فیلم «بچه مردم» نخستین تجربه کارگردانی سینمایی محمود کریمی، مستندساز شناخته‌شده‌ کشور است. این فیلم در سومین روز جشنواره چهل‌وسوم فیلم فجر اکران شد و در نشست‌خبری، یوسف اصلانی، موسس خیریه بهشت امام رضا (ع) توضیحاتی درباره ساخت آن و سوژه مورد بررسی‌اش ارائه کرد.

اصلانی در ابتدا با بیان اینکه عوامل فیلم «بچه مردم» آرزوی بیست سی‌سال زندگی مجموعه بهشت امام رضا (ع) و بچه‌های بهزیستی را ساخته‌اند، گفت: ساخت این فیلم آرزوی چندین و چند سالۀ ما بود به چند دلیل؛ یک اینکه موجب ایجاد احساس خودباوری در بچه‌های بهزیستی می‌شود و دوم موجب تغییر تردید جامعه به این نوع می‌شود.

وی افزود: پرسیدند که تعداد بچه‌های بزهکار در سازمان چقدر است؟ اینقدر این تعداد کم است که اصلا قابل مقایسه نیست. من خودم 400 بچه را بزرگ کردم و اگر بخواهم این تعداد را در آن‌ها بشمارم، تعداد بزهکاران بین آن‌ها به تعداد انگشتان یک دست هم نمی‌رسد! از طرفی تعداد بچه‌هایی که موفق شدند قابل‌شمارش نیست.

اصلانی با بیان اینکه جامعه بچه‌های بهزیستی را باور ندارد، گفت: در سنین طفولیت بچه‌های بهزیستی آمرزش آخرتمان را از آن‌ها می‌خواهیم اما تا بزرگ می‌شوند در جامعه طرد می‌شوند.

وی در ادامه تصریح کرد: در زمان جنگ بچه‌هایی که در بهزیستی زندگی می‌کردند 850 نفر بوده است و 85 نفر از آن‌ها شهید شدند. یعنی بیش از 10 درصد از یک خانواده شهید شدند. با این وجود تا به امروز کاری برای این عزیزان نشده است. بهزیستی تمام تلاش خودش را می‌کند اما در نگاه مردم هیچ تغییری ایجاد نشده است. در طول این بیست سال به هزاران نفر درمورد ساخت این فیلم گفته‌ایم، به سراغ تهیه‌کننده‌ و کارگردان‌ها رفتم، همۀ آن‌ها اشک می‌ریختند اما کاری برای ساخت فیلم نمی‌کردند.

گفتنی است؛ فیلم بچه مردم به موضوعی انسانی و عاطفی می‌پردازد. در خلاصه داستان رسمی این فیلم آمده است که تاجی به قهرمانانی همچون الیورتوئیست، سهراب، حضرت یوسف و حضرت موسی اشاره می‌کند که هر یک در مراحل مختلف زندگی‌ خود راهی دشوار را پشت سر گذاشته‌اند. این داستان، گویی تلنگری است به شخصیت‌های فیلم که در برابر بحران‌های زندگی قرار دارند. اما آنطور که منابع غیر رسمی گزارش داده‌اند، فیلم به داستان یک کودک رهاشده می‌پردازد که مادرش او را در مسیر زندگی رها کرده و این امر باعث پیش آمدن اتفاقات قابل توجهی برای او می‌شود که محور اصلی فیلم را شکل می‌دهد.

«تاجی: هر قصه‌ای رو دقت کنید می‌بینید قهرمانش از یه جایی رو پای خودش وایساده. الیورتوئیست یه جور، سهراب و فریدون اون جور، حضرت یوسف چهار سالش بود رفت عزیز مصر شد. حضرت موسی رو بگو؛ همین دنیا که اومد دادنش به آب. ماشالا نره غول شدین، پاتون اینجاس سرتون اونجا. وقتشه خودی نشون بدین…».