دندان پرسپولیس تیز نیست

حمیدرضا اسکندریخبرنگار

پرسپولیس بعد از بازی تقریباً سنگین و پرفشاری که روز سه‌شنبه مقابل آلومینیوم در ورزشگاه شهید کاظمی انجام داد صبح روز گذشته ریکاوری را در برنامه‌های خود داشت. در این میان بازیکنانی که در این بازی فرصت حضور در میدان را پیدا نکرده یا شرایط بازی نداشتند به صورت اختصاصی تمرینات خود را انجام دادند. اما بازی دوستانه سرخ‌پوشان مقابل شاگردان مجتبی حسینی چند پیام خوب برای وحید هاشمیان داشت که در زیر لازم دانستیم اشاره‌ای به آن‌ها داشته باشیم. 

نیازمند، بهتر از گندوز

پرسپولیس برای فصل جاری، با نظر اسماعیل کارتال یک تغییر مهم در خط دروازه داشت و آن هم اعتماد به پیام نیازمند و جایگزینی او به‌جای الکسیس گندوز بود. این در شرایطی است که دروازه‌بان الجزایری، بعد از ترک پرسپولیس راهی تیم قهرمان کشورش شد تا مشخص شود که او دروازه‌بان بدی نبود. اما انتخاب پیام، چند دلیل داشت؛ اول اینکه او خیلی خوب و در واقع بهتر از گندوز با مدافعان پرسپولیس ارتباط گرفته و در زمین صحبت می‌کند. بازی با پایش قوی است، روی شوت‌های راه دور دید و عکس‌العمل‌های بهتری دارد. پیام در بازی با آلومینیوم، جدا از اینکه در کار بازی‌سازی شرکت داشت، چند واکنش خیلی خوب و به‌موقع انجام داد تا حداقل وحید هاشمیان خیالش از بابت خط دروازه راحت باشد.

کنعانی آماده‌تر از پورعلی‌گنجی

خط دفاع پرسپولیس در بازی با آلومینیوم چندان مقتدر نبود و در چند صحنه متزلزل ظاهر شد؛ درست مانند فصل گذشته که سرخ‌پوشان انواع گل‌ها را در بازی‌های داخلی و خارجی دریافت کردند. در این بین، محمدحسین کنعانی‌زادگان برخلاف فصل پیش، آمادگی بالایی از خود نشان داده و در بازی‌های دوستانه قبلی هم جزو بهترین‌های تیمش بود. او به دنبال این است تا در سال جام جهانی، بتواند خودش را در ترکیب اصلی تیم ملی جای دهد. اما عملکرد مرتضی پورعلی‌گنجی در بازی با آلومینیوم، مانند بازی‌های دوستانه قبل، تقریباً معمولی بود و او هنوز نتوانسته به روزهای اوجش در دوران قبل از مصدومیت برگردد. به‌هرحال مرتضی هم سن و سال بالایی دارد و هم مصدومیت‌های سختی را پشت سر گذاشته است. چه‌بسا اگر سهیل صحرایی و حسین ابرقویی عملکرد خوبی در تمرینات تیم‌شان داشته باشند، بتوانند جای مرتضی را در ترکیب اصلی بگیرند.

دو خرید خوب

آن‌هایـــــی که بازی دوستانـــه پرسپولیــــــس و آلومینیـــوم را در ورزشگاه شهید کاظمی دیدند، در یک مورد نظر مشترک داشتند؛ و آن هم عملکرد خوب مارکو باکیچ و سرژ اوریه در کنترل توپ، ارسال پاس و کمک به تیم‌شان بود. در مورد این دو بازیکن، وحید هاشمیان بارها به اطرافیانش گفته که در کمترین زمان، بهترین خریدها را داشته‌اند و اگر زمان کافی در اختیارش بود، می‌توانست حداقل دو، سه خرید این‌چنینی برای تیمش داشته باشد. اوریه در بازی با آلومینیوم، اگرچه از لحاظ بدنی در فرم مطلوبی نبود و در یکی دو صحنه هم در کورس با بازیکن حریف جا ماند، اما خیلی خوب توپ را به حرکت درمی‌آورد و نشان داد که اگر آماده باشد، یک سر و گردن از هم‌تیمی‌هایش بالاتر است. همچنین باکیچ، که نشان داد دید خوبی در زمین دارد و می‌تواند در راه‌اندازی وینگرها و مهاجمان تیم، کمک‌حال خوبی باشد.

