
شنیدهها از باشگاه آلومینیوم حکایت از ادامه فعالیت شرکت ایرالکو در ورزش دارد. برخلاف آنچه مدیرعامل این باشگاه برای تیمداری گفته بود فصل بعد هم آلومینیوم را در لیگ برتر خواهیم دید.
رجائیان: فروش بازیکن روش مدرن مدیریتی است

اظهارات اخیر محمد رجاییان و مجتبی حسینی در خصوص وضعیت تیم فوتبال باشگاه آلومینیوم علاقهمندان به فوتبال و خصوصاً هواداران این تیم را نگران کرده است. احتمال فروش امتیاز این تیم و عدم تیمداری ایرالکو در فوتبال و همچنین عدم سرمایهگذاری در ورزش این ذهنیتها را به وجود آورده که شاید آلومینیوم فصل آینده در لیگ برتر نباشد. البته بعید است شرکت آلومینیوم باتوجهبه جایگاهی که تیم فوتبال این باشگاه در لیگ برتر دارد بهراحتی از این امتیاز خود بگذرد. بااینحال حواشی اخیر نوعی ناامنی در این تیم به وجود آورده بهطوری که برخی بازیکنان باوجوداینکه هنوز با باشگاه آلومینیوم قرارداد دارند اما مذاکرات جدی را با دیگر تیمها آغاز کردند تا باتوجهبه وضعیت نامشخص این باشگاه برای فصل بعد فکری به حال خود کنند. از طرفی قرارداد محمدمهدی لطفی و عارف حاجی عیدی نیز با تیم آلومینیوم به پایان رسیده و این دو بازیکن قصد دارند به باشگاهی بروند که حداقل ثبات داشته باشد. ازاینرو درخواست مجتبی حسینی برای تمدید قرارداد با این دو بازیکن تاکنون بینتیجه مانده است.
بودجه نصف شد
شنیدهها از باشگاه آلومینیوم حکایت از ادامه فعالیت شرکت ایرالکو در ورزش دارد. برخلاف آنچه مدیرعامل این باشگاه برای تیمداری گفته بود فصل بعد هم آلومینیوم را در لیگ برتر خواهیم دید. داستان این است که با شروع فصل گرما قلب کارخانه یعنی همان دیگهای پرحرارتی که آلومینیوم تولید میکنند با قطعی برق روبرو میشوند. اینطور به نظر میرسد که مسئولان برای جبران کمبود برق استان قبل از هر چیز فشار را به این بخش مهم کارخانه میآورند. باتوجهبه آنکه اغلب چیزی حدود ۳۰ دیگ ذوب باحرارت بالا به این دلیل تا پایان تابستان از کار میافتد، کارخانه با ضرر بزرگی مواجه میشود، بهطوری که هر دیگ برای بازگشت به مدار تولید هزینه ۵۰ میلیاردی دارد. همین موضوع باعث شده تا مسئولان کارخانه آلومینیوم نسبت به شرایط موجود معترض باشند. از طرفی مسئولان استان خواهان انتقال کارخانه به خارج از شهر شدند. تعطیلی خط تولید و انتقال به خارج از شهر باعث بیکار شدن بخش عظیمی از کارگران این کارخانه میشود. در نتیجه مشکلات عدیدهای را به وجود میآورد. مسئولان با این منطق که آلایندگی این کارخانه از مشکلات شهری اراک است نیز درخواستی را مطرح کردند. درحالیکه مسئولان کارخانه ادعا میکنند قبلاً کارخانه آلومینیوم آلایندگی داشت اما حالا با مدرنتر شدن امکانات مشکل آلایندگی نیز حل شده است؛ اما همه مشکلات مسئولان کارخانه آلومینیوم این نیست، بلکه پرداخت بالای مالیات باتوجهبه فعالیت اجتماعی که این کارخانه در ورزش دارد از موارد مورد اعتراض آنها است. آلومینیومیها مدعی هستند برخی مسئولین در خصوص این موارد کارگران کارخانه را بیانگیزه کردند. در واقع اینطور به نظر میرسد که باشگاه آلومینیوم بهنوعی از سوی مسئولان کارخانه گرو گرفته شده تا به این ترتیب آنها با تهدید به تیمداری نکردن اهداف