چه حکمی در انتظار تتلو است؟

 «بله صحت دارد دوستان! جوابی که منتظرش بودیم نگرفتیم. حکم شکسته نشد، امید ما هم شکسته نشده. امید، امید، امید» چند روزی می‌شود که در فضای مجازی، هشتگ امیر تتلو یا همان امیرحسین مقصودلو یکی از هشتگ‌های ترند است. خواهر امیر تتلو با تأیید خبر اعدام برادرش در صفحه اینستاگرامی‌اش، خبر از شکسته نشدن حکم اولیه او داده بود و به دنبال اعلام عمومی شکسته نشدن حکم اعدام تتلو، هواداران او در فضای مجازی در حال بازنشر هشتگ مرتبط با تتلو هستند. امیر تتلو به دلیل حواشی بسیاری که اخیراً به‌همراه داشت، دستگیر شده و این روز‌ها همه منتظر حکم نهایی او هستند. واقعیت این است که امیر تتلو چه در زندان باشد و چه خارج از زندان نامش همیشه همراه با حاشیه بوده است. 
در یکی از گزارش‌ها، پلیس ترکیه به گزارش فعالان حقوق زن این کشور اقدام به دستگیری تتلو کرده است. همچنین در یکی از فیلم‌های منتشر شده از تتلو در فضای مجازی، گروهی از دختران در حال مجاب کردن دختری دیگر برای انجام کاری هستند. پیش از آن نیز تتلو با اعلام فراخوانی از دختران نوجوان و جوان خواسته بود تا به «حرمسرا»ی او بیایند. در فیلم‌هایی دیگر نیز برخی دختران مورد ضرب و شتم و تعرض قرار گرفته بودند. 
اما تتلو از کجا به اینجا رسید و چه اتفاقی افتاد که پلیس ترکیه به اتفاقات خانه‌اش ورود می‌کند و در ‌نهایت او را از ترکیه اخراج و تحویل ایران می‌دهد؟ اوایل دهه 80، امیر مقصودلو یا همان امیر تتلو از چهره‌های مطرح رپ فارسی زیر‌زمینی بود. در کنار تعدادی دیگر از خواننده‌های رپ به‌عنوان نسل اول رپ فارسی به‌شمار می‌رفت. به‌دلیل نبوغ در خوانندگی و البته نویسندگی ترانه‌هایش؛ طرفداران خاص خودش را داشت. اوایل دهه 90 درصدد گرفتن مجوز از نهاد‌های فرهنگی، به‌دنبال گرفتن تأیید و جلب مقبولیت از مسئولان فرهنگی؛ تتلو مسیری را پیش برد که باعث شد از نام، عشق به شهرت و هوادارانش سوءاستفاده شود. 
تتلو برای جلب مقبولیت تا جایی پیشرفت که خود را ملزم می‌دانست تا هوادارانش را هدایت کند. در آستانه جام‌جهانی، ترانه‌ای با عنوان «من هم یکی از اون یازده‌تام» برای تیم ملی خواند و همکاری با نهاد‌های همسوی با دولت تا جایی پیشرفت که با همکاری یکی از ارگان‌های فرهنگی مطرح کشور نیز ترانه‌ای برای انرژی هسته‌ای خواند. به برنامه‌های فرهنگی و دیدار‌های سیاسی دعوت و از او به‌عنوان یک چهره انقلابی هم تقدیر می‌شد. از طرفی حتی باشگاه پرسپولیس نیز او را فراخواند و برای همکاری و بازی این چهره در تیم پرسپولیس هم اعلام رضایت کرد. تتلو در تمام این مسیر، ظرفیتی به نام هوادارانش را داشت و به‌هرحال می‌شد از راه‌هایی نیز از این ظرفیت استفاده شود؛ هر چند مقبولیتی صفر و صدی نزد تمام هوادارانش نداشت و برخی صرفاً او را یک خواننده می‌دانستند و نه یک کنشگر سیاسی- اجتماعی؛ اما در طول این مدت، تتلو برای دیدار‌های سیاسی دعوت شد. از پرسپولیس تأیید بازی گرفت و روی ناو جنگی خوانندگی کرد. ولی نتیجه تمام این‌ها چیزی نبود به‌جز سوءاستفاده سیاسی از نام خواننده جوانی که جمعیت قابل توجهی هوادار نوجوان داشت و برخی از همین نوجوانان منتظر بودند تا سلبریتی محبوب‌شان لب‌ تر کند و آن‌ها مطیعانه بگویند چشم و امرش انجام شود.
تتلو که نتوانست مجوزی برای خواندن دریافت کند، گزینه طغیان را در پیش گرفت. اواخر دهه 90 به خارج از کشور رفت. نقطه سقوط او دقیقاً وقتی آغاز شد که پس از مهاجرت، طغیان را برای آنچه گمان می‌کرد نادیده گرفته شدنش بود، انتخاب کرد. از آن زمان، خواندن آهنگ‌های مبتذل با محتوا‌های منشوری آغاز شد. لایو‌هایی عجیب و کار‌هایی عجیب و غریب‌تر از سر گرفته شد و تبدیل شد به نمادی از سخیف، غیراخلاقی و غیرعقلانی بودن یک انسان. در جایی ایستاد و هوادارانش را به کار‌هایی فراخواند که حتی به دور از شأن انسانیت بود. جایگاهی که امروز تتلو در آن ایستاده است، دقیقاً پس‌زدن تمام اعتقاد‌هایی است که اگر به آن‌ها عمل شود، فرد می‌تواند یک زندگی سالم و آرامی داشته باشد، اما او خلاف جریان رودخانه رفت و همین امر یعنی طغیان. تتلو به‌طور رسمی و علنی اعلام می‌کرد که حرمسرا دارد و برای دختران نوجوان برای روابط غیرمشروع فراخوان منتشر می‌کرد، در میان انبوه فالوورانش به والدینش فحاشی می‌کرد و از جایگاه والدین در خانواده ایرانی تقدس‌زدایی. مواد مخدر استفاده می‌کرد و دختران نوجوان را به خانه‌اش می‌کشاند تا همراه او مواد مصرف کنند و در این بین نیز باعث آزار و تعرض جنسی هم می‌شد. تمام این‌ها طغیان است؛ طغیان در برابر اخلاق، شرع و حتی زیست غریزی انسان‌ها. تمام این‌ها اثر معکوس دیده شدن و بالا بردن فردی است که به دنبال جلب رضایت و گرفتن مجوز بود. با این وجود ولی همچنان خیل عظیمی از نوجوانان درگیر این کاراکتر هستند و برای او هشتگ نه به اعدام می‌زنند.

