
در مقاله رسانه مستقل ۹۷۲ Magazine از طرحی به عنوان اردوگاه کار اجباری سخن به میان آمده، طرحی که چشم انداز جدید صهیونیستها برای بزرگترین زندان رو باز جهان است.
اردوگاه کار اجباری در راه است؟


رسانه مستقل 972 Magazine که توسط گروهی از روزنامهنگاران صهیونیست اداره میشود. این مجله به زبان انگلیسی منتشر میشود و دیدگاههای انتقادی نسبت به سیاستهای رژیم صهیونیستی، شهرکسازیها و نقض حقوق فلسطینیان ارائه میدهد حالا در مقالهای به طرح جدید رژیم صهیونیستی برای غزه اشاره کرده است.
در این مقاله از طرحی به عنوان اردوگاه کار اجباری سخن به میان آمده، طرحی که چشم انداز جدید صهیونیستها برای بزرگترین زندان رو باز جهان است.
از آنجا که رژیم صهیونیستی در حال حاضر قادر به اخراج گسترده فلسطینیهای غزه نیست، به نظر میرسد که قصد دارد آنها را به یک منطقه محدود و محصور منتقل کند و با گرسنگی و ناامیدی، بقیه کار را انجام دهد.
دو هفته پیش، یینون ماگال، روزنامهنگار راستگرای صهیونیست نوشت: «این بار، ارتش اسرائیل قصد دارد تمام ساکنان نوار غزه را به یک منطقه انسانی جدید منتقل کند که برای اقامت طولانی مدت در نظر گرفته شده و محصور خواهد بود. هرکسی که وارد آن شود، ابتدا بررسی خواهد شد تا مشخص شود تروریست نیست. ارتش اجازه نخواهد داد که یک جمعیت سرکش از این تخلیه سر باز بزند. هرکسی که خارج از این منطقه انسانی باقی بماند، مورد هدف قرار خواهد گرفت. این طرح از حمایت آمریکا برخوردار است.»
در همان روز، اسرائیل کاتز، وزیر دفاع رژیم بیانیهای ویدئویی منتشر کرد که به همین نوشته، اشاره داشت. او گفت: «ساکنان غزه، این آخرین هشدار به شماست. حملات نیروی هوایی به تروریستهای حماس فقط اولین مرحله بود. مرحله بعدی بسیار سختتر خواهد بود و شما هزینه کامل آن را خواهید پرداخت. به زودی، تخلیه جمعیت از مناطق جنگی از سر گرفته خواهد شد.»
کاتز ادامه داد: «اگر همه اسرا آزاد نشوند و حماس از غزه حذف نشود، اسرائیل با نیرویی بی سابقه عمل خواهد کرد. به توصیه رئیس جمهور آمریکا گوش دهید: اسرا را بازگردانید و حماس را حذف کنید، در آن صورت گزینههای دیگری برای شما باز خواهد شد، از جمله امکان انتقال به کشورهای دیگر برای کسانی که مایل باشند. در غیر این صورت، نتیجه چیزی جز ویرانی کامل نخواهد بود.»
این دو بیانیه آشکارا اتفاقی نبودند. حتی اگر ماگال اطلاعات خود را مستقیما از کاتز یا ایال زامیر، رئیس جدید ستاد ارتش، دریافت نکرده باشد، میتوان فرض کرد که او این اطلاعات را از منابع نظامی ارشد دیگری به دست آورده است.
اردوگاه کار اجباری، نه کمتر و نه بیشتر
نشانههای دیگری هم از این نقشه آشکار شده است. به عنوان مثال، یوآو زیتون، روزنامه نگار یدیعوت آحارونوت، به اظهارات بریگادیر ژنرال ارز واینر اشاره کرده که اخیرا به دلیل سهلانگاری در حفظ اسناد محرمانه از ارتش اخراج شده است.
واینر در فیسبوک نوشت: «متاسفم که پس از یک سال و نیم تلاش، درست زمانی که به نظر میرسید به خط پایان نزدیک شدهایم و جنگ به مسیر درستی خواهد رفت (که باید یک سال پیش اتفاق میافتاد)، دیگر در راس فرماندهی نیستم.»
زیتون یادآور شد که واینر یک افسر معمولی نیست. او قبل از اخراج، نقش مهمی در طراحی عملیات ارتش در غزه داشت و همواره خواهان اعمال حاکمیت کامل نظامی اسرائیل بر این منطقه بود. اگر واینر میگوید که «جنگ به مسیر درستی خواهد رفت»، میتوان حدس زد که منظور او چیست.
