یک نا«دیپلمات» دیگر در مسقط

مایکل آنتون، چهره‌ای محافظه‌کار و فاقد تجربه دیپلماتیک مرتبط، هدایت مذاکرات فنی ایران و آمریکا را بر عهده دارد، امری که نگرانی‌هایی درباره مسیر توافق ایجاد کرده است. با توجه به دیدگاه‌های او، این مذاکرات می‌تواند بیش از پیش تحت تأثیر سیاست‌های فشار حداکثری قرار گیرد.

  • ۱۴۰۴-۰۲-۰۶ - ۰۹:۳۹
  • 00
یک نا«دیپلمات» دیگر در مسقط

از سرتیم گروه کارشناسی آمریکا چه می‌دانیم؟

از سرتیم گروه کارشناسی آمریکا چه می‌دانیم؟
علی ملکیعلی ملکیخبرنگار

سومین مرحله از مذاکرات غیرمستقیم ایران و آمریکا امروز شنبه 6 اردیبهشت در حالی آغاز می‌شود که رایزنی‌ها وارد فضای فنی و کارشناسی شده و «مایکل آنتون»، چهره‌ای محافظه‌کار به عنوان سرتیم هیئت آمریکایی انتخاب شده است.
«تامی بروس»، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا اعلام کرده اگرچه «استیو ویتکاف»، فرستاده ویژه آمریکا، برای دور جدید مذاکرات به عمان سفر می‌کند اما مذاکرات فنی به رهبری مایکل آنتون، مدیر برنامه‌ریزی سیاست‌های وزارت خارجه پیش خواهد رفت.
هر دو طرف مذاکرات قبلی را «مثبت و سازنده» توصیف کرده‌اند اما حضور آنتون با پیشینه‌ای ضدایرانی و فاقد تجربه دیپلماتیک مرتبط جدی، اتفاقات جاری در عمان را بحث‌برانگیزتر می‌کند. این انتخاب می‌تواند نشانه‌ای از رویکرد جدی و عجولانه دولت ترامپ باشد، به‌ویژه با توجه به اظهارات پیشین آنتون که ایران را تهدیدی نیازمند فشار نظامی می‌داند.
مذاکرات امروز که در سطح کارشناسی برگزار می‌شود بر جزئیات فنی تمرکز دارد با این حال دیدگاه‌های آنتون، ازجمله حمایت از سیاست‌های فشار حداکثری و توجیه ترور سردار شهید حاج قاسم سلیمانی، نگرانی‌هایی را از بابت حصول یک توافق منطقی برانگیخته است.
کارنامه عملی آنتون تقریباً تهی از مذاکرات هسته‌ای و فعالیت در وزارت خارجه ایالات متحده است و به نظر می‌رسد دیدگاه‌های چندگانه کابینه ترامپ درباره مواجهه با ایران، او را ناچار به انتخاب گزینه‌های وفادار و معتمد کرده تا مبادا پروژه توافق با ایران هم به سبد برنامه‌های شکست‌خورده‌اش در سیاست خارجی اضافه شود. 

نوبت توجیه‌گر
مایکل آنتون 56 ساله بیش از آنکه یک دیپلمات باشد، یک تحلیلگر سیاسی، نویسنده و تئوریسین محافظه‌کار است که با مقالات و نقش‌های مشاوره‌ای خود در محافل راست‌گرای آمریکا شهرت یافته است. معروف‌ترین اثر او مقاله «انتخاب پرواز 93»، در سال 2016 منتشر شد و انتخابات 2016 را به ربایش پرواز 93 در 11 سپتامبر تشبیه کرد، با این استدلال که رأی به ترامپ ضروری است تا از سلطه چپ‌گرایان جلوگیری شود. این مقاله او را به یکی از صدا‌های برجسته در جنبش «اول آمریکا» تبدیل کرد.
آنتون پیش از نقش کنونی‌اش به عنوان مدیر برنامه‌ریزی سیاست در وزارت امور خارجه، در دولت اول ترامپ به عنوان معاون دستیار رئیس‌جمهور در ارتباطات استراتژیک در شورای امنیت ملی فعالیت داشت. او همچنین به عنوان نویسنده سخنرانی برای سیاسمتدارانی ازجمله رودی جولیانی، کندی رایس و روپرت مورداک و مدیر ارتباطات در شرکت‌های سیتی‌گروپ و بلک‌راک کار کرده است.
دیدگاه‌های جنجالی آنتون، به‌ویژه انتقاداتش از تنوع فرهنگی و مهاجرت مسلمانان، او را به شخصیتی حساس و بالقوه مخالف منافع ایران تبدیل کرده است. انتخاب او برای هدایت مذاکرات فنی هسته‌ای که امروز آغاز می‌شود، پرسش‌هایی درباره نیت آمریکا در این گفت‌وگو‌ها ایجاد می‌کند. آیا مایکل به دنبال توافقی منصفانه است یا تأیید تصویری که از ترامپ در ذهن داریم و صرفاً ابزاری برای پیشبرد سیاست‌های سخت‌گیرانه‌تر علیه ایران؟ 