بیفوما و کاظمیان هنوز هماهنگ نیستند

بیفوما در بازی با آلومینیوم در پست وینگر راست بازی کرد و محمدامین کاظمیان مقابل تیم سابقش، وینگر چپ بود. در این میان، بیفوما موفق شد یک گل زیبا از روی ضربه ایستگاهی به ثمر برساند و یک نفوذ خوب هم داشته باشد، اما در باقی دقایق بازی، نتوانست عملکرد خوبی از خود نشان دهد و به‌نوعی در بازی فیزیکی و درگیرانه شاگردان حسینی، اسیر شده بود. وینگر چپ سرخ‌پوشان نیز در این بازی، نتوانست کار خاصی در زمین انجام دهد و مشخص بود که هم‌تیمی‌های سابقش شناخت کامل از او داشته و به هیچ وجه اجازه نفوذ را به وی ندادند. بدون شک، بیفوما و کاظمیان نیاز به زمان بیشتری دارند تا بتوانند بازی‌های خوب فصل گذشته خود را در تیم جدیدشان ارائه دهند.

سروش ناموفق در پست جدید

همان‌طور که انتظار می‌رفت، با بازگشت پرسپولیس به تهران، سروش رفیعی توانست به ترکیب اصلی راه یابد؛ حتی به قیمت اینکه این مسأله با تغییر پست او همراه شود. در بازی‌های دوستانه قبل، رضا شکاری و یاسین سلمانی در پست پشت مهاجم که پست تخصصی‌شان است بازی کردند، اما در دیدار با آلومینیوم، در کمال تعجب، سروش در این پست به میدان رفت و چیز خاصی هم از خود نشان نداد. او در طول ۶۰ دقیقه بازی، تنها توانست یک پاس خوب به علیپور بدهد و در بیشتر دقایق، تحت کنترل مدافعان و هافبک‌های حریف بود. اینکه سروش بخواهد در این پست ادامه دهد، سؤالی است که هاشمیان باید به آن پاسخ دهد؛ اما مطمئناً پرسپولیس اگر قرار باشد با تک‌مهاجم بازی کند، پشت سر او نیاز است که هافبکی به مراتب خلاق‌تر، گل‌زن‌تر و جنگنده‌تر نسبت به سروش بازی کند.

نیاز شدید به یک مهاجم نوک

پرسپولیس در بازی با آلومینیوم، نه در کنترل توپ و میدان موفق بود و نه در خلق موقعیت. مسأله‌ای که شاید به مرور زمان حل شود، چراکه به هر حال هنوز فصل شروع نشده و سرخ‌پوشان به واسطه خریدهایی که داشته‌اند، نیاز به زمان دارند تا به انسجام تیمی برسند. اما واقعیتی که نمی‌توان آن را کتمان کرد، پاییــن بودن توان تهاجمی پرسپولیس است. علی علیپور در تمام سال‌هایی که در پرسپولیس موفق بود و توانست آقای گل شود، تک‌مهاجم تیمش نبود و بیشتر زوج‌های خوبی مثل مهدی طارمی و گادوین منشا داشت.

در حال حاضر، او در نوک خط حمله سرخ‌پوشان تنهاست و مجبور است بیشتر توانش را صرف پرس دفاع حریف کند. هاشمیان هم خوب می‌داند که تیمش به یک مهاجم سرزن، قدبلند و قدرتمند نیاز دارد که جدا از توانایی در بازی هوایی و دوندگی، از تکنیک و قدرت حفظ توپ بالایی هم برخوردار باشد. ضمن اینکه علیپور جانشین مناسبی هم روی نیمکت ندارد و بازیکنی مثل ابوالفضل بابایی نمی‌تواند مهاجم اید‌ئالی برای سرخ‌پوشان باشد.

