رویداد «هفتۀ اردیبهشتی نمایش»
تئاتر دانشجویی پس از ۳۰ سال در دانشگاه آزاد احیا شد. «هفته اردیبهشتی نمایش» با ۱۵ اجرای صحنه‌ای در ۱۰ واحد دانشگاهی از ۱۳ تا ۱۸ اردیبهشت برگزار می‌شود تا فضایی برای بروز استعدادهای هنری دانشجویان فراهم کند.
  • ۱۴۰۴-۰۲-۱۶ - ۲۱:۳۶
  • 00
رویداد «هفتۀ اردیبهشتی نمایش»
۱۰ واحد دانشگاه آزاد میزبان علاقه‌مندان هنر‌های نمایشی
۱۰ واحد دانشگاه آزاد میزبان علاقه‌مندان هنر‌های نمایشی

ابوالفضل مظاهری – ثمین قیصری، گروه دانشگاه: پس از سه دهه، تئاتر دانشجویی بار دیگر در دانشگاه آزاد جان گرفت. در نخستین گام جشنواره سراسری تئاتر دانشجویی که 30 ‌سال پیش در سال 1373 در شهر نوشهر برگزار شده بود، سال پیش با رویکردی تازه و هدفمند در واحد نجف‌آباد اصفهان از سر گرفته شد. اقدامی در راستای تقویت جریان فرهنگی که با ایجاد فضایی برای بروز خلاقیت‌های هنری نسل جوان به رشد استعداد‌های هنری دانشجویان دانشگاه کمک می‌کند. حالا هم در گام بعدی باشگاه رشد استعداد‌های هنری ادبی جوان «هفته اردیبهشتی نمایش» را کلید‌ زده است تا در قالب یک رویداد فرهنگی متفاوت هنرمندان عرصه هنر‌های نمایشی در دانشگاه آزاد آثار خود را پیش چشم دوستان و هم‌دانشگاهی‌های خود ارائه کنند. فرصتی ارزشمند برای دانشجویان اهل هنر – چه آن‌ها که دستی بر آتش دارند و چه آن‌ها که علاقه‌مند به تماشای تئاتر هستند – که می‌تواند افزایش نشاط را در فضای دانشگاه هم به ارمغان آورد. در این رویداد که امروز جنبه‌های مختلفی از آن را در این گزارش بررسی کردیم، ۱۵ اجرای صحنه‌ای در ۱۰ واحد و ۸ استان به نمایش در می‌آید. واحد دانشگاهی تهران مرکزی، نجف‌آباد، شیراز، بوشهر، رودهن، جهرم، بندرعباس، رشت، یزد و اراک از 13 تا 18 اردیبهشت محل اجرای دانشجویان هستند. 

روایت هنرمندانۀ دانشجویان از قیام مردم جنوب در برابر استعمار

« ریل خونی روی خط استوا» عنوان نمایشی است که قرار است به مناسبت هفته اردیبهشتی نمایش در واحد بوشهر به روی صحنه برود. مرتضی قایدپوری، دانشجوی کارشناسی‌ارشد ادبیات نمایشی دانشگاه آزاد واحد بوشهر و سرپرست گروه نمایشی ریل خونی روی خط استوا پیرامون جزئیات این اثر در هفته اردیبهشتی نمایش گفت: «نمایش ما روایتی تاریخی از قیام مردم جنوب ایران در مقابل استعمار انگلستان است. در دوره‌ای که انگلیسی‌ها به طمع خاک ایران به سرزمین ما هجوم آورده و هدفشان تسخیر کل کشور بود، اولین اقدام آن‌ها تلاش برای احداث خط راه‌آهن در بوشهر بود. مردم بوشهر با آگاهی از این اقدام و تأسیس پایگاه راه‌آهن در منطقه، قیام خود را آغاز کردند. این قیام، ریشه در دلبستگی مردم بوشهر به سرزمین خود و همچنین آیین‌هایشان داشت و در برابر نیرو‌های انگلیسی ایستادگی کرده و مانع از احداث خط راه‌آهن شدند.» 

