نتیجه خواب سنگین مسئولین فرهنگی
محمدحسین سلطانیبه مناسبت آغاز سال جدید موسسه فرهنگی اکو تقویمی را منتشر می‌کند که در نگاه اول یک محصول فرهنگی معمول و حتی از مد افتاده سازمانی است اما با تورق همین تقویم، متوجه ادعاهای شاذی می‌شویم که این موسسه فرهنگی در صفحات آن مطرح می‌کند اما ماجرا چیست؟
هر دو صفحه از این تقویم به یکی از کشورهای عضو اکو اختصاص داده و تصویر یکی از مفاخر به عنوان نماد فرهنگی آن کشور، همراه با چند خط توضیحات آورده شده است. تا اینجای کار یک اقدام فرهنگی ساده توسط این موسسه انجام گرفته اما با نگاهی به صفحات مربوط به ترکیه، آذربایجان و تاجیکستان، مسئله تقویم اکو از یک اقدام از مدفتاده فرهنگی به یک تجاوز فرهنگی بدل می‌شود. در تقویم موسسه فرهنگی اکو، این سه کشور مفاخر فرهنگی خودشان را به ترتیب مولانا، نظامی و رودکی معرفی می‌کنند، حتی ماجرا به اینجا ختم نمی‌شود و در توضیحاتی که مربوط به هر یک از این شاعران، نام ملیت آن شاعر را مربوط به آذربایجان و تاجیکستان می‌دانند. در صورتی که عمر این کشورها به ۱۰۰ سال هم نمی‌رسد و قدمت این شعرا بالاتر از ۱۰ برابر تاریخ این کشورهاست. از طرفی دیگر به عنوان مفاخر فرهنگی ایران نام یکی از شعرای معاصر یعنی مرحوم محمد علی بهمنی قرار گرفته.
البته وضعیتی که اجازه می‌دهد این موسسه و کشورها، چنین اقداماتی را انجام دهند، ثمره بی‌کنشی داخلی است. بی‌کنشی که حاصلش شده تره باری که مفاخر فرهنگی ایران، به صورت عمده در آن تصاحب می‌شوند.
این گونه خوش اشتهایی‌ها اولین بار نیست که توسط کشورهای مذکور مطرح می‌شود اما این اتفاق دو ابهام را از طرف دستگاه دیپلماسی فرهنگی و موسسه فرهنگی اکو مطرح می‌کند. این موسسه و مسئول پاکستانی آن یعنی سعد خان، اگر ندانسته این تقویم را منتشر کردند، بهتر است کمی تاریخ بخوانند و جلوی چنین اقداماتی را بگیرند. اگر هم دانسته تن به این اتفاق دادند باید بدانند، افکار عمومی از این موضوع ساده نمی‌گذرند.
از طرف دیگر دستگاه دیپلماسی اگر تاکنون متوجه چنین شیطنت‌هایی نشده لازم است تا هشیارتر عمل کرده و با دادن پاسخی قاطع جلوی تجاوز به مفاخر و نام‌های فرهنگی ایران را هر چه سریع‌تر بگیرد.