چه حکمی در انتظار امیر تتلو است؟
یکی از اتهامات امیرحسین مقصودلو سب‌النبی است. اما قانون دراین‌رابطه چه می‌گوید؟ حسین میرمحمد صادقی عضو هیئت‌علمی دانشگاه شهید بهشتی در این باره معتقد است: «اگر مبنای اتهام سب‌النبی باشد، ماده ۵۱۳ قانون مجازات اسلامی پیش‌بینی کرده که کسانی که به‌هرحال به مقدسات دینی توهین بکنند، درصورتی‌که مصداق سب‌النبی باشند، مجازات اعدام برای آن‌ها در نظر گرفته شده و در غیر این صورت، توهین به مقدسات مجازات یک تا پنج سال حبس را دارد. اما چه شرایطی باید باشد تا متهم مشمول بشود؟ تا قبل از سال ۹۲ این ابهام وجود داشت که چه شرایطی اگر باشد، متهم مشمول قسمت اول ماده ۵۱۳، یعنی سب‌النبی و اعدام می‌شود و در چه حالتی ممکن است صرفاً توهین به مقدساتی باشد که به حد سب‌النبی نمی‌رسد و مجازاتش فقط یک تا پنج سال حبس است. این را باید ما با مراجعه به موازین فقهی بررسی می‌کردیم، چون این جرم بر اساس موازین فقهی در قانون ما پیش‌بینی شده است.»