او با اشاره به شخصیت‌های حاضر در نمایش «ریل خونی روی خط استوا» عنوان کرد: «شخصیت‌های نمایشی ما هشت نفرند. امینه، یک مشروطه‌خواه اصالتاً بوشهری که از شیراز به بوشهر نقل مکان می‌کند. عطیه، خواهر امینه که در کارگاه راه‌آهن مشغول به کار است. سرهنگ، فردی مزدور و نماینده انگلیسی‌ها در میان مردم بوشهر است که نمادی از ظلم استعمار بوده و به مردم فشار می‌آورد. شخصیتی در نمایش وجود دارد که دیوانه است و در اصطبل اسب مشغول است. نقش دیگر عموی امینه و عطیه است. همدم، صاحب عمارتی که به انگلیسی‌ها اجاره داده و حامی آن‌هاست. و ماهگل که خدمتکار عمارت است.» 

قایدپوری با اشاره به کسب مقام سوم در بخش نمایشنامه‌نویسی جشنواره سراسری تئاتر دانشجویی دانشگاه آزاد اضافه کرد: «با اجرای این نمایش در جشنواره استانی موفق به کسب مقام‌هایی ازجمله بازیگر دوم زن (برای نقش همدم)، تقدیر بازیگری سوم زن و تقدیر کارگردانی شدیم. گروه در فعالیت‌های آتی خود در حال آماده‌سازی نمایشی با عنوان «هبو» (یا زو) است که ریشه در آیین‌های بوشهر دارد. داستان این نمایش درباره چهار نفر از اهالی بوشهر است که در انبار یک کشتی جا مانده و وارد دریا می‌شوند و اتفاقاتی برایشان رخ می‌دهد.» 

کارگردان این نمایش پیرامون تأثیر فضای نمایش در نقل روایت‌های تاریخی عنوان کرد: «این نمایش برای اولین بار به بخش کمتر شناخته شده از تاریخ بوشهر، یعنی احداث راه‌آهن در این شهر می‌پردازد. بسیاری گمان می‌کنند بوشهر در آن دوره فاقد راه‌آهن بوده است، درحالی‌که در تحقیقات و پژوهش‌های چند ساله خود به مستنداتی دست یافتیم که وجود راه‌آهن در بوشهر را ثابت می‌کند و آثار و تصاویر آن نیز موجود است. این موضوعی است که برای نخستین بار در یک اثر نمایشی مطرح می‌شود و پیش از این حتی در فیلم، رمان یا داستان نیز به آن پرداخته نشده بود و صرفاً در میان افراد قدیمی‌تر به صورت روایی نقل می‌شد.» 

او با اشاره به تلفیق یافته‌های تاریخی با آیین‌ها و فرهنگ مردم بوشهر، به ویژه آیین عزاداری در متن نمایش تشریح کرد: «نکته مهم این است که نمایش ما با دوره‌ای مصادف می‌شود که انگلیسی‌ها به بهانه جلوگیری از تجمع مردم، مانع از برگزاری تعزیه در اواخر دوره قاجار و اوایل پهلوی می‌شدند. در نمایش ما رویکردی به تعزیه و آیین‌های بوشهر دیده می‌شود. این دو مقوله اصلی بودند که در نمایش به کار گرفته شدند و نتیجه‌بخش بود. نگاه هنری ما به این داستان بومی، نگاهی مدرن بود؛ به این معنا که فضای نمایش صرفاً یک فضای روستایی یا کهنه با لباس‌های قدیمی صرف نبود، بلکه رویکرد ما رئالیسم جادویی بود که هم شامل فضا‌های واقعی می‌شد و هم فضا‌های سوررئال بر آن حاکم بود.» 

قایدپوری مهم‌ترین دستاوردی این جشنواره و فضای ایجاد شده برای هنردوستان را تأکید بر انجام کار پژوهشی و تحقیقاتی در تولید اثر دانست و افزود: «کار ما صرفاً یک داستان‌پردازی ذهنی بر اساس برداشت شخصی از گذشته بوشهر نبود، بلکه بر تحقیقات مستند و معتبر استوار بود. تمامی اسنادی که در این نمایش به آن‌ها اشاره شد، معتبر هستند و صرفاً بازگویی وقایع تاریخی صرف نیست. اگرچه برخی شخصیت‌ها مانند دختر مشروطه‌خواه از شیراز ‌زاده ذهن نویسنده برای پیشبرد روایت هستند، اما رویداد‌های کلی نمایش، نظیر قیام مردم در برابر استعمارگران، ریشه در واقعیت تاریخی دارد. این رویکرد پژوهش‌محور در کار ما با حمایت دانشگاه و برگزاری جشنواره تقویت شد و به ایده‌های جدید نمایشی و نمود بیشتر تحقیق و پژوهش در آثار منجر شد.» 

