احسان صالحی در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: آنچه برای آمریکا مطلوبیت کارکرد دارد و استراتژیست‌های آمریکایی روی آن اصرار دارند پرهیز از اقدام مستقیم نظامی و در عین حال تشدید «سایه جنگ» برای مهار است. ترامپ در مصاحبه سه هفته قبل خود با فاکس‌نیوز که خبرنگارش نامه به ایران را علنی کرد، گفت: می‌توانیم با ایران توافقی انجام دهیم که به اندازه دستاوردی که با گزینه نظامی به دست می‌آوریم برای ما خوب باشد.

برخلاف نتانیاهو که با هدفی کوتاه‌مدت و بیشتر ناظر به مشکلات داخلی و حفظ قدرت به دنبال توسعه بحران است، در آمریکا همچنانکه در گزارش‌های متعدد از جمله یادداشت مهم ریچارد هاس منعکس شد، به پیامدهای ناشی از اقدام مستقیم نظامی که حداقل آن اقدام قطعی ایران برای ساخت بمب اتمی است دقت می‌شود.

اقداماتی همچون افزایش حجم ترابری نظامی در منطقه را باید در این چارچوب و  به عنوان معتبرسازی «سایه جنگ» و نه خود «جنگ» دانست.

در این شرایط گرچه نیروهای مسلح باید برای مواجهه با بدترین وضعیت آماده باشند اما بخش سیاسی و دیپلماسی نباید مقهور سایه جنگ شود. نتیجه محاسبات و اقدام سیاسی با مرعوب شدن در برابر «سایه جنگ» تقدیم پیروزی بدون جنگ به حریف است.