تئوریسین ایران‌ستیز
آنتون بیش از آنکه یک دیپلمات عملیاتی باشد، یک تئوریسین محافظه‌کار با ریشه‌های فکری در فلسفه سیاسی «لئو اشتراوس» و شاگرد «هری وی. جافا» نظریه‌پرداز برجسته محافظه‌کاری است. او در مؤسسه «کلرمونت» فعالیت داشته و دیدگاه‌هایش درباره ایران نشان‌دهنده رویکردی خصمانه و متمرکز بر قاطعیت نظامی و سیاسی است.
او در سال 2010 در مقاله‌ای با عنوان  ایران و هزینه‌های حصر Iran and the Costs of Containment استراتژی حصر ایران را با حصر شوروی در جنگ سرد مقایسه کرد و هزینه‌های مالی و نظامی آن را با این پرسش که آیا حصر تنها گزینه برای مقابله با ایران است، مورد انتقاد قرار داد. مقاله حاکی از نوع نگاه او به ایران به عنوان تهدیدی بلندمدت و نیازمند راه‌حل‌های قاطع‌تر از دیپلماسی صرف است. 
آنتون همچنین در سال 2019، در مصاحبه‌ای ادعا کرد ایران در برابر اقدامات سختگیرانه آمریکا مثل اعزام ناو هواپیمابر به خلیج فارس، عقب‌نشینی می‌کند. او ایران را به عنوان بازیگری پرخاشگر اما ترسو به تصویر کشید که تنها با فشار نظامی مهار می‌شود. در سال 2020 نیز در مصاحبه‌ای با NTD، حمله آمریکا به سردار شهید قاسم سلیمانی را «ضربه‌ای محکم» به ایران توصیف کرد و گفت: «این اقدام تهدید ایران را کاهش داده است، با تأکید بر اینکه ایران در برابر پاسخ‌های قاطع عقب‌نشینی می‌کند، اما در غیاب فشار، پرخاشگر می‌شود.»
این اظهارات نشان‌دهنده ذهنیت خصمانه آنتون نسبت به ایران است. بر اساس این دیدگاه‌ها، او ایران را نه شریکی برای دیپلماسی، بلکه تهدیدی می‌بیند که باید با فشار نظامی و تحریم مهار شود. رویکردی که با منافع ایران که به دنبال احترام متقابل و رفع تحریم‌های ظالمانه است، در تضاد است. 

هم فرصت هم تهدید
امروز، مرحله اول مذاکرات غیرمستقیم در سطح کارشناسی با هدایت مایکل آنتون برگزار می‌شود. این مذاکرات پس از دو دور گفت‌وگوی غیرمستقیم در عمان و ایتالیا، که هر دو طرف آن‌ها را «مثبت و سازنده» توصیف کرده‌اند، انجام می‌شود. آنتون مسئول هدایت تیمی حدوداً دوازده‌نفره از کارشناسان فنی است که جزئیات توافق احتمالی را تنظیم می‌کنند. 
مایکل آنتون، تحلیلگر محافظه‌کار، تئوریسین ضدایرانی و معتمد ویژه دونالد ترامپ، نقشی کلیدی در مذاکرات هسته‌ای کنونی با ایران ایفا می‌کند. فقدان تجربه دیپلماتیک عمیق او، در مقایسه با دیپلمات‌هایی مانند استیو ویتکاف، ممکن است مذاکرات را پیچیده کند، اما اعتماد ترامپ به او نشان‌دهنده عزم آمریکا برای پیشبرد جدی سیاست‌هاست.
آنتون شخصیتی است که باید با احتیاط با او برخورد کرد. دیدگاه‌های خصمانه او، حمایت از سیاست‌های فشار حداکثری و نقشش به عنوان توجیه‌گر ترامپ، او را به مذاکره‌کننده‌ای غیرمنعطف تبدیل می‌کند که احتمالاً به دنبال تحمیل شروط سخت‌گیرانه‌تر خواهد بود. با این حال، ایران می‌تواند با استفاده از تجربه دیپلماتیک خود و اختلافات داخلی در کابینه ترامپ، از این مذاکرات به نفع خود بهره ببرد. 

گزارش کامل را در روزنامه فرهیختگان بخوانید.

نظرات کاربران