او با قدردانی از زحمات مسئولان پیشنهادهایی برای ایجاد فضای حرفه‌ای در این حوزه ارائه داد: «نکته‌ای که به نظرم می‌رسد این است که در برخی جنبه‌های اجرایی تئاتر، هنوز نگاه حرفه‌ای به چشم نمی‌خورد. یکی از موارد قابل تأمل، اصرار بر اجرای آثار تنها در فضای دانشگاهی بود. معتقدم دانشجویان تئاتر نیازمند حضور در فضای عمومی جامعه هستند تا آثارشان توسط مردم دیده شود. اصرار بر اجرای داخلی در محیط دانشگاهی، به دلیل محدودیت مخاطب دانشجویی، به تنهایی پاسخگو نیست. ما باید امکان ارائه آثار خود را در فضای شهر و برای عموم مردم داشته باشیم تا کارمان به صورت حرفه‌ای و به عنوان نماینده دانشگاه آزاد دیده شود.» قایدپوری با اشاره به محدودیت جغرافیایی توضیح داد: «گروه‌ها باید امکان اجرا در شهر‌های دیگر را نیز داشته باشند. این که صرفاً در شهر خودمان اجرا کنیم، با توجه به تعداد محدود مخاطبان محلی که غالباً شامل خانواده‌ها یا افرادی‌اند که در مراحل تمرین و آماده‌سازی در جریان بوده‌اند، بازدهی کافی ندارد. باید بتوانیم آثارمان را در شهر‌های بزرگ مانند تهران، اصفهان، تبریز، مشهد و بندرعباس به نمایش بگذاریم. این امر نه‌تنها باعث دیده شدن بهتر بازیگران و گروه دانشجویی می‌شود، بلکه به تعامل فرهنگی و آشنایی دانشجویان واحد‌های مختلف با آثار و رویکرد‌های یکدیگر کمک می‌کند.» 

او در پایان تأکید کرد: «اجرای آثار دانشجویی با کیفیت بالا در تالار‌های معتبری نظیر تالار مولوی تهران امکان‌پذیر شود. قابلیت و پتانسیل نمایش دانشجویی بسیار بالاست، اما به دلیل محدودیت فضا، این پتانسیل به خوبی دیده نمی‌شود. بسیاری از شرکت‌کنندگان در جشنواره، دانشجویان یا فارغ‌التحصیلان رشته نمایش‌اند که در خارج از فضای دانشگاه نیز فعال‌اند. نباید نگاه به کار دانشجویی محدود باشد. فکر دانشجویان باز است، ایده‌های نو دارند و ما کار‌های بسیار خوب و باکیفیتی از آن‌ها شاهد هستیم که لایق دیده شدن در سطح گسترده‌تر است.» 

تعویق اجرای نمایش کمدی دانشجویان به احترام مردم بندرعباس

« نیما نبوی، سرپرست گروه کمدی نمایش «ببعی و گرگ آشپز» که قرار است در هفته اردیبهشتی نمایش دانشگاه آزاد در واحد بندرعباس به اجرا دربیاید گفت: «قرار بود طی یک اجرای رایگان، برنامه‌ای فرهنگی برای بچه‌های یتیم و بی‌سرپرست بندرعباس داشته باشیم اما متأسفانه به دلیل حادثه بندر شهید رجایی فضا مناسب اجرای نمایش کمدی نیست. به همین خاطر با مسئولان مربوطه صحبت کردیم و نمایش را به آخر اردیبهشت و روز‌های 27،28 و 29 اردیبهشت‌ماه موکول کردیم.» 

او درخصوص جزئیات این اثر نمایشی تشریح کرد: «نویسنده نمایش «ببعی و گرگ آشپز» حسین فدایی‌حسین است. مجوز‌های لازم برای استفاده از این اثر را از ایشان و اداره ارشاد گرفتیم. خود دانشگاه آزاد نیز تأییدیه آن را داده است. موضوع آن درباره دو گرگ نادان است که می‌خواهند با هر ترفندی وارد خانه مامان بزی شوند و مامان بزی با سر رسیدن به‌موقع باعث می‌شود گرگ‌ها فرار کنند. گرگ‌ها یک‌سری بازی انجام می‌دهند که باعث کمدی شدن نمایش شده است.» 