کارخانه را عملی کرده و مسئولان استان را با خود همراه کنند. محمد رجاییان مدیرعامل باشگاه آلومینیوم با رد این ادعا به فرهیختگان گفت: «اظهاراتی که من در خصوص عدم تیمداری کارخانه مطرح کردم شخصی بود و ربطی به کارخانه ندارد. من از آنهایی که در این چند روز از ما حمایت کردند تشکر میکنم. در مقایسه با دیگر تیمهای صنعتی بودجهای که شرکت آلومینیوم به فوتبال اختصاص میدهد بسیار کمتر از رقباست. رقبای ما در حالی یک درصد از سود خود را صرف ورزش میکنند که معمولاً درآمد آنها از صنایع چیزی بالای ۱۰۰ میلیارد است درحالیکه آلومینیوم سودی سه چهارمیلیاردی دارد. سهامداران باشگاه آلومینیوم قبل از سال در جلساتی که داشتند نصف بودجه فصل جاری را برای فصل آینده تصویب کردند که واقعاً جوابگوی هزینههای ما نیست. آنها بودجه فوتسال، والیبال و هندبال را صفر کرده و بودجه فوتبال را نصف کردند. نصف همان بودجهای که برای فصل جاری هم کم بود.»
مدیرعامل باشگاه آلومینیوم در پاسخ به اینکه آیا برای گرفتن امتیاز از مسئولان استان گروکشی کردند؛ ادامه داد: «برای ما بودجه مشخص کردند پس مشکل این نیست. سوءتفاهم نشود مدیران کارخانه نیستند که دغدغه باشگاه را دارند چرا که آنها بودجه این باشگاه برای فصل بعد را به سلیقه خود تعیین کردند. این ما هستیم که در باشگاه آلومینیوم احساس خطر کردیم. آنچه من در خصوص وضعیت باشگاه گفتم اظهارات شخصیم بود و از مجتبی حسینی هم خواستم دراینخصوص توضیح دهد چرا که دغدغه هر دو نفرمان است. چون مردم ما را میشناسند و از ما مطالبه میکنند نه از مدیران کارخانه! باشگاه آلومینیوم دستتنهاست نمیتواند بودجه لازم را تأمین کند. همین حالا هم آنها بودجهای نصف فصل برای ما تصویب کردند اما کفاف مخارج را نمیدهد و به همکاری در استان نیازمند هستیم. استان مرکزی مملو از واحدهای تولیدی و صنعتی است که میتوانند مشارکت کنند و از همکاری با ورزش لذت ببرند. مسئولان کارخانه همکاری را از سوی استانیها ببینند با قدرت بیشتری در فوتبال سرمایهگذاری میکنم و مشکل باشگاه هم حل میشود. بعد از اینکه به استاندار نامه نوشتیم و از آنها خواستیم که مسئولان سیاسی را نسبت به وضعیت این تیم هوشیار کنند همکاری لازم صورت گرفت. طبق دستور استاندار جلسات مختلفی را با مسئولان استانی برگزار کردیم. اخیراً جلسهای در کمیسیون امنیت ورزش که زیر شاخه شورای تأمین استان است داشتیم. پیشنهاد ما در این جلسه این بود که با مدیرعامل و هیئتمدیره فعلی یا بدون آنها برای حفظ این باشگاه در عرصه لیگ برتر فوتبال ایران و ورزش استان مرکزی اسپانسر دیگری از مجموعه شرکتهای تولیدی صنعتی پایکار بیاید و کسری بودجه را تأمین کند و هر طور که میخواهد در سیستم مدیریتی این باشگاه شرکت کند. راه دوم این است که استاندار محترم و اعضای کمیسیون امنیت ورزش شورای تأمین استان سهامداران شرکت آلومینیوم را بخواهند و باتوجهبه چالشهایی از جمله برق در تابستان کمک کنند. در واقع وقتی هنگام فعالیت کورههای ذوب آلومینیوم برق کارخانه قطع میشود محصولی که ذوب شده دچار صدمه شده و خروج این محصولات کار سختی است؛ به شکلی که کارگران باید آن را از داخل دیگها بتراشند و خارج کنند. این از اصلیترین معضلات