینی قرار گرفته، یک پشتی قرمز بافته‌شده قدیمی، چراغ والور سبزرنگ، چمدان، بخاری، صندوق و میز دودری که یک تلویزیون 14‌اینچ قرمز روی آن قرار دارد، وسایل خاطره‌انگیز این اتاق را تشکیل می‌دهند. روبه‌روی اتاق پذیرایی، آشپزخانه جمع و جوری جاخوش کرده است. یک یخچال در انتهای آشپزخانه قرار گرفته و ظرفشویی و تعداد محدودی کابینت فلزی سفید که روی یکی از آنها سماور و گاز رومیزی است، وسایل این آشپزخانه را شامل می‌شوند.  اما این خانه به همین‌جا ختم نمی‌شود و برای تماشای بخش دیگری از این موزه به زیرزمین می‌روم. زیرزمین‌ تر و تمیزی است و با آنچه در ذهنم از یک زیرزمین دارم، متفاوت است. روی در و دیوار اتاق‌ها و زیرزمین بخش‌هایی از زندگینامه و حتی دست‌نوشته‌های رجایی را می‌توان دید. این زیرزمین محل حمام، آب‌انبار و طباخ‌خانه بوده است. در کنار گاز پنج‌شعله‌ای که در فضایی کوچک جا شده‌ است، یک بخاری قدیمی قرار گرفته و طشت‌های روحی و فلزی هم در کناره‌های مطبخ دیده می‌شود. بخش اعظم زیرزمین از دیوارهای آجری با طاق‌های کوتاهی تشکیل شده است که روی بیشتر دیوارها و طاقچه‌ها تابلوها و عکس‌هایی نصب شده‌اند. شاید باورش سخت باشد اما همین خانه ساده، سال‌ها محل زندگی یک رئیس‌جمهور بوده و  او از میهمانان خارجی‌اش هم در همین مکان پذیرایی می‌کرد.

 

* نویسنده : ندا اظهری روزنامه‌نگار

مطالب پیشنهادی
نظرات کاربران
تعداد نظرات کاربران : ۰