نبوی در ادامه با اشاره به موزیکال بودن این نمایش عنوان کرد: «به‌خاطر اینکه نمایش حوصله‌سربر نباشد و بچه‌ها خسته نشوند به این نمایش تعداد زیادی موزیک اضافه کردیم تا کار نوسان و اوج داشته باشد. طبق متن چهار بازیگر داریم؛ اما با اضافه کردن پنج بازیگر دیگر، در حال حاضر این نمایش با 9 بازیگر اجرا خواهد شد. البته تمام 9 بازیگر روی صحنه نیستند؛ از آنجایی که شرایط دانشجویی است و بچه‌ها به علت کلاس‌های خود به نمایش نمی‌رسند برای آن‌ها جایگزین گذاشتیم؛ به طوری که در یک شب یک گروه برای اجرا ‌می‌روند و شب دیگر گروه دیگر جایگزین می‌شود. افرادی نیز در پشت‌صحنه به ما کمک می‌کنند. بنابراین درمجموع 22 نفر شامل بازیگران، عوامل پشت‌صحنه و کسانی که چه به صورت مستقیم و چه به صورت غیرمستقیم همکاری می‌کنند، این گروه نمایشی را تشکیل می‌دهند.» 

او با اشاره به نمایش «مقدمه بر»، اثر حضوریافته در جشنواره سراسری نمایش دانشگاه آزاد افزود: «فضای نمایش «مقدمه بر» تقریباً سورئال بود. محور محتوایی آن نمایش به این صورت بود که تمام افرادی که در صحنه قرار داشتند در حالت اغما بودند و جانشان را از دست داده بودند و منتظر یک امید و ناجی بودند. در آخر نیز شخصی به عنوان منجی وارد صحنه می‌شود، اما درحقیقت طینت او شیطان بود و همه را به بیراهه می‌برد. او سعی می‌کرد همه را تحت کنترل خود قرار دهد و هر کس که می‌خواست نسبت به این موضوع اعتراض کند، او را می‌کشت و به اصطلاح سرش را زیر آب می‌کرد. این نمایش نیز دارای 9 بازیگر بود.» او با اشاره به مشکلات داخل دانشگاه اضافه کرد: «تمامی مسئولان پشت ما بودند و تمام تلاششان را کردند که به اجرا برویم. اما با تمام سختی‌هایی که داشتیم، خواستیم خودمان را به این جشنواره برسانیم تا اعلام حضور کنیم و بگوییم ما هم هستیم؛ اما مسئولان دانشگاه تا جایی می‌توانند به ما کمک کنند و دستشان باز است. یک‌سری چیز‌ها به خود سازمان مرکزی تهران برمی‌گردد؛ مثلاً ما بودجه بیشتر و فضای تمرین می‌خواهیم. در حال حاضر پلاتو نداریم. در نمایش ببعی و گرگ آشپز فضای ما مناسب این صحنه نیست و باید یک پلاتو داشته باشیم؛ اما گفتیم اجرا برویم و بچه‌ها متوجه شوند که در چه مضیقه‌ای کار می‌کنیم و در آنجا مطالبه‌گری کنیم.» 

این دانشجوی هنرمند تصریح کرد: «در کل فضای جشنواره فضای خوبی است و با تمام سختی‌هایی که دارد، تجربه می‌شود و با آدم‌های خیلی خوبی آشنا می‌شویم. ذهنیت همه‌شان نسبت به شما یک روند مستقیم دارد. در این مسیر روابط دوستانه به وجود می‌آید و حتی پس از اتمام دانشگاه و دانش‌آموختگی این دوستی و نکاتی که در جشنواره یاد گرفتید می‌ماند. ما در این جشنواره دوستان خیلی خوبی پیدا کردیم.» 