با کنار هم قرار دادن همه این اطلاعات، به یک نتیجه واضح میرسیم: اسرائیل در حال آماده سازی برای جابهجایی اجباری کل جمعیت غزه است آن هم از طریق مجموعهای از دستورات تخلیه و بمبارانهای شدید و محصور کردن مردم غزه در یک منطقه بسته و احتمالا حصارکشی شده. هرکسی که خارج از این مرزها باقی بماند، کشته و ساختمانهای دیگر مناطق غزه به احتمال زیاد نابود خواهند شد.
به زبان ساده، این «منطقه انسانی» که ماگال آن را چنین نامیده، تنها دو کلمه را در ذهن متبادر میکند: اردوگاه کار اجباری. این یک اغراق نیست؛ بلکه دقیقترین توصیفی است که میتوان برای درک آنچه در حال وقوع است، ارائه داد.
سیاست همه یا هیچ
نقشه ایجاد یک اردوگاه کار اجباری در غزه ممکن است بازتابی از این درک باشد که سیاست خروج داوطلبانه فلسطینیان، در شرایط فعلی، عملی نیست. نه فقط به این دلیل که بسیاری از ساکنان غزه، حتی تحت بمباران شدید، مایل به ترک خانههایشان نیستند، بلکه به این دلیل که هیچ کشوری حاضر به پذیرش چنین موج عظیمی از پناهجویان فلسطینی نیست.
طبق گفته دکتر دوتان هالوی، پژوهشگر غزه و هم ویرایشگر کتاب غزه: مکان و تصویر در فضای اسرائیلی، سیاست خروج داوطلبانه بر یک اصل همه یا هیچ استوار است.
او توضیح میدهد: «فرض کنید از افر وینتر، ژنرالی که به نظر میرسد مسئولیت هدایت مدیریت خروج داوطلبانه در وزارت دفاع را برعهده خواهد گرفت، بپرسید که آیا خروج ۳۰ درصد، ۴۰ درصد، یا حتی ۵۰ درصد از ساکنان غزه را یک موفقیت میداند؟ آیا اسرائیل واقعا اهمیتی میدهد که غزه ۱/۵ میلیون فلسطینی داشته باشد یا ۲/۲ میلیون؟ پاسخ تقریبا قطعا منفی است.»
هالوی معتقد است که رژیم در حال تغییر راهبرد خود از مهار فلسطینیها در غزه به سمت کنترل کامل، اخراج و الحاق این منطقه است.
موانع در برابر اجرای طرح
البته، اجرای چنین طرحی بدون چالش نخواهد بود. رژیم با مشکلاتی مانند کاهش آمادگی نیروهای ذخیره، افزایش نارضایتی عمومی از جنگ و مخالفت شدید کشورهای منطقه از جمله مصر و اردن مواجه است. حتی دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا هم که گاهی تهدید میکند درهای جهنم را روی حماس باز میکند، ممکن است در روز دیگر از این گروه حمایت کند.
در همین حال، ارتش رژیم به حملات هوایی خود در غزه ادامه میدهد و مناطق بیشتری را در اطراف این منطقه محاصره میکند. هدف اعلام شده این عملیات، افزایش فشار بر حماس برای تمدید مرحله اول توافق و آزادی گروگانها بدون تعهد به پایان جنگ است. اما حماس که از محدودیتهای استراتژیک اسرائیل آگاه است، بر موضع خود پافشاری میکند: هرگونه توافق برای آزادی گروگانها باید با پایان جنگ همراه باشد.
با این حال، ممکن است فشار مشترک از سوی ساکنان غزه، که خواهان پایان دادن به این کابوس هستند و جامعه صهیونیست که از جنگ فرسوده شده و خواهان بازگرداندن اسراست، منجر به یک آتش بس جدید نشود.
در روز دوشنبه، ارتش رژیم دستور داد همه ساکنان رفح به منطقه انسانی در المواصی منتقل شوند؛ رسانههای صهیونیست این اقدام را بخشی از فشار بر حماس برای آزادی اسرا عنوان کردند، اما این میتواند گام نخست برای ایجاد اردوگاه کار اجباری باشد.
دولت و ارتش رژیم شاید امیدوار باشند که خروج داوطلبانه فلسطینیان، جنایات آنها را پاک کند، که اگر فلسطینیها آینده بهتری در جاهای دیگر پیدا کنند، اقدامات رژیم فراموش خواهد شد. اما واقعیت تلخ این است که حتی اگر تخلیه اجباری در این مقیاس غیرعملی باشد، روشهایی که صهیونیستها ممکن است برای اجرای آن به کار گیرند، میتواند به جنایات هولناکتری منجر شود، از جمله اردوگاههای کار اجباری، نابودی سیستماتیک غزه و شاید حتی نسلکشی.
