درباره وضعیت انیمیشن‌های حاضر در جشنواره فجر چهل‌وسوم
جریان نادیده گرفتن انیمیشن در ایران مشکوک است. انیمیشن آن جریان فیلمسازی است که باید حمایت شود، نه برخی فیلم‌های ارگانی، شبه‌اجتماعی و کمدی مبتذلی که یا نمی‌فروشند و یا به ذائقه تماشاگر آسیب جدی می‌زنند.
  • ۱۴۰۳-۱۱-۱۶ - ۱۶:۰۰
  • 31
درباره وضعیت انیمیشن‌های حاضر در جشنواره فجر چهل‌وسوم
انیمیشن؛ بچه سرراهی سینمای ایران
انیمیشن؛ بچه سرراهی سینمای ایران
محمد قربانیخبرنگار

نوع برخورد با انیمیشن‌های حاضر در جشنواره فیلم فجر، من را یاد لیرشاه شکسپیر می‌اندازد. لیرشاه دختری به نام کوردلیا داشت -که بر خلاف خواهرانش- به پدر علاقه‌مند بود؛ اما بازی تملق را به خواهران باخت و طرد شد. لیرشاه وقتی فهمید آن کسی که برایش می‌ماند کوردلیاست که دیگر کار از کار گذشته بود. انیمیشن، کوردلیای سینمای ایران است. تا امروز بیش از نیمی از فیلم‌های جشنواره را دیده‌ام که جز سه فیلم، همگی یکی از یکی بدترند و حداقل‌های مدیوم را هم ندارند. انیمیشن‌ها سوای رشته‌های فنی‌ خاص خودشان، حتی در فیلمنامه، تدوین و کارگردانی از معدل فیلم‌های جشنواره با اختلاف باکیفیت‌ترند. این که یک جایزه برای بخش انیمیشن در نظر گرفته شود و بقیه دست‌آوردها و زحمات گروه‌ سازنده آثار ارزشیابی نشود و جایزه نگیرد، مضحک است.

جریان نادیده گرفتن انیمیشن در ایران مشکوک است. انیمیشن آن جریان فیلمسازی است که باید حمایت شود، نه برخی فیلم‌های ارگانی، شبه‌اجتماعی و کمدی مبتذلی که یا نمی‌فروشند و یا به ذائقه تماشاگر آسیب جدی می‌زنند. انیمیشنی مانند پسر دلفینی که فروش فوق‌العاده خارجی داشته‌ است، با سودش می‌توان چند انیمیشن دیگر ساخت، به بیش از ده زبان خارجی دوبله شده و جوایز فرنگی را درنوردیده است، آن سینمای پاکی است که باید مورد حمایت قرار بگیرد. لااقل در جشنواره می‌توان هوای سازندگان زحمتکش انیمیشن را داشت و به آن‌ها دلگرمی داد.

سازندگان انیمیشن فریاد می‌زنند که می‌خواهند برای وطنشان فیلم بسازند. می‌خواهند در جشنواره فجر دیده شوند و کارشان توسط داوران ایرانی ارزیابی شود. اما دوستان به دنبال آوردن فیلم‌ها و فیلمسازانی به جشنواره هستند که دماغشان را برای همه بالا می‌گیرند و یک سال در میان جشنواره را تحریم می‌کنند -بماند که خود این دوستان هم از خداشان است که در جشنواره حضور پیدا کنند و اداهایشان برای مصرف در اینستاگرام است-. در این جشنواره فیلمی دیدیم که سازنده‌اش صحنه‌های مربوط به همجنس‌بازی را درآورده بود تا آن‌ها را در جشنواره‌های خارجی برای گرفتن جایزه رو کند. درهای جشنواره برای اینطور فیلم‌ها که از خارجی‌ها گدایی جایزه می‌کنند همیشه باز است؛ اما با انیمیشن ایرانی -که دیگر در کلاس جهانی است- مانند بچه سرراهی رفتار می‌شود. افسوس که سود سینمای ایران در ساخت است نه تولید. دوستان در ساخت پولشان را به جیب می‌زنند و دیگر دلمشغولی‌ای برای فروش ندارند. در چنین سینمایی شاید واقعا جایی برای انیمیشن نیست.

نظرات کاربران
تعداد نظرات کاربران : ۰