نبوی نبود دانشگاه هنر در بندرعباس را یکی از مطالبات دانشجویان هنرمند دانست و تشریح کرد: «بندرعباس قطب هنر ایران هم در حوزه موسیقی و هم در حوزه تئاتر است؛ اما چیزی که باعث تأسف و ناراحتی بنده و بسیاری از اساتید هنر است عدم وجود دانشگاه هنر برای علاقه‌مندان است. یکی از رسالت‌های کانون فیلم و تئاتر دانشگاه آزاد واحد بندرعباس، مطالبه این حق از مسئولان مربوطه است که رشته هنر به دانشگاه آزاد واحد بندرعباس اضافه کنند. خیلی از بچه‌ها در تئاتر فعالیت می‌کنند اما رشته‌های دیگر درس می‌خوانند یا مجبورند برای این حوزه به شهر‌ها و استان‌های همجوار بروند و آموزش ببینند. اعضای گروه ما نیز از رشته‌های دیگر هستند. برای مثال خودم در رشته حسابداری تحصیل کردم. شاید بتوانم بگویم رشته روان‌شناسی و گرافیک کمی با تئاتر مرتبط است. هیچ رشته هنر، بازیگری و کارگردانی در دانشگاه نداریم.» 

سرپرست گروه کمدی نمایش «ببعی و گرگ آشپز» آشنایی دانشجویان با کانون فیلم و تئاتر را یکی از نکات مثبت جشنواره ارزیابی کرد و گفت: «در فرایند برگزاری بسیاری از دانشجویان از فعالیت ما آگاه و خودجوش وارد بدنه کانون تئاتر دانشگاه می‌شوند. اگر روز اول با پنج نفر کار خود را شروع کردیم، در حال حاضر کانون دارای 25 نفر عضو مستقیم و غیرمستقیم است و بیش از 500 نفر نیز در فضای مجازی عضو گروه تئاتر هستند و اخبار ما را دنبال می‌کنند و پای ثابت برنامه‌های ما هستند.» 

او با تأکید بر فعالیت‌های گسترده کانون فیلم و تئاتر دانشگاه آزاد بندرعباس تصریح کرد: «تنها دانشگاهی که کانون فیلم و تئاتر فعال دارد و در زمینه دانشجویی کار می‌کند دانشگاه آزاد واحد بندرعباس است و همه هنرمندان بندرعباس دید دیگری نسبت به دانشگاه آزاد دارند؛ چون می‌دانند کانون فیلم و تئاتر آن فعال است. ما نیز مانند دیگر گروه‌هایی که در بندرعباس فعالیت می‌کنند در حال فعالیت هستیم. قرار بر این است که پس از این اجرا، از مهر تا اسفندماه دیگر نمایش‌ها را در واحد‌های دیگر استان از جمله لنگه، کیش، قشم و هرمز اجرا کنیم. بچه‌ها خیلی زحمت کشیدند و از سال گذشته درگیر این نمایش هستند. امیدمان این است که مسئولان سازمان مرکزی به بندرعباس بیایند و نمایش ما را ببینند تا بچه‌ها حضوری درددل‌هایشان را بگویند.» 

معاون باشگاه رشد استعداد‌های هنری و ادبی جوان: سالن‌های دائمی نمایش در واحد‌های دانشگاهی راه‌اندازی می‌شوند

«هفته اردیبهشتی نمایش» برنامه‌ای جدید از دانشگاه آزاد است که به دانشجویان فرصت می‌دهد تا پس از سال‌ها وقفه در فضای تئاتری دانشگاه، آثار نمایشی خود را در سطح دانشگاه و برای عموم به اجرا بگذارند. روح‌الله نورموسوی، معاون باشگاه رشد استعداد‌های هنری و ادبی جوان دانشگاه آزاد در گفت‌وگو با «فرهیختگان» پیرامون رویداد «هفته اردیبهشتی نمایش» گفت: «هفته نمایش خروجی آثار نمایشی دانشجویان دانشگاه آزاد است. بخشی از این آثار پیش‌تر در اولین جشنواره تئاتر دانشگاه آزاد که آذرماه سال گذشته برگزار شد، شرکت داشتند. همچنین، گروه‌های دیگری نیز که منتخب مرحله نهایی جشنواره نبودند؛ اما فعالیت‌های وسیعی دارند، در این هفته اجرای عمومی خواهند داشت. این برنامه در واقع پیش‌درآمدی برای ارائه آثار هنری دانشجویان در کنار راه‌اندازی سالن‌های سینما، تئاتر و نگارخانه‌های هنر‌های تجسمی در دانشگاه است. هدف به‌ویژه در حوزه تئاتر ایجاد سالن‌های دائمی نمایش در واحد‌های دانشگاهی است و این هفته به‌نوعی تمرینی برای عملیاتی‌کردن این هدف محسوب می‌شود تا اجرا‌های دانشجویی در دانشگاه‌ها آغاز شود.» 

