انتقاد تند نماینده مجلس ششم از بیانیه ۱۸۰ نفره اقتصاددانان‌ها

 احمد شیرزاد از فعالان سیاسی اصلاح‌طلب که مواضع سیاسی انتقادی او در گذشته معروف است، در یادداشتی برای روزنامه شرق استدلال‌های مهمی در رد ادعای بیانیه اخیر چند چهره اقتصادی مطرح کرده است: دو روز پیش، به تاریخ ۱۴۰۴.۴.۱۷ دوستان ما در جبهه اصلاحات بیانیه‌ای در اعتراض به قانون تعلیق همکاری با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی منتشر کردند.

من به عنوان یک اصلاح‌طلب نمی‌توانم با این موضع‌گیری همدل باشم. اولا لحن بیانیه بسیار تند است و به نظر نمی‌رسد از سر پختگی و آرامش نگاشته شده باشد. ثانیا بسیار تحکم‌آمیز است. دوستان ما در شرایطی نیستند که با چنین لحن آمرانه‌ یا ناهیانه‌ای ی با نهادهای حکومت سخن بگویند.

به گمانم کار دوستان بسیار عجولانه و دور از انتظار بود. شرایط فعلی در روابط متقابل ایران با آمریکا و اروپا، در زمینه مسائل هسته‌ای، که به نوعی با روابط ایران با آژانس گره خورده است، شرایطی خاص و سرشار از ابهام است. میزان و نوع آسیب‌هایی که به تاسیسات هسته‌ای ما زده‌اند روشن نیست.

نظام نیز هنوز برنامه مشخصی برای ادامه فعالیت‌های هسته‌ای، پس از حمله آمریکایی‌ها، اعلام نکرده است و به گمان من در این مسیر هیچ عجله‌ای هم نباید بکند. مسبب وضعیت در هم آمیخته و پر از ابهامی که ایجاد شده خود آمریکایی‌ها و اسرائیلی‌ها هستند و دلیلی ندارد که ما برای ادامه شیطنت آنها چراغ‌های مسیر را روشن کنیم. در چنین شرایط پر از ابهامی که ابعاد مسئله از هر طرف تاریک است. چه لزومی دارد که جناح‌های سیاسی داخلی دست به موضع‌گیری‌های بسیار صریح و بی برو برگرد بزنند؟

کدام طیف اجتماعی یا سیاسی در کشور چشم انتظار این موضع‌گیری بود؟ به کجا چنین شتابان؟ و اما به لحاظ محتوایی، ادامه همکاری ایران با آژانس به صورت متداول قبل از تهاجم اسرائیل و آمریکا، به این معنی است که بازرسانی که هنوز در ایران مانده‌اند را بلافاصله با سلام و صلوات و احترامات فائقه ببریم بر سر تاسیسات بمباران شده تا با دقت عکس و فیلم بگیرند و گزارش میزان موفقیت یا عدم موفقیت حملات را بی کم و کاست تحویل دشمنان ما بدهند.

همچنین باید دست آنها را بگیریم ببریم به هر مکانی که آنها بدان ظنین هستند تا از آنچه می‌تواند اهرم چانه‌زنی ما در آینده باشد خبر بگیرند. در شرایطی که خود آمریکایی‌ها مدعی‌اند همه چیز را از بین برده‌اند و بابت این کار جشن به راه می‌اندازند، چه لزومی دارد برای «یک برنامه منهدم شده» (به زعم آنها) بازرسی صورت بگیرد. این که ایران به عنوان کشوری که برنامه هسته‌ای‌اش مورد تهاجم قرار گرفته و آسیب دیده، آمادگی همکاری با آژانس را ندارد، امری دور از منطق و تعجب‌ برانگیز نیست.

افزایش احتمال فعال‌سازی مکانیسم ماشه و بازگشت تحریم‌های سازمان ملل، نگرانی دیگر دوستان است. به گمان من، این سناریویی است که طرف‌های اروپایی و آمریکا از ماه‌ها پیش تدارک آن را دیده بودند. حتی در شرایطی که به ظاهر مادر حال مذاکره معطوف به نتیجه با آمریکایی‌ها بودیم، سه کشور اروپایی در آن سو زمزمه فعال‌سازی مکانیزم ماشه را داشتند و برای آن زمینه چینی می‌کردند. آن طور که شواهد نشان می‌داد، حتی اگر جنگ هم رخ نمی‌داد و آنها با تعاریف خودشان هر نوع حسن نیتی را هم از ما می‌دیدند، باز هم طرف‌های اروپایی و آمریکا حاضر نبودند اجازه دهند ایران به سادگی از دوران ضرب‌الاجل ساز و کار ماشه عبور کند. و بالاخره خوب بود عزیزان نگاهی هم به متن مصوبه و ادبیات آن می‌کردند.

به نظر من متن مصوبه بسیار دقیق و حساب شده تنظیم شده است، به طوری که انعطاف لازم را دارد و دست تصمیم گیرندگان سیاسی و راهبردی کشور را نمی‌بندد. مصوبه حاکی از تعلیق همکاری تا زمان حصول شرایط معین برای تضمین امنیت تاسیسات و متخصصان کشور است. بنا بر این در صورت حصول شرایط ذکر شده (که شرایطی معقول و منطقی است) توسط شورای عالی امنیت ملی، راه برای همکاری با آژانس باز می‌گذارد. اگر دوستان ما حداقل اعتماد به دولت را به کار می‌گرفتند باید فکرش را می‌کردند که دولت چنانچه با مصوبه مجلس در بن‌بست قرار می‌گرفت در مقابل آن انقلتی می‌آورد و آن را به این سرعت ابلاغ نمی‌کرد. متهم کردن پزشکیان عزیز به شتابزدگی جفاست. واقعا برای من سؤال است که بیانیه صادر شده کدام راه را می‌گشاید؟