عدم اعتقاد هاشمیان به 2 جوان تازه‌وارد

پرسپولیس در فصل نقل‌وانتقالات تابستانی، دو خرید جوان گران‌قیمت داشت؛ از این جهت گران‌قیمت که این باشگاه مجبور شد برای خرید مجتبی فخریان و محمدحسین صادقی، رقم‌های سنگینی را بابت رضایت‌نامه و سایر موارد پرداخت کند. فخریان در لیست کارتال نبود و کمیته فنی پرسپولیس تشخیص داد که او خرید آینده‌داری است. اما تمجید کارتال از عملکرد صادقی در بازی هوادار و پرسپولیس باعث شد او در لیست خرید این تیم قرار بگیرد. در بازی‌های دوستانه، این دو بازیکن جوان خیلی کم فرصت حضور در میدان را پیدا کرده‌اند.

در بازی با آلومینیوم که اصلاً به آن‌ها اعتماد نشد تا مشخص شود که هاشمیان اعتقاد چندانی به بازی این دو جوان ندارد. باید دید در ادامه و با شروع لیگ، شرایط به همین شکل خواهد بود یا اینکه آن‌ها جایی برای خود در ترکیب سرخ‌پوشان دست‌وپا می‌کنند. ناگفته نماند کارتال درباره هر دو بازیکن گفته بود که نیاز است به صورت قرضی در تیم‌های دیگری بازی کرده و با تجربه بیشتری به پرسپولیس بیایند. شاید هاشمیان هم با بازی ندادن به آن‌ها، می‌خواهد همین موضوع را به دو شاگردش منتقل کند.

نیمکتی که کم‌تجربه است

پرسپولیس بدون شک فصل سختی را با همه نفرات و کادری که در اختیار دارد، پیش‌رو خواهد داشت؛ مخصوصاً اینکه فشار روی وحید هاشمیان و کادرش بیشتر از هر زمان دیگری است. به‌هرحال او هدایت تیمی را بر عهده گرفته که یک فصل بد را تجربه کرده و باید آن را جبران کند. از طرفی، رضا درویش و اطرافیانش مدام از خریدهای خود تعریف و تمجید می‌کنند تا اگر در آینده نتایج خوبی رقم نخورد، فشار روی کادرفنی باشد نه آن‌ها؛ در حالی که پرسپولیس در چند پست می‌توانست و می‌تواند بازیکنان به مراتب بهتری را در اختیار کادرش قرار دهد. اما یک واقعیت را باید پذیرفت و آن اینکه در کادر فنی پرسپولیس، نبود یک مربی باتجربه که بتواند در شرایط حساس تصمیمات درست و مهمی اتخاذ کند، کاملاً احساس می‌شود.

نه خود هاشمیان حتی تجربه دستیار اولی را در تیم بزرگی داشته، و نه دستیارانش. کریم باقری همواره کمترین نقش فنی را در کنار مربیان ایرانی و خارجی پرسپولیس در سال‌های اخیر داشته است. امیرحسین پیروانی نیز سابقه چندانی در هدایت تیم‌های بزرگ و حتی متوسط در لیگ برتر ندارد. مهرداد خانبان هم اولین سال مربی‌گری‌اش را در کنار هاشمیان سپری می‌کند. می‌ماند په‌په لوسادا که مربی بدنساز و تمرین‌دهنده خوبی است، اما کارش کوچینگ نیست. البته هاشمیان خودش این موضوع را می‌دانست و به همین دلیل دنبال یک دستیار خیلی خوب برای کادرش بوده و هست، اما فعلاً خبری از چنین فردی در کادر فنی سرخ‌پوشان نیست.