او درخصوص فرصت‌آفرینی دانشگاه آزاد برای دانشجویان علاقه‌مند تشریح کرد: «سال‌ها بود که دانشگاه آزاد در حوزه نمایش دانشجو تربیت می‌کرد، اما فرصت کافی برای نمایش آثار آن‌ها فراهم نشده بود. برگزاری این هفته باعث شد که این موضوع محقق شود. در فضای جشنواره، با محدودیت‌پذیرش در آثار مواجه بودیم؛ حدود 15 اثر از واحد‌های مختلف پذیرفته شد، درحالی‌که بیش از 100 اثر ارسال شده بود. به دلیل این محدودیت‌های جشنواره، بسیاری از دانشجویانی که سال‌ها فعالیت نمایشی داشتند، امکان حضور در جشنواره را نیافته بودند.» 

معاون باشگاه رشد استعداد‌های هنری و ادبی جوان در ادامه تصریح کرد: «واقعیت این است که این ظرفیت بزرگ‌سال‌ها مفقود مانده بود؛ به این صورت که دانشجو تربیت می‌کردیم؛ اما برنامه‌ای اجرایی برای ارائه آثارشان نداشتیم. این هفته فرصتی برای دانشجویان است تا استعداد خود را شکوفا و نمایان کنند. دانشجویانی داشته‌ایم که چهار سال‌نمایش خوانده‌اند؛ اما حتی یک‌بار هم تجربه اجرا روی صحنه را نداشته‌اند. برای دانشجویان فرصت برگزاری نمایش و اجرا در سطح شهر نیز به دلیل کمبود سالن‌های نمایش اندک است. این فضا فرصتی ارزشمند برای دانشجویان فراهم می‌آورد و قرار است این فضا دائمی باشد. در مهرماه سال آینده قصد داریم این فرایند را رسماً عملیاتی کنیم.» 

برگزاری دومین جشنوارۀ تئاتر دانشجویی دانشگاه آزاد در آبان 1404

نورموسوی از برگزاری دومین جشنواره تئاتر دانشجویی دانشگاه آزاد در آبان‌ماه خبر داد و تصریح کرد: «پس از برگزاری دومین جشنواره تئاتر دانشجویی دانشگاه آزاد در آبان‌ماه، روند اجرای نمایش‌های دانشجویی را در سطح دانشگاه آزاد آغاز خواهیم کرد.» این مقام مسئول تأثیر این هفته را بر مخاطبان این‌گونه تعریف کرد: «دانشجویان بخشی از جامعه هدف اصلی فعالیت‌های نمایشی در دانشگاه را در بر می‌گیرند. برخی از واحد‌های دانشگاهی ما به لحاظ جمعیتی معادل یک شهر کوچکند و تا حدود ۵۰ تا ۶۰ هزار دانشجو دارند. بسیاری از این دانشجویان مخاطبان بالقوه این اجرا‌ها محسوب می‌شوند؛ بنابراین، ما با یک دسته مخاطب عظیم روبه‌رو هستیم که باید برای آن‌ها محتوا تولید و عرضه کنیم. برگزاری این رویداد فرصت خوبی برای دانشجویان است تا در فضای دانشگاه آثار هم‌کلاسی‌ها و هم‌دوره‌ای‌های خود را تماشا کنند.» 

درآمد حاصل از اجرا‌ها در اختیار گروه‌های نمایشی قرار می‌گیرد

او درباره جزئیات برگزاری هفته اردیبهشتی نمایش عنوان کرد: «انتخاب واحد‌ها برای شرکت در این برنامه بر اساس درخواست خود آن‌ها بوده است. بسیاری از واحد‌ها به دلیل وجود رشته نمایش، دارای گروه‌های فعال نمایشی هستند. برخی واحد‌های دیگر، علی‌رغم نداشتن رشته نمایش مانند واحد‌های نجف‌آباد و ساری، به دلیل علاقه و فعالیت گروه‌هایشان، متقاضی شرکت در این هفته بوده‌اند. از نظر محتوایی و موضوعی، تنوع آثار بسیار بالاست. نمایش‌ها به موضوعات متنوعی از جمله مضامین آیینی، موضوعات ملی و میهنی، حوزه دفاع مقدس و آسیب‌های اجتماعی می‌پردازند. به‌طورکلی، تنوع موضوعی آثار متناسب با تنوع اجراهاست.» 