شرکت آلومینیوم است. از طرفی بحث دادن وامهای با بهرههای منطقی مطرح شد. ضمن اینکه جابهجایی خط تولید شرکت آلومینیوم که میخواهند یکی از خطوط را از مدار خارج کنند از جمله دغدغههاست. حذف این خط تولید به شکل ناگهانی پانصد، ششصد کارگر را بیکار میکند. در نتیجه پیشنهاد ما فعلاً این است که ازآنجاکه خط جدید استانداردهای زیستمحیطی را دارد این خط به کار خود ادامه دهد و عملیات اجرایی خط جدید در جای دیگر همزمان شروع شود. به این شکل کارگران هم بیکار نمیشوند و کارخانه هم زیان نمیدهد. به نظر من شرکت آلومینیوم که سالهای سال است که مسئولیت اجتماعی خود را به شکل حرفهای انجام میدهد و کارگرانش با کورههای ۸۰۰ درجه حرارت کار میکنند و سختی را تحمل میکنند و در استان نیز در بخشهای مختلف اجتماعی فرهنگی ورزشی فعالیت دارند ارزش همکاری دارد. ما به دنبال کار غیرقانونی و گرفتن باج نیستیم اما توقع داریم موارد مشابهی که در استانهای دیگر برای شرکتهای تولیدی صنعتی اتفاق میافتد و آفرهایی که به آن مجموعهها داده میشود برای شرکت آلومینیوم نیز داده شود ما هیچچیز اضافهتری نمیخواهیم.»
حسینی میل به ماندن دارد
در کنار مشکلاتی که کارخانه آلومینیوم دارد و دودش به چشم تیم فوتبال این باشگاه میرود ادامه همکاری مجتبی حسینی با این باشگاه و اتمام قرارداد چند بازیکن به دغدغه دیگر تبدیل شده است. حسینی قرارداد دارد و برای فصل بعد برنامه داده و صحبتی با باشگاه داشته اما از برخی نزدیکان به این مربی شنیدیم که وی هر چند علاقهای ندارد پیشنهاد فدراسیون برای سرمربیگری در تیم امید را بپذیرد اما بدش نمیآید در تیم کمدردسرتر از آلومینیوم مربیگری کند. بااینحال او لیست بازیکنان مورد نیاز خود را به باشگاه داده و جلساتی نیز دراینخصوص با مدیران باشگاه برگزار کرده است اما این به معنی ادامه قطعی همکاری دو طرف نیست. مخصوصاً اینکه باوجود قرارداد بلندمدت برخی از بازیکنان پیشنهاداتی از سوی دیگر باشگاهها صورت گرفته که احتمال جدایی آنها برای درآمدزایی نیز میرود. از طرفی باشگاه آلومینیوم باوجود درخواست حسینی هنوز نتوانسته با لطفی و حاجی عیدی قرارداد تمدید کند و این دو مهره مورد اعتماد حسینی احتمالاً در پایان فصل آلومینیوم را ترک میکنند. رجاییان دراینخصوص گفت: «مجتبی حسینی با ما قرارداد دارد و با اجازه باشگاه با فدراسیون مذاکره کرد. در جریان جزئیات مذاکرات نیستم اما او به ما برای فصل بعد برنامه داد. حسینی فردی قانون محور و مقرراتی، فنی و کاربلد است. باتوجهبه بودجهای که ما تاکنون داشتیم کاریزمای ویژه از خود به نمایش گذاشت و ازاینجهت است که مورد محبوبیت مردم اراک است. ازاینرو هیئتمدیره و من به شکل جدی از او حمایت میکنیم. ما مذاکراتی را با حسینی در خصوص حفظ بازیکنان داشتیم اما هنوز لیستی برای بازیکنان جدید به ما نداده است. مردم اراک و هواداران باشگاه آلومینیوم باید بدانند که این باشگاه بازیکنساز است. فلسفه ما تولید بازیکن و کسب درآمد از این طریق است اگر کسی فوتبال و مدلهای جدید مدیریت را بفهمد میداند که این یک کار کاملاً حرفهای است. در بخش حرفهایسازی باشگاهها باید خودشان روی پای خود بایستند و درآمدزایی کرده و بازیکن تولید کنند.»