دبیر: آشتی دادن نکونام و خطیر وظیفه شرعی‎‌ام بود!

علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی، در گفت‌وگویی با «ورزش‌سه» درباره دلایل ورود خود به مسائل فوتبال و وساطت میان علی خطیر و جواد نکونام، مدیرعامل و سرمربی پیشین استقلال، صحبت کرد.

دخالت در آشتی خطیر و نکونام؟
من اگر می‌گویم مردمم، کشورم و انقلابم را دوست دارم، فقط نباید اینجا یاشد. هر جایی حس می‌کنم می‌توانم کاری انجام بدهم، وظیفه‌ام است. شاید الان صلاح نباشد بگویم اما من در خیلی از رشته‌های دیگر کمک‌هایی می‌کنم؛ تا جایی که از دستم بیاید، دنبال بودجه و سایر کارها می‌روم. وظیفه‌ام است. می‌گوید علی دبیر با فوتبال مشکل دارد، اتفاقا در فوتبال کمی بد بازی می‌کنند، حالم بد می‌شود. هر کسی پرچم این مملکت را بالا می‌برد، عشق می‌کنم و وظیفه‌ام است که کمک کنم.

وساطت تأثیر نداشت؟
من اصلا استقلالی نیستم. بچه بودیم پرسپولیس را دوست داشتیم. الان آنطور هم نیستم و شرایط کار و زندگی متفاوت است. شاید ۱۰-۲۰ بازی آخر را ندیده باشم و اصلا نمی‌رسم، اما آدم‌های کف خیابان را می‌بینم. بچه که بودم، در دهه ۶۰، یکی از بازی‌های استقلال و پرسپولیس از دستم در نمی‌رفت. من در فوتبال اینطور هستم. سر استقلال و پرسپولیس کتک خوردم و کتک زدم و دعوا کردم. وظیفه شرعی‌ام بود که این کار را کردم. من نمی‌خواهم بحث‌ها را باز کنم. نمی‌خواهم بگویم مافیا، چون من آدمی هستم که این‌ها را کنار می‌زنم و روحیه‌ام ساختارشکن است. واقعا در فوتبال ایران اینطور هستند و یک آدم گردن کلفت باید این‌ها را جمع کند. تا زمانی که نتوانند این‌ها را جمع کنند، وضع فوتبال همین است. یک نفر باید بیاید جمع کند که هزینه هم می‌دهد.

حضور در فدراسیون فوتبال؟
کلا با چالش هستم و روحیه‌ام این است. کشتی اینطور است. شما در والیبال و فوتبال و تکواندو فاصله‌ای با حریف داری اما در کشتی زمانی که می‌چسبی، باید فکر کنی. من اینطور تربیت شده‌ام و اصلا نمی‌ترسم.

مدیریت صفایی فراهانی؟
مگر صفایی فراهانی فوتبالی بود؟ بهترین رئیس فدراسیون تاریخ فوتبال ایران بود. اگر سوال کنند که طرف ورزشکار باشد و رئیس فدراسیون شود یا مدیر باشد، حتما باید مدیر باشد. طرف باید چارچوب مدیریت را بلد باشد. آقای صفایی فراهانی کاری در فوتبال کردند که ۲۰-۳۰ سال است نانش را می‌خورند.

دوری علی دایی از فوتبال؟
اسم نمی‌برم چون به همه رشته‌ها می‌خورد، اما خیلی اشتباه است که ما بلافاصله بعد از قهرمانی بچه‌هایمان را یا سرمربی می‌کنیم یا رئیس فدراسیون. من خیلی تحت فشار قرار می‌گیرم که بچه‌ها را بلافاصله سرمربی بگذارم اما نمی‌گذارم و می‌گویم باید دو سه سال مربی شوی. باید بروند کار یاد بگیرند. دنیای قهرمانی با دنیای مربیگری و مدیریت سه دنیای متفاوت است. ما گاهی اوقات بچه‌ها را زود می‌آوریم و می‌سوزانیم. من جزء آدم‌هایی هستم که می‌گویم علی دایی باید مربی شود و همه جا هم گفته‌ام.

مغایرت مدیریت و بیزنس؟
من مدیر شدم، باید بیزینسم را کنار بگذارم، چون با بیزینس جور نمی‌آید. من به عنوان رئیس فدراسیون گاهی اوقات سه شب اینجا می‌خوابم و وقت نمی‌کنم به خانه بروم. من اصول خودم را در کار دارم.