این دکترای حقوق افزود: «فقها در بحث سب‌النبی مطالبی را مطرح کردند که سب‌النبی، درصورتی‌که کسی دشنام بدهد به پیامبر یا به امامان - و حضرت فاطمه زهرا(س) را هم اضافه کرده‌اند - و در واقع چهارده‌معصوم را گفته‌اند اگر کسی فحش بدهد یا قذف بکند، یعنی تهمت عمل ناروای جنسی به این بزرگواران بزند، آن وقت مجازاتش در واقع مجازات اعدام خواهد بود. اما بعد، قانون مجازات اسلامی در سال ۹۲ در ماده ۲۶۲ آمد و این خلأ را مرتفع کرد و به‌صراحت همین تعریف را آورد که سب‌النبی کسی است که دشنام بدهد به پیامبر(ص)، به هر یک از انبیای عظام الهی، یا دشنام بدهد به پیامبران(ع) یا اینکه آن‌ها را متهم به عمل ناروای جنسی کند و در واقع مرتکب قذف پیامبران شود. همچنین در تبصره این ماده هم آمده است که قذف و دشنام به امامان(ع) و حضرت فاطمه زهرا(س) در حکم سب‌النبی است؛ چون سب‌النبی یعنی دشنام به پیامبر(ص)، به نبی، و اینکه به امام(ع) یا حضرت زهرا(س) این دشنام و قذف انجام شود، گفته شده این هم در حکم سب‌النبی است؛ یعنی همان مجازات اعدام متوجه چنین فردی خواهد بود.»

وی ادامه داد: «این راجع به خود نوع اتهام است که ممکن است این باشد؛ بسته به جزئیات پرونده باید قضاوت کرد که آیا این است یا نه. ولی شاید نزدیک‌ترین عنوانی که نسبت به مجازات اعدام بشود در نظر گرفت و تصور کرد، همین حکم سب‌النبی است که مرتکبِ سب‌النبی در واقع نامیده می‌شود.»

چگونه ساب النبی می‌تواند از اجرای حکم تخفیف بگیرد؟
برای افرادی که مرتکب این عمل شنیع شده باشند، آیا راهی برای شکسته‌شدن [حکم] وجود دارد؟ میرمحمد صادقی در پاسخ به این سؤال گفت: «حالا دررابطه‌با تخفیف‌هایی که برای این‌گونه افراد پیش‌بینی شده، یک تخفیف هست دررابطه‌با اصل زمان محاکمه و اثبات جرم. چون به‌طورکلی بنا بر این نیست، شارع مقدس بنا را بر این نگذاشته که حدود به هر شکلی اجرا شود؛ بلکه تلاش کرده که جلوی اجرای حدود را با کمترین بهانه‌ای بگیرد. بنابراین، ماده ۲۶۳ قانون مجازات اسلامی سال ۹۲ در واقع تخفیف یا ملاحظه‌ای را نسبت به متهمین به این جرم پیش‌بینی کرده که: هرگاه متهم ادعا نماید که اظهارات وی از روی اکراه، غفلت، سهو، یا در حالت مستی، یا غضب، یا سَبق لِسان، یا بدون توجه به معانی کلمات، و یا نقل‌قول از دیگری بوده است، ساب‌النبی محسوب نمی‌شود.»

این دکترای حقوق همچنین عنوان کرد: «جالب است که این ماده می‌گوید حتی ادعا نماید؛ یعنی اصلاً لازم نیست اثبات کند. همین که این فرد که متهم است، ادعا کند که: «من از روی اکراه این فعل را انجام دادم، یا غفلت کردم، یا سهواً این را گفتم، یا در حالت مستی بودم، یا در حال غضب این را گفتم، یا از دهانم پرید (سَبق لِسان)، یا اصلاً به معنی کلمه‌ای که گفتم توجه نداشتم و نمی‌دانستم که این مثلاً به معنای قذف یا دشنام به پیامبر مکرم(ص) است»، در این مرحله کار بسیار راحت خواهد بود. لذا، متهمین صرفاً با همین ادعا می‌توانند قاضی را قانع کنند تا این نکته را بپذیرد و فعل مرتکب شده را سب‌النبی نداند و متهم را ساب‌النبی محسوب نکند. چون به‌هرحال تا جایی که ممکن است باید تلاش کرد که حریم‌ها شکسته نشود.»

متن کامل گزارش گروه جامعه را در روزنامه فرهیختگان بخوانید