نورموسوی ادامه داد: «این برنامه همچنین به فعال‌سازی جنبه اقتصاد هنر در دانشگاه کمک می‌کند؛ زیرا درآمد حاصل از فروش بلیت اجرا‌ها به واحد دانشگاهی مربوطه و گروه‌های نمایشی بازگردانده می‌شود. به‌عبارت‌دیگر، گروه نمایش و واحد در درآمد حاصل از اجرا سهیم هستند و این امر به پویایی اقتصاد هنر در سطح دانشجویی کمک شایانی می‌کند. تلاش اصلی ما در باشگاه رشد ایجاد این بستر بوده است و اکنون باید بر آن نظارت داشته باشیم تا از اهداف تعیین‌شده اولیه خارج نشود.» 

تلاش کرده‌ایم امکانات لجستیکی مورد نیاز گروه‌ها را فراهم کنیم

او درخصوص اقدامات آتی باشگاه رشد برای تداوم برنامه‌های هنری دانشگاه آزاد اظهار کرد: «برنامه هفته نمایش تداوم خواهد داشت. به‌زودی برنامه منظم ارائه آثار هنری، از جمله جدول زمان‌بندی مشخص برای اجرا‌های تئاتر، خواهیم داشت. این شامل میزبانی متقابل گروه‌های نمایشی از واحد‌های مختلف دانشگاهی نیز می‌شود. همچنین، آثار منتخب و پرمخاطب برای اجرا‌های مکرر در نظر گرفته خواهند شد. این روند به طور طبیعی تداوم خواهد یافت و ما این جریان را در واحد‌های مختلف دانشگاهی پیگیری خواهیم کرد.» 

نورموسوی درمورد اقدامات دانشگاه آزاد درخصوص اجرا‌های بین واحد‌ها توضیح داد: «تلاش کرده‌ایم از نظر لجستیکی تسهیلات لازم را برای گروه‌های نمایشی فراهم کنیم. مهم‌ترین دغدغه گروه‌ها در این‌گونه فعالیت‌ها، بحث تدارکات و حمایت‌هاست. باشگاه در این راستا اقدام کرده و دستورالعملی در حوزه فعالیت‌های هنری تدوین کرده است که مبنای تعامل و پشتیبانی باشگاه از گروه‌ها و تیم‌های مختلف هنری خواهد بود.» 

هفتۀ نمایش فرصت جدیدی برای عرضه توانمندی دانشجویان هنرمند

 نمایش نقل زنان سوخته (سنگی) یکی از 14 اجرای منتخب هفته اردیبهشتی نمایش دانشگاه آزاد است که بیشترین تعداد اجرا‌ها را هم در این هفته دارد. اثر این گروه در تماشاخانه شهید میردامادی به نمایش درمی‌آید. زینب مهدوی‌والا، سرپرست گروه نمایش «نقل زنان سوخته» پیرامون جزئیات این نمایش گفت: «اثر ما یک نمایش آیینی-سنتی است. ما این متن را انتخاب کردیم زیرا احساس می‌کردیم نمایشنامه‌های آیینی-سنتی تا حدودی مهجور مانده‌اند. سعی کردیم مخاطب را با اسطوره‌های ایرانی آشنا کنیم. همچنین با توجه به اینکه هر دو شخصیت اصلی نمایشنامه زن هستند، این موضوع می‌توانست برای بیننده جذابیت خاصی داشته باشد، به ویژه که دو اسطوره زن محوریت داستان را بر عهده دارند.» 

او پیرامون محتوای این نمایش توضیح داد: «نمایش ما با عنوان «نقل زنان سنگی»، نوشته خانم چیستا یثربی است. این اثر در مورد دو زن نقّال است که یکدیگر را به جنگی دعوت می‌کنند. شرط این رقابت آن است که هر یک از آن‌ها نقلی از زندگی خود روایت کند. برنده میدان کسی است که نقلی دردناک‌تر داشته باشد و بازنده آن به سنگ تبدیل می‌شود. هر دو زن آغاز به نقل زندگی خود می‌کنند. نقّال دوم نقل می‌کند که در دوران نوجوانی، سرشار از شور زندگی و کنجکاوی برای کشف اسرار جهان و کسب دانش بوده است. شبی در مسیر خود وارد خانه مرموز پیرزنی طالع‌بین می‌شود و از او درخواست می‌کند که اسرار جهان را به او بیاموزد.» او در ادامه تصریح کرد: «اسم نمایش «نقش زنان سنگی» است. اما این نمایش با هر دو عنوان «سوخته» و «سنگی» اجرا شده است، اما عنوان اصلی آن «زنان سنگی» است. متأسفانه علی‌رغم تلاش‌های فراوان گروه در اولین جشنواره سراسری نمایش، موفق به کسب مقام نشدیم. همیشه افراد توانمندتری هستند که نتیجه تلاش‌هایشان برتر از دیگران است. طبیعتاً، سایر گروه‌ها از ما بهتر بودند و موفق به کسب مقام شدند، اما متأسفانه در این دوره مقامی کسب نکردیم.» 

مهدوی‌والا درباره برنامه‌های آینده گروه تشریح کرد: «پس از همفکری با اعضای گروه، علاقه داشتیم علاوه بر نمایش نقل زنان سنگی که در جشنواره تئاتر دانشگاهی نیز اجرا شد، اثر دیگری را نیز آماده کنیم. قصد ما شرکت در بخش دانشجویی جشنواره تئاتر خندستان استان اصفهان است و در تلاشیم تا این اثر را آماده کرده و جهت شرکت در آن جشنواره ارسال کنیم.» 

او پیرامون اثر این جشنواره بر دانشجویان اظهار کرد: «معتقدم این هفته نمایش می‌تواند برای تمامی دانشجویان، چه کسانی که رشته تخصصی‌شان هنر‌های نمایشی است و چه سایر علاقه‌مندان، بسیار مفید واقع شود. این رویداد افراد علاقه‌مند در این حوزه را گرد هم می‌آورد و زمینه‌ همکاری و آشنایی آن‌ها با یکدیگر را فراهم می‌کند. فعالیت در حوزه تئاتر می‌تواند فرصت‌های جدیدی برای این افراد ایجاد کند تا بتوانند توانمندی‌های خود را عرضه کنند، مطرح و دیده شوند و به طور کلی وارد عرصه فعالیت حرفه‌ای شوند. این امر به خودی خود بسیار حائز اهمیت است؛ همانطور که هدف جشنواره تئاتر پیشین نیز شناسایی استعداد‌ها در این زمینه و معرفی آن‌ها برای ورود به دنیای حرفه‌ای تئاتر بود.» 

مهدوی‌والا داوری را نقطه‌ای برای بهبود در جشنواره بعدی عنوان کرد و توضیح داد: «بر اساس اطلاعاتی که کسب کردم، رویداد جشنواره تئاتر دانشجویی دانشگاه‌های آزاد پس از حدود 30 سال برگزار شده است. به اعتقاد من، نفس تلاش و همت گروهی از افراد برای احیای این جشنواره پس از چنین وقفه‌ای طولانی، به خودی خود کار بسیار دشواری بوده و نیازمند تلاش‌های شبانه‌روزی برای تحقق بوده است. معتقدم هر رویدادی چالش‌ها و نقاط ضعف خاص خود را دارد و هیچ‌چیز به صورت صددرصد کامل یا صددرصد ضعیف نیست. برای مثال، در دوره‌های بعدی می‌توان فرایند داوری را بهبود بخشید؛ به گونه‌ای که مانند روال بسیاری از جشنواره‌ها، هر گروه یک اجرای عمومی و یک اجرای مخصوص داوری داشته باشد که اجرای دوم با توافق خود گروه صورت پذیرد. احساس می‌کنم این روش، فشار استرس اجرای اول را از روی گروه برداشته، به آن‌ها فرصت آشنایی با فضای اجرا را می‌دهد و شاید بتوانند اجرای دوم که مبنای داوری است را با آرامش و فراغ بال بیشتری ارائه دهند.» 

